USS Sealion (SS-315)
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat USS Sealion (SS-315), przedstawiając dogłębną analizę od jego początków po jego dzisiejsze znaczenie. Zagłębimy się w różne aspekty otaczające USS Sealion (SS-315), oferując wszechstronną wizję, która pozwala naszym czytelnikom głęboko zrozumieć jego znaczenie i implikacje w różnych obszarach. Poprzez badania, dane i świadectwa staramy się rzucić światło na USS Sealion (SS-315) i jego wpływ na społeczeństwo, kulturę, ekonomię, politykę i inne istotne dziedziny. Jakie czynniki przyczyniły się do ewolucji USS Sealion (SS-315) w czasie? Jakie są główne wyzwania, przed którymi obecnie stoisz? Jakie są możliwe przyszłe konsekwencje USS Sealion (SS-315)? Oto niektóre z pytań, którymi zajmiemy się w tym artykule, aby zapewnić pełną i wzbogacającą wizję tego tematu. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po USS Sealion (SS-315) i odkryj wszystko, co musisz wiedzieć na ten fascynujący temat!
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
25 lutego 1943 |
| Wodowanie |
31 października 1943 |
Zamówiony dla  US Navy
| |
| Wycofanie ze służby |
ostatecznie wycofany ze służby i skreślony z listy floty 15 marca 1977 |
| Zatopiony |
jako okręt cel 8 lipca 1978 w okolicy Newport (Rhode Island) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
95 metrów |
| Szerokość |
8,31 metra |
| Zanurzenie testowe |
122 metry (400 stóp) |
| Napęd | |
| 4 generatory elektryczne Diesla 4 silniki elektryczne (2740 shp) 2 wały napędowe ze śrubami | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
11.800 Mm @ 10 węzłów (pow.) |
| Sensory | |
| radary: • SD (obserwacji przestrzeni powietrznej); • SJ (obserwacji powierzchni); • ST (radar peryskopowy) ELINT sonary: JP; JK/QC; QB | |
| Uzbrojenie | |
| 24 torpedy Mk. XIV i Mark 18 1 działo i działo przeciwlotnicze 2 karabiny maszynowe | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
80 oficerów i marynarzy |
USS Sealion (SS-315) – zbudowany w stoczni Electric Boat amerykański okręt podwodny typu Balao, podstawowej obok jednostek typu Gato serii amerykańskich okrętów podwodnych w czasie drugiej wojny światowej. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp (122 metry). Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV i Mark 18 wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami.
W trakcie II wojny światowej brał udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku[1][2].
Zatopienie pancernika Kongō
Podczas trzeciego patrolu bojowego pod dowództwem komandora podporucznika Eli Thomasa Reicha, na który USS Sealion wypłynął 31 października 1944 z bazy w Pearl Harbor skierował się na Morze Wschodniochińskie i 21 listopada znalazł się u północnego wylotu Cieśniny Tajwańskiej, kiedy po północy na ekranie radaru pojawiły się trzy echa odległe o około 20 Mm. Początkowo Reich myślał, że mogą być fałszywe, ale podczas zbliżania się do obiektów echa nie znikały i okazały się dużymi jednostkami japońskimi. Formacja poruszała się z szybkością 16 węzłów i nie zygzakowała. Zespół tworzyły: superpancernik Yamato, pancerniki Kongō i Nagato (stąd trzy duże echa na ekranie radaru), lekki krążownik Yahagi w towarzystwie niszczycieli. Dzięki bezksiężycowej nocy dowódca zdecydował się na pościg na powierzchni na maksymalnej prędkości, który trwał trzy godziny. Kiedy okręt znalazł się w odległości około 2700 m od wrogich jednostek Reich zdecydował się odpalić o godzinie 2;56 sześć torped elektrycznych Mark 18 do pierwszego celu, którym okazał się Kongō, a chwilę później trzy torpedy Mark XIV w kierunku pancernika Nagato (dziesiąta wyrzutnia była niesprawna). Cztery minuty później zaobserwował wybuchy trzech torped trafiających pierwszy pancernik. W następnej minucie zaobserwowano kolejną eksplozję wywołaną trafieniem jednej z paro-gazowych torped w niszczyciel Urakaze typu Kagerō, który w wyniku eksplozji magazynu amunicji szybko zatonął z całą załogą. Prawdopodobnie z powodu osłabienia eskorty nie wykonano kontrataku i amerykański okręt ponownie rozpoczął ściganie zespołu japońskiego, który podejrzewając atak spod powierzchni wody nadal płynął z szybkością ok. 16 węzłów, łącznie z uszkodzonym pancernikiem. Po dwóch godzinach pościgu, kiedy Reich stracił nadzieję na dogonienie japońskiego zespołu nagle jeden z dużych okrętów zaczął zwalniać. Był nim pancernik Kongō. Początkowo zwolnił do 11 węzłów, a potem jeszcze bardziej. Jako osłona towarzyszyły mu dwa niszczyciele. Tymczasem sytuacja na japońskim pancerniku pogarszała się. O ile Reich zgłosił trzy trafienia, to japońskie źródła podawały najczęściej trafienia dwóch torped. Jedna z nich uderzyła w część dziobową i zatopienie kilku przedziałów było bez znaczenia dla tak dużego okrętu. O jego losie zdecydowała druga torpeda, która uderzyła i eksplodowała na poziomie kotłowni nr 6 i 8. Pancernik utrzymywał wcześniejszą prędkość usiłując ujść przed atakiem spod wody, nie wiedząc o pościgu na powierzchni. Napierająca woda przez powstałą wyrwę zalewał coraz to nowe najważniejsze przedziały. W końcu Kongō przy przechyle 12° zwolnił ale przechył powiększył się do 20° i nadal się powiększał. O godzinie 5:18 z powodu zalania maszynowni zatrzymał się. Przechył dochodził do 45°. Z kiosku USS Sealion Reich nie mógł tego ocenić i po wyprzedzeniu pancernika czekał na odpowiedni moment dobicia pancernika z ponownie załadowanych wyrzutni torpedowych. Do tego jednak nie doszło, ponieważ o 5:24 z powodu przechyłu ponad 60° nagle eksplodowały dziobowe komory amunicyjne i Kongō rozerwany wybuchem gwałtownie zatonął. Wraz z okrętem zginęło 1250 członków załogi. Towarzyszące niszczyciele podjęły 237 rozbitków[2][3].
W trakcie sześciu patroli bojowych okręt zatopił 11 jednostek (10 japońskich i 1 syjamską) o tonażu 68 297 BRT. Największym osiągnięciem okrętu pod dowództwem komandora podporucznika Eli Thomasa Reicha było zatopienie pancernika Kongō[4].
Przypisy
- ↑ Tadeusz Kasperski 2019 ↓, s. 437.
- ↑ a b Sealion (II) (SS-315). uboat.net. . (ang.).
- ↑ Tadeusz Kasperski 2019 ↓, s. 440-450.
- ↑ Tadeusz Kasperski 2019 ↓, s. 438.
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 306-307. ISBN 1-8510-9563-2.
- Tadeusz Kasperski, Podwodne asy Pacyfiku 1941-1945. Patrole najsłynniejszych dowódców okrętów podwodnych U.S. Navy - ebook; w rozdziale VI - podrozdział 6.3 Pancernik Kongō idzie na dno - Niepowtarzalna akcja Sealiona (SS-315), wyd. I, Oświęcim: Napoleon V, 2019, ISBN 978-83-7889-925-9.