We współczesnym świecie Zboiński Hrabia jest tematem ciągłej debaty i zainteresowania. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie czy wpływ na nasze codzienne życie, Zboiński Hrabia był przedmiotem licznych studiów i badań. Od początków do dzisiejszej ewolucji Zboiński Hrabia był tematem, który przyciągał uwagę naukowców, ekspertów i osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Zboiński Hrabia i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, a także jego znaczenie w przyszłości.
Zboiński Hrabia – polski herb hrabiowski, odmiana herbu Ogończyk, nadany w Prusach.
Opis herbu wedle źródeł niemieckojęzycznych, m.in. herbarza braci Tyroff z 1832 roku[1], stworzony zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
Na owalnej tarczy w polu czerwonym podkowa złota, na której zaćwieczona takaż strzała. Na tarczy korona hrabiowska, w której klejnot w postaci dwóch ramion zbrojnych trzymających podkowę jak w godle. Trzymacze: dwaj dzicy mężowie.
Opis herbu wedle ilustracji Tadeusza Gajla, który jako źródła wymienił prace Siebmachera i Żernickiego[2], stworzony zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu czerwonym na połutoczenicy złotej zaćwieczona rogacina srebrna. Na tarczy korona hrabiowska nad którą hełm z klejnotem: dwa ramiona zbrojne uniesione ku górze, trzymające w dłoniach połutoczenicę złotą. Labry czerwone podbite złotem.
Nadany z tytułem hrabiowskim Franciszkowi Ksaweremu Zboińskiemu z Kikoła[3]. Tytuł potwierdzony został dla syna, Karola Józefa w roku 1824 w Królestwie Polskim oraz w Rosji 2 lipca 1842 roku[4].
Wizerunek herbu pojawia się w herbarzu pruskim braci Tyroff z 1832 roku. W odróżnieniu od ilustracji Gajla, tarcza jest tutaj owalna, zaś godło wyobraża złotą strzałę na takiejż podkowie. W klejnocie ramiona zbrojne także trzymają podkowę. Herb posiada dwa trzymacze w postaci dzikich mężów stojących na fragmentach murawy[1]
Herb odnotowany został w Herbarzu rodzin szlacheckich Królestwa Polskiego najwyżej zatwierdzonym w 1853 roku. Wizerunek zbliżony jest do tego z pracy Tyroffów. Podkreślona została informacja, że obdarowany tytułem hrabiowskim otrzymał odmienione godła i dodatkowe ozdoby herbowe[5].
W herbarzu Siebmachera z 1857 roku godłem herbu jest także podkowa ze strzałą i ramiona w klejnocie trzymają podkowę. Brak korony hrabiowskiej i labrów, za to jest płaszcz spływający z hełmu przykrytego zwykłą koroną[6][7].
Maximilian Gritzner i Adolf Hildebrandt w 1874 roku podali informację, że obdarowany tytułem hrabiego był herbu Odrowąż lub Ogończyk. Herb miał przedstawiać złotą strzałę na takiejż podkowie, w klejnocie dwa zbrojne ramiona z podkową, zaś tarczę podtrzymywać mieli dzicy mężowie[3].
W kolejnej pracy Griztnera i Hildebrandta, z 1889 roku, herb nie został zilustrowany, ale w części opisowej zwrócono uwagę na fakt, że obdarowany tytułem był herbu Ogończyk, zaś w dyplomie zamieniono mu pierścień na podkowę[8].
Jedna rodzina herbownych (herb własny):