Dziś Thane Baker to temat, który obejmuje szeroki zakres dyskusji i debat w społeczeństwie. Od wpływu na politykę po wpływ na życie codzienne, Thane Baker zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od perspektywy, z której się do niego podchodzi, Thane Baker stał się dziś tematem o istotnym znaczeniu. Kontynuując badanie tego zjawiska, ważne jest, aby dokładnie zbadać jego różne aspekty i zrozumieć, jak wpływa ono na nasz stale zmieniający się świat. W tym artykule będziemy dalej badać Thane Baker i jego znaczenie w naszym życiu.
Data i miejsce urodzenia |
4 października 1931 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Walter Thane Baker (ur. 4 października 1931 w Elkhart w stanie Kansas[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, czterokrotny medalista olimpijski.
Był uważany przede wszystkim za specjalistę biegu na 200 metrów. Na tym dystansie wywalczył srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, przegrywając tylko ze swym rodakiem Andym Stanfieldem[1].
Jako student Kansas State University zdobył akademickie mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (NCAA) na 220 jardów w 1953[2].
W czerwcu 1956 wyrównał rekord świata Stanfielda w biegu na 200 metrów wynikiem 20,6 s[3], a w biegu na 100 metrów osiągnął w tym roku czas 10,2 s. Został także mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 200 metrów[4].
Na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne Baker zdobył trzy medale, każdy innego koloru. Najpierw zajął 2. miejsce w finale biegu na 100 metrów (za swym rodakiem Bobbym Joe Morrowem, a przez Hectorem Hoganem z Australii, następnie był trzeci w finale biegu na 200 metrów, za Morrowem i Stanfieldem. W sztafecie 4 × 100 metrów zdobył wraz z kolegami (Ira Murchison, Leamon King i Morrow) złoty medal poprawiając rekord świata na 39,5 s[5]. Biegł na trzeciej zmianie[1].
Baker był również rekordzistą świata na nietypowym dystansie 300 jardów (29,4 s). Po zakończeniu kariery sportowej pracował w przemyśle naftowym w Mobil Oil. Startował z powodzeniem w lekkoatletycznych mistrzostwach weteranów[1].