Witold Zalewski

W tym artykule szczegółowo zbadamy Witold Zalewski, temat, który wzbudził rosnące zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Przez lata Witold Zalewski był przedmiotem debaty, badań i refleksji, biorąc pod uwagę jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach życia codziennego. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu Witold Zalewski odegrał kluczową rolę w sposobie, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat, a także w podejmowaniu decyzji, które wpływają zarówno indywidualnie, jak i zbiorowo. Poprzez szczegółową i bezstronną analizę artykuł ten ma na celu rzucić światło na Witold Zalewski i jego konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa, oferując globalną wizję obejmującą różne perspektywy i podejścia.

Witold Zalewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1921
Siedlce

Data i miejsce śmierci

4 lutego 2009
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła
  • Splot słoneczny
  • Czarne jagody
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal 10-lecia Polski Ludowej
Nagrody

Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia (1950), nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1965), nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1981), nagroda Funduszu Literatury (1989), Nagroda Literacka im. Władysława Reymonta (2003)

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób pisarza Witolda Zalewskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Witold Zalewski (ur. 4 stycznia 1921 w Siedlcach, zm. 4 lutego 2009 w Warszawie) – polski pisarz, publicysta, scenarzysta, reportażysta, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Władysława[1] (zm. 1956), adwokata, majora Wojska Polskiego, i Wandy z Jasieńskich (zm. 1991)[2].

Podczas okupacji niemieckiej działał zarówno w podziemnym życiu literackim jak i w ruchu oporu: studiował historię na tajnych kompletach Uniwersytetu Ziem Zachodnich i należał do Armii Krajowej. Jako pisarz debiutował w 1943 roku na łamach pisma „Dźwigary”. Uczestniczył w walkach w Lubelskiem, następnie walczył w powstaniu warszawskim. Podczas zdobywania budynku PAST-y został ranny. Po kapitulacji powstania przebywał w Stalagu-IVB/Z w Zeithain, z którego wyszedł w 1945 roku.

Od 1946 roku pracował w redakcji tygodnika „Pokolenie”, zaś od 1948 był współredaktorem „Nowin Literackich”. W latach 1952–1963 pracował dla „Przeglądu Kulturalnego”, a od 1963 do 1970 roku dla „Kultury”. W latach 1967–1989 był kierownikiem literackim Zespołu Filmowego „Tor”. Członek Związku Literatów Polskich[3]. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[4]. Był członkiem PZPR, z której wystąpił po 13 grudnia 1981 roku.

Zmarł w Warszawie, pochowany 12 lutego 2009 roku[5] w grobie rodziny Zalewskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera D-4-28)[2].

Twórczość

Ordery i odznaczenia

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  2. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: ZALEWSCY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  3. ↑ Literatura i literaci w czasach zniewolenia
  4. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 )
  5. ↑ Witold Zalewski – historia spełniona , Rzeczpospolita (pol.).
  6. ↑ M.P. z 1955 r. nr 70, poz. 888 - Uchwała Rady Państwa z dnia 12 stycznia 1955 r. nr 0/105 - na wniosek Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa”.
  7. ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. 2, Warszawa 1998, s. 315.
  8. ↑ "Kultura", nr 39, 25 września 1977, s. 2.
  9. ↑ Witold Zalewski w bazie filmpolski.pl

Bibliografia

  • Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, T. 9, pod red. J. Czachowskiej, A. Szałagan. Warszawa: WSiP, 2004, s. 373–374. ISBN 83-02-09242-8.

Linki zewnętrzne

Pokolenie Kolumbów