Poznań Wschód

Poznań Wschód

Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Poznań
Lokalizacja	Główna
Poprzednie nazwy	Poznań Główna, Poznań Wschodni, Posen Ost, Poznań Wschód
Dane techniczne
Liczba peronów	3
Liczba krawędzi peronowych	5
Kasy
Linie kolejowe
3 Warszawa Zachodnia – Kunowice 353 Poznań Wschód – Skandawa 356 Poznań Wschód – Bydgoszcz Główna
Położenie na mapie Poznania Poznań Wschód
Położenie na mapie Polski Poznań Wschód
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Poznań Wschód
52°25′09,0″N 16°58′26,8″E/52,419167 16,974111
Multimedia w Wikimedia Commons

Poznań Wschód – stacja węzłowa na międzynarodowej linii kolejowej E20 Berlin – Moskwa.

Odgałęziają się tu też linie do Skandawy i Bydgoszczy Głównej. Stacja posiada budynek stacyjny, kasę biletową, tory stacyjne, 3 perony, przejście podziemne, przejście nadziemne i semafory świetlne.

Stacja towarowa z bocznicami powstała na Głównej w 1872 wraz z otwarciem linii z Poznania do Bydgoszczy. Początkowo stacja ta służyła również przewozom pasażerskim, ale nie było tu dworca dla podróżnych. Obiekt taki powstał dopiero około 1908, po oddaniu do użytku linii do Janowca i Wągrowca. Stanął na parceli należącej do zakładów Cegielskiego, a brukowana droga przechodziła przez parcelę należącą do spółki cegielnianej Hartwig & Weidemann. W 1914 powstał tunel pod torowiskami. Funkcjonowała poczekalnia i restauracja. Dworzec poważnie ucierpiał w 1945, ale w tym samym roku został odbudowany i rozbudowany. Zachowano pierwotny obrys murów, ale dwuczłonową bryłę o zróżnicowanej liczbie kondygnacji, krytą dachem mansardowym, zastąpiono jednolitą, dwukondygnacyjną bryłą krytą dachem czterospadowym. W północnej elewacji zachował się jedynie pierwotny, zaokrąglony ryzalit - wejście do części mieszkalnej. Na wschód od dworca przerzucono kładkę dla pieszych w latach 70. XX wieku^[3].

Dwie nastawnie (od ul. św. Michała i od Krańcowej) pochodzą z okresu międzywojennego i zachowały niektóre oryginalne elementy. Od strony ul. Krańcowej stoi transformator o oryginalnej elewacji. Przy ul. Bałtyckiej i Wrzesińskiej stały domki dróżników (przetrwał tylko ten pierwszy). Przy ul. Wrzesińskiej 44 stoi dawny dom pracowniczy o konstrukcji szkieletowej w szczycie, z oryginalną stolarką okienną i wystrojem klatek schodowych^[3].

W latach 1929–1933 planowano usytuowanie na Głównej wielkiej stacji rozrządowej, która ostatecznie zrealizowana została na Franowie^[3].

Pierwotnie (do 1 stycznia 1926)^[4] stacja nosiła nazwę Główna, od dzielnicy Główna, w której się znajduje. Jako że nazwa ta myliła podróżnych (istniały dwa dworce o podobnej nazwie Poznań Główny i Główna), to nazwę zmieniono — najpierw na Poznań Wschodni, a następnie na Poznań Wschód.

8 kwietnia 1988 spłonął doszczętnie budynek tutejszej sekcji drogowej. W akcji gaszenia pożaru udział wzięły cztery jednostki strażackie^[5].

Stacja nie posiada bezpośredniego połączenia z miejskim transportem zbiorowym. Istnieją plany przedłużenia linii tramwajowej z pętli Zawady w kierunku stacji – w 2021 roku rozpoczęto konsultacje społeczne dotyczące przebiegu trasy^[6].

• Poznań Wschód w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
• Poznań Wschód w Atlasie Kolejowym Polski, Czech i Słowacji – atlaskolejowy.net

Poznań Wschód
Linia 3 Warszawa Zachodnia – Kunowice (298,997 km)
Poznań Antoninek odległość: 4,885 km		Poznań Garbary odległość: 2,580 km
Linia 353 Poznań Wschód – Skandawa (-0,820 km)
		Ligowiec odległość: 4,715 km
Linia 356 Poznań Wschód – Bydgoszcz Główna (-0,845 km)
		Poznań Karolin odległość: 2,479 km