W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Frankowa, badając jego pochodzenie, znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie i wpływ na różne obszary życia. Frankowa był przedmiotem zainteresowania i debaty na przestrzeni dziejów, motywując filozofów, naukowców, artystów i ludzi ze wszystkich środowisk do głębszego zgłębiania jego znaczenia i konsekwencji. Poprzez szczegółową analizę zbadamy najważniejsze aspekty Frankowa, od jego pierwszych przejawów do dzisiejszej obecności, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego różnorodnego i ekscytującego tematu.
![]() Widok ogólny z Przełęczy Hanuszowskiej | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Kraj | |||
Powiat | |||
Starosta |
Ondrej Krempaský[1] | ||
Powierzchnia |
10,59[2] km² | ||
Wysokość |
658[3] m n.p.m. | ||
Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|||
Nr kierunkowy |
+421 52[3] | ||
Kod pocztowy |
059 78[3] | ||
Tablice rejestracyjne |
KK | ||
Położenie na mapie kraju preszowskiego ![]() | |||
Położenie na mapie Słowacji ![]() | |||
![]() | |||
Strona internetowa |
Frankowa (słow. Veľká Franková) – wieś (obec) na Słowacji w powiecie Kieżmark, kraju preszowskim. Znajduje się w etnograficznym regionie zwanym Zamagurzem. Położona jest przy ujściu Frankowskiego Potoku do Osturniańskiego Potoku. Zajmuje doliny tych potoków oraz wznoszące się nad nimi stoki grzbietów Pogórza Spiskiego. Przez miejscowość przechodzi szosa z Hanuszowców przez Przełęcz Hanuszowską do Osturni oraz odbiegająca od niej droga z Frankowej do Frankówki.[6]
We Frankowej ostało się jeszcze sporo dawnych stylowych zabudowań z bali drewnianych o szczelinach między belkami umszytych, zabitych deseczkami i malowanymi zazwyczaj na niebieski kolor.
Osobny artykuł:Wieś założyli w końcu XIII wieku na prawie niemieckim przedstawiciele pochodzącego z Wielkiej Łomnicy rodu Berzeviczy. W kronikach notowana po raz pierwszy w 1296, następnie w 1314 jako villa magistri Frank („wieś mistrza Franka”). W 1396 wieś przeszła w zarząd zgromadzenia kartuzów ze Skały, a w późniejszym okresie w skład państwa kartuzów z Czerwonego Klasztoru. W latach 1529–1542 Frankowa przynależała do państwa niedzickiego. Po tym czasie została zwrócona do dóbr kartuzów i dzieliła ich los do zniesienia poddaństwa w 1848 roku[7].
W 1553 roku do wsi przeor kartuzów sprowadził do wsi dodatkowych rusińskich osadników, których liczba w pewnym momencie była tak duża, że w roku 1562 w kronikach Frankową opisano jako wieś rusińską (villa Rutenis)[7]. Pomimo tego wieś tradycyjnie zaliczana jest do wsi góralskich. Mieszkańcy zachowali swój folklor i do dzisiaj mówią gwarą spiską, klasyfikowaną przez polskich językoznawców jako gwara dialektu małopolskiego języka polskiego, przez słowackich zaś jako gwara przejściowa polsko-słowacka[8].
Według danych pozyskanych podczas spisu powszechnego z 2011 roku mieszkańcy Frankowej przynależeli do następujących grup: