Dennis Mitchell
Obecnie Dennis Mitchell stał się tematem bardzo interesującym dla wielu różnych osób. Od ekspertów w danej dziedzinie po osoby poszukujące informacji na dany temat, Dennis Mitchell stanowi punkt zainteresowania wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy znaczenie w dziedzinie nauki, Dennis Mitchell nadal jest tematem wywołującym wielką debatę i fascynację. W tym artykule zbadamy różne aspekty Dennis Mitchell i jego znaczenie w dzisiejszym świecie, zapewniając pełny i aktualny pogląd na ten temat.
| Data i miejsce urodzenia |
20 lutego 1966 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
175 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Dennis Allen Mitchell (ur. 20 lutego 1966 w Havelock, w stanie Karolina Północna[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, mistrz olimpijski i mistrz świata.
Jako jedyny amerykański sprinter wystąpił na trzech kolejnych igrzyskach olimpijskich w biegu na 100 metrów, za każdym razem zajmując w finale miejsce w pierwszej czwórce.
Rozpoczął międzynarodową karierę na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie, gdzie wystąpił w eliminacjach i półfinale biegu sztafetowego 4 × 100 metrów (w finale został zastąpiony przez Carla Lewisa)[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu zajął 4. miejsce w biegu na 100 m. Stracił szanse na medal w sztafecie 4 × 100 metrów, kiedy drużyna amerykańska została zdyskwalifikowana za przekroczenie strefy zmian[1]. W 1989 zdobył akademickie mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (NCAA) w biegu na 200 metrów (był wówczas studentem University of Florida)[3].
Na miesiąc przed mistrzostwami świata w 1991 w Tokio biegł w składzie sztafety 4 × 100 metrów, która ustanowiła rekord świata czasem 37,67 s (w Zurychu 7 sierpnia 1991)[4]. Na mistrzostwach świata Mitchell zdobył brązowy medal w biegu na 100 metrów, a sztafeta USA w składzie Andre Cason, Leroy Burrell, Mitchell i Carl Lewis poprawiła własny rekord świata na 37,50 s i zdobyła złoty medal[5].
W 1992 po raz pierwszy został mistrzem Stanów Zjednoczonych na 100 metrów (później powtórzył to osiągnięcie w 1994 i 1996)[6]. Na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie Mitchell zdobył brązowy medal w biegu na 100 metrów i złoty w sztafecie 4 × 100 metrów, która po raz kolejny poprawiła rekord świata na 37,40 s (w składzie Michael Marsh, Burrell, Mitchell i Carl Lewis)[1][4]. Na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie po raz kolejny zdobył brązowy medal w biegu na 100 metrów i złoty w sztafecie 4 × 100 m (Jon Drummond, Cason, Mitchell i Burrell), która w półfinale wyrównała rekord świata[7]. W 1994 zwyciężył na 100 m w Igrzyskach Dobrej Woli w Petersburgu. Na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu doznał kontuzji w przedbiegach na 100 m i nie ukończył biegu[8].
Na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m (biegli w niej Drummond, Tim Harden, Marsh i Mitchell), a w biegu na 100 metrów był czwarty[1]. Na mistrzostwach świata w 1997 w Atenach wystąpił tylko w sztafecie 4 × 100 m, ale drużyna amerykańska (Brian Lewis, Tim Montgomery, Mitchell i Maurice Greene) nie ukończyła biegu eliminacyjnego[9].
W 1998 został zdyskwalifikowany przez IAAF na 2 lata z powodu zbyt wysokiego poziomu testosteronu (zawodnik tłumaczył wysoki poziom tego hormonu tym, że uprawiał seks i pił piwo w noc poprzedzającą badanie antydopingowe[10]). Po odbyciu kary wystąpił na mistrzostwach świata w 2001 w Edmonton na 3. zmianie sztafety 4 × 100 m, która wygrała bieg finałowy, lecz została później zdyskwalifikowana wskutek stwierdzenia dopingu u Tima Montgomery’ego (afera BALCo)[11].
Mąż Damu Cherry.
Rekordy życiowe
- Bieg na 100 metrów – 9,91 s (1991 & 1996)
- bieg na 200 metrów – 20,09 s (1989)
Przypisy
- ↑ a b c d Dennis Mitchell , olympedia.org (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 227 (ang.).
- ↑ NCAA Division I Championships (Men) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ a b Progression of IAAF World Records. 2015 Edition , IAAF, s. 136 (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 88–89, 226–227 (ang.).
- ↑ United States Championships (Men 1943–) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 89, 227–228 (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 90 (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 228–229 (ang.).
- ↑ LA'99. 2000, s. 8. ISBN 83-910012-5-3.
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook , World Athletics, s. 229–230 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Dennis Mitchell w bazie World Athletics (ang.) .
- Dennis Mitchell, tilastopaja.info (ang.).
| 1876–1878 New York Athletic Club | |
|---|---|
| 1879–1888 NAAAA | |
| 1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
| 1906–1979 Amateur Athletic Union |
|
|---|---|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
