Obecnie USS Anzio (CG-68) to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Wraz z ciągłą ewolucją technologii i nieograniczonym dostępem do informacji, USS Anzio (CG-68) stał się centralnym punktem debat, dyskusji i analiz we wszystkich obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, gospodarczą, społeczną czy kulturową, USS Anzio (CG-68) jest w taki czy inny sposób obecny w naszym codziennym życiu. To temat, który budzi pasje, różnorodne opinie i porusza tłumy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z USS Anzio (CG-68), analizując jego wpływ, ewolucję i dzisiejsze znaczenie.
![]() | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
21 sierpnia 1989 |
Wodowanie |
2 listopada 1990 |
![]() | |
Wejście do służby |
2 maja 1992 |
Los okrętu |
w służbie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
9600 t |
Długość |
173 m |
Szerokość |
17 m |
Zanurzenie |
10 m |
Napęd | |
4 turbiny gazowe General Electric LM2500 o mocy 80 000 KM napędzające 2 śruby | |
Prędkość |
32 węzły |
Uzbrojenie | |
2 x 61-prowadnicowe wyrzutnie MK 41 systemu VLS wyposażonych w pociski przeciwlotnicze typu Standard, BGM-109 Tomahawk lub rakietotorpedy RUM-139 VL ASROC 8 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Harpoon 2 działa kaliber 127 mm 2 x zestaw przeciwrakietowy Vulcan Phalanx 20 mm 2 x działko 25 mm dwie potrójne wyrzutnie torped Mk 46 | |
Wyposażenie lotnicze | |
dwa śmigłowce SH-60 Sea Hawk | |
Załoga |
360 |
USS Anzio (CG-68) – amerykański krążownik rakietowy typu Ticonderoga. Dwudziesty drugi okręt tego typu który wszedł do służby w US Navy w 1992 roku. Okrętowi nadano imię dla upamiętnienia stoczonej w 1944 roku bitwy pod Anzio.
Zamówienie na budowę okrętu zostało złożone 16 kwietnia 1987 roku w stoczni Ingalls Shipbuilding znajdującej się w Pascagoula w stanie Missisipi. Rozpoczęcie budowy nastąpiło 21 sierpnia 1989 roku. Wodowanie okrętu miało miejsce 2 listopada 1990 roku, wejście do służby 2 maja 1992 roku[1] .
Po wejściu do służby pierwszą misją USS „Anzio” było wejście w skład lotniskowcowej grupy uderzeniowej tworzonej przez USS „Dwight D. Eisenhower”, 20 października 1994 roku. W ramach tej misji przez pół roku działał w rejonie Morza Śródziemnego, Zatoki Perskiej i Oceanu Indyjskiego. W tym czasie brał udział m.in. w operacjach Vigilant Warrior i Deny Flight[1] .
Kolejne coroczne ćwiczenia sił morskich NATO Baltops rozpoczęły się 13 czerwca 1997 roku w Gdyni. Poza tradycyjnymi uczestnikami ćwiczeń reprezentującymi państwa sojuszu, wzięły w nich udział państwa aspirujące do tego grona biorące udział w programie Partnerstwo dla Pokoju. Ćwiczenia miały miejsce na wodach pomiędzy Bornholmem a Zatoką Gdańską. Okręty doskonaliły współpracę w ramach przygotowań do działań przyszłych morskich sił pokojowych w tym m.in. egzekwowanie morskiego embarga. Siły amerykańskie reprezentowało pięć okrętów, z czego dwa to krążowniki rakietowe USS „Anzio” i USS „Cape St. George”[2] .
Kolejne 29. ćwiczenia morskie Baltops rozpoczęły się 1 czerwca 2001 roku, od części portowej która miała miejsce w Gdyni. Scenariusz ćwiczeń obejmował działania związane z dostarczaniem pomocy humanitarnej do fikcyjnego państwa wyspiarskiego „Islandia”, zagrożonego od północy przez „Nordlandie”. Zakres ćwiczeń obejmował odpieranie ataku z powietrza, ze strony okrętów podwodnych i nawodnych, a także prowadzenie blokady morskiej „Nordlandii”. US Navy reprezentowana była przez USS „Anzio” i USS „Cape St. George”[3] . W 2002 roku „Anzio” wziął udział w kolejnej edycji manewrów Baltops na Bałtyku.
W ramach operacji Iraqi Freedom 23 marca 2003 roku, przebywając we wschodniej części Morza Śródziemnego, okręt odpalił w stronę Irackich celów osiem pocisków manewrujących BGM-109 Tomahawk. Kolejne cztery pociski odpalił 27 marca. W 2005 roku okręt po raz kolejny wziął udział w manewrach Baltops[4] .
Okręt planowano wycofać ze służby w 2013 roku z powodu cięć budżetowych, jednak ostatecznie nie doszło do realizacji tych planów z powodu przeznaczenia środków w budżecie obrony na roku 2013 na bieżącą eksploatację okrętu[5].
12 stycznia 2016 roku irańskie jednostki Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej zajęły dwa amerykańskie okręty patrolowe wraz z 10-osobową załogą, które wpłynęły na wody irańskie w pobliżu wyspy Farsi. W pobliżu miejsca zdarzenia przebywał USS „Anzio”, który monitorował sytuację i po 15 godzinach przyjął na pokład uwolnionych amerykańskich marynarzy[4] .