W artykule, który prezentujemy poniżej, w sposób wyczerpujący i szczegółowy zajmiemy się tematem Rezerwat przyrody Tomkowo. Rezerwat przyrody Tomkowo to dziś temat niezwykle aktualny, który budzi ogromne zainteresowanie i dyskusję w różnych obszarach. W całym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia, które istnieją w odniesieniu do Rezerwat przyrody Tomkowo, a także jego znaczenie historyczne i wpływ na obecne społeczeństwo. Przeanalizujemy także przyszłe implikacje Rezerwat przyrody Tomkowo i możliwe rozwiązania lub środki, które można w związku z tym podjąć. W tym artykule staramy się przedstawić globalną i kompletną wizję Rezerwat przyrody Tomkowo, aby przyczynić się do debaty i wiedzy na ten temat.
![]() | |
rezerwat leśny | |
Typ rezerwatu |
fitocenotyczny[1] |
---|---|
Podtyp rezerwatu |
zbiorowisk leśnych[1] |
Państwo | |
Województwo | |
Mezoregion |
Pojezierze Dobrzyńskie (315.24) |
Data utworzenia |
1965 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
15,85 ha |
Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Wąpielsk ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu rypińskiego ![]() | |
![]() |
Rezerwat przyrody Tomkowo – leśny rezerwat przyrody w gminie Wąpielsk, w powiecie rypińskim, w województwie kujawsko-pomorskim[1].
Położony jest na terenie wsi Tomkowo[2], na gruntach Skarbu Państwa zarządzanych przez Nadleśnictwo Golub-Dobrzyń[3]. Został powołany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 3 maja 1965 roku (M.P. z 1965 r. nr 24, poz. 120).
Pierwotnie zajmował powierzchnię 14,98 ha[4]; obecnie wynosi ona 15,85 ha[1], na co składają się: park podworski z fragmentem lasu o powierzchni 12,10 ha oraz las sosnowy o powierzchni 3,75 ha powstały w wyniku zalesień gruntów porolnych[3]. Te dwa kompleksy są od siebie oddzielone drogą oraz terenem dawnego folwarku z odrestaurowanym dworem[3].
Według aktu powołującego, rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu z domieszką modrzewia polskiego[4]. Modrzew polski, osiągający tu wiek ponad 150 lat, rośnie tu na stanowisku wysuniętym skrajnie na północ, poza granicą naturalnego zasięgu[5]. Z czasem zmieniono cel ochrony rezerwatu, za który uznano utrzymanie mozaiki lasów grądowych, łęgowych oraz olsów wraz z zachodzącymi w nich procesami ekologicznymi[2].
Ochronie czynnej podlega cały obszar rezerwatu[1]. Zagrożeniem jest rozprzestrzenianie się w poszyciu czeremchy amerykańskiej[6].