Wierzbów

Mówiąc o Wierzbów, nie sposób nie być ciekawym, aby dowiedzieć się więcej na ten temat. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo czy wpływ na różne aspekty życia codziennego, Wierzbów przykuwa uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym stylu życia. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Wierzbów był przedmiotem badań i zainteresowania zarówno badaczy, naukowców, jak i ciekawskich. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wierzbów, a także jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście.

Wierzbów
Ilustracja
Widok na wieś od strony zachodniej
Flaga
Flaga
Państwo

 Słowacja

Kraj

 preszowski

Powiat

Kieżmark

Starosta

Tatiana Faltinová[1]

Powierzchnia

19,31[2] km²

Wysokość

654[3] m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


1 532[4]
78,99[5] os./km²

Nr kierunkowy

+421 52[3]

Kod pocztowy

059 72[3]

Tablice rejestracyjne

KK

Położenie na mapie kraju preszowskiego
Mapa konturowa kraju preszowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wierzbów”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Wierzbów”
Ziemia49°05′15″N 20°25′30″E/49,087500 20,425000
Strona internetowa

Wierzbów (słow. Vrbov, węg. Ménhárd, niem. Menhardsdorf) – wieś (obec) we wschodniej Słowacji, w powiecie kieżmarskim, kraju preszowskim. Ośrodek wypoczynkowy.

Wierzbów w latach 1271–1878 był miastem.

Na południe od centrum wsi znajduje się Park termalny Vrbov.

Położenie geograficzne

Wierzbów leży na pograniczu Kotliny Popradzkiej i Gór Lewockich[6]. Przez wieś z południa na północ przepływa Vrbovský potok, który w Kieżmarku uchodzi do Popradu. W jego biegu w południowej części wsi znajdują się trzy stawy rybne. Wierzbów graniczy od północy z miastem Kieżmark i Lubicą, od wschodu z Twarożną, od południa z Vlkovą i Vlkovcami i od zachodu z Žakovcami i Huncowcami. Przez wieś przebiega droga lokalna nr 536 Kieżmark – Jánovce i nr 3094 Wierzbów – Huncowce[7].

Historia

Rejon, w którym leży Wierzbów, od X wieku do I połowy wieku XIII znajdował się we władaniu Polski. Sam Wierzbów był wzmiankowany po raz pierwszy w 1251. W II połowie XIII w. osiedlili się tu osadnicy niemieccy. Wówczas region ten należał już do Węgier. W 1271 król węgierski Stefan V przyznał miejscowości prawa miejskie. W 1412 Wierzbów wszedł – jako jedno z 13 „miast spiskich” – w skład tzw. zastawu spiskiego. Od tego czasu przez ponad 350 lat (do 1769) miejscowość znajdowała się w jurysdykcji Polski, co upamiętnia zabytkowa kolumna z rzeźbą ustawiona przed kościołem w XVIII wieku. W latach 1778–1876 Wierzbów należał do tzw. Prowincji XVI Miast Spiskich. Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, hodowlą bydła, a także gorzelnictwem i handlem płótnem. Centrum stanowi rynek otoczony domami mieszkalnymi wzniesionymi często jeszcze na XV–XVI-wiecznych działkach. W 1878 r. Wierzbów utracił prawa miejskie.

W 1981 r. w miejscowości odkryto silnie zmineralizowane, siarkowe wody termalne (temperatura u źródła: 56 °C) i na ich bazie otwarto kąpielisko. Obecnie składa się ono z szeregu basenów różnego przeznaczenia z wodą o temperaturze od 26 do 38 °C[8].

 Osobny artykuł: Park termalny Vrbov.

Zabytki

  • Kościół św. Serwacego z 1222[9], zbudowany w stylu romańskim, przebudowany w stylu gotyckim w wieku XV, ponownie przebudowany w 1539 w stylu renesansowym. Jest to jedyny kościół na Słowacji, któremu patronuje św. Serwacy. Wewnątrz najcenniejsza to gotycka chrzcielnica z XV wieku, oraz późnobarokowo-rokokowy masywny drewniany ołtarz św. Serwacego; dwa późnobarokowe ołtarze boczne – prawy św. Andrzeja z lat 1727–1742 i lewy św. Krzyża z 1774; organy firmy Otto Rieger z 1913. W 2008 świątynię gruntownie odrestaurowano i obecnie pełni funkcję rzymskokatolickiego kościoła parafialnego[10].
  • Murowana dzwonnica z 1644[11], zwieńczona renesansową attyką, w typie klasycznych „dzwonnic spiskich”, restaurowana w 1726. Duży dzwon pochodzi z drugiej połowy XIV wieku, natomiast mały z 1922 przeniesiono w 1955 z Lubickich Kupeli.
  • Wotywny słup maryjny z 1727[9]. W czasie renowacji w 1996 na postument wstawiono kopię rzeźby, a oryginał umieszczono w budynku urzędu wsi[12];
  • Kościół ewangelicki z 1784[13], klasycystyczny;
  • Biblioteka parafialna, założona w 1790 (w 1885 liczyła 2452 woluminy).
  • Budynek poczty, otwartej dnia 10.12.1868, w której telefon założono w 1916, a do 1922 przesyłki dostarczano powozem konnym[14].

Turystyka

  • Kościół św. Serwacego z dzwonnicą jest obiektem słowackiego szlaku gotyckiego SpišGemer[15].
  • Kąpielisko termalne i znajdujące się przy nim stawy z możliwością łowienia ryb.

Szlaki rowerowe

Galeria

Przypisy

  1. Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. . (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. . Ustawienia: om7014rr_obc: 19,31S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. . (słow.).
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. . Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  5. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. . Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
  6. Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji. .
  7. google.pl/maps. .
  8. Wiesława Rusin, Barbara Zygmańska, Paweł Klimek Słowacja, Pascal, Bielsko-Biała 2008 s. 492, 493 ISBN 978-83-7513-207-6.
  9. a b Evidencia národných kultúrnych pamiatok na Slovensku.
  10. Dane z tablicy informacyjnej obok kościoła, .
  11. Evidencia národných kultúrnych pamiatok na Slovensku.
  12. Evidencia národných kultúrnych pamiatok na Slovensku.
  13. Evidencia národných kultúrnych pamiatok na Slovensku.
  14. Dane z tablicy informacyjnej obok poczty, .
  15. Oficjalna strona szlaku. .
  16. a b Turystyczna mapa rowerowa Spišska Magura, Levočské vrchy, Vysoké Tatry, 1:50 000, Spišská Belá 2016.