W dzisiejszym świecie Rezerwat przyrody Kołacznia stał się tematem ogólnego zainteresowania wielu różnych osób. Od ekspertów w tej dziedzinie po tych, którzy po prostu chcą być na bieżąco z najnowszymi trendami, Rezerwat przyrody Kołacznia przykuł uwagę wielu. Biorąc pod uwagę jego wpływ na społeczeństwo i różne aspekty życia codziennego, nie można zaprzeczyć, że Rezerwat przyrody Kołacznia stanowi dziś ważny punkt dyskusji. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie na polu akademickim, Rezerwat przyrody Kołacznia jest tematem, który nadal budzi zainteresowanie i debatę. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Rezerwat przyrody Kołacznia i jego wpływ w różnych obszarach, zapewniając przegląd, który pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym świecie.
![]() Widok od strony drogi | |
rezerwat florystyczny | |
Typ rezerwatu | |
---|---|
Podtyp rezerwatu | |
Państwo | |
Województwo | |
Położenie | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1957 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
0,10 ha |
Położenie na mapie gminy Nowa Sarzyna ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu leżajskiego ![]() | |
![]() |
Kołacznia – rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gminy Nowa Sarzyna, w powiecie leżajskim, w województwie podkarpackim[1][2]. Leży w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Leżajsk, ale na gruntach stanowiących własność gminy Nowa Sarzyna[3].
Rezerwat „Kołacznia” jest najmniejszym pod względem powierzchni rezerwatem w Polsce[4]. W identycznych granicach w 2009 roku powołano obszar siedliskowy sieci Natura 2000 „Kołacznia” PLH180006[5].
Stanowisko wyjątkowego w skali Polski krzewu różanecznika żółtego (inaczej azalii pontyjskiej) znajduje się na terenie wsi Wola Zarczycka i jej przysiółka Kołacznia. Stanowisko to zostało odkryte przez miejscowego nauczyciela w 1909 r., a opisał je prof. Marian Raciborski[4]. Jest to najdalej na zachód wysunięte w Europie stanowisko tego krzewu[6]. Jest to prawdopodobnie relikt z okresu przedlodowcowego[4], choć według legendy, krzewy te miano posadzić na grobie poległego w walce tatarskiego chana[6]. Krzewy różanecznika okrywają się żółtymi kwiatami w maju, a cały okres kwitnienia trwa do 3 tygodni[4]. Intensywny zapach kwiatów wyczuwalny jest nawet z kilkudziesięciu metrów[4]. W 2011 roku w odległości kilkuset metrów, w tym samym kompleksie leśnym, odkryto nowe stanowisko tej rośliny[4]. Inne stanowiska tego krzewu są oddalone o ponad 300 km na wschód na Polesiu i Wołyniu.
Zbiorowisko zaroślowe z różanecznikiem żółtym porasta niewielką śródleśną wydmę, a oprócz niego występuje tu zbiorowisko porębowe z klasy Epilobietea angustifolii oraz fragment łęgu jesionowo-olszowego[3].
Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 51 gatunków roślin naczyniowych[3].