Placido Maria Schiaffino
W dzisiejszym świecie Placido Maria Schiaffino stał się tematem najwyższej wagi i znaczenia w różnych sferach życia. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Placido Maria Schiaffino wywarł ogromny wpływ i wzbudził duże zainteresowanie opinii publicznej. Istnieje wiele badań, badań i debat wokół Placido Maria Schiaffino, co pokazuje jego znaczenie i potrzebę dogłębnego zrozumienia. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Placido Maria Schiaffino, analizując jego wpływ na obecne społeczeństwo i jego możliwą ewolucję w przyszłości. Ponadto zastanowimy się nad możliwymi implikacjami i konsekwencjami Placido Maria Schiaffino w naszym codziennym życiu, a także w rozwoju różnych branż i sektorów.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1829 |
| Data i miejsce śmierci |
23 września 1889 |
| Prefekt Kongregacji Indeksu | |
| Okres sprawowania |
1888–1889 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
17 października 1847 |
| Prezbiterat |
1852 |
| Sakra biskupia |
1 września 1878 |
| Kreacja kardynalska |
27 lipca 1885 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
1 września 1878 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy | |
Placido Maria Schiaffino O.S.B.Oliv (ur. 5 września 1829 w Genui, zm. 23 września 1889 w Subiaco) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 5 września 1829 roku w Genui[1]. Po skończeniu szkoły, w 1846 roku, wstąpił do zakonu oliwetów, a 17 października 1847 roku złożył profesję zakonną[1]. Następnie został wysłany do Collegio Romano, by studiować filozofię, jednak zmuszony był przerwać naukę i wyjechać na Sycylię[2]. W 1850 ponownie podjął studia i ukończył je cztery lata później, uzyskując doktorat[2]. W 1852 roku przyjął święcenia kapłańskie[1]. Pełnił funkcję przeora i wikariusza generalnego zakonu, a także uczestniczył w pierwszym soborze watykańskim[2]. 30 sierpnia 1878 roku został wybrany tytularnym biskupem Nyssy i dwa dni później przyjął sakrę[1]. Dwa miesiące później został rektorem Papieskiej Akademii Kościelnej[2]. 27 lipca 1885 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Ss. Ioannis et Pauli[1]. W latach 1888–1889 pełnił funkcję prefekta Kongregacji Indeksu, a następnie został Bibliotekarzem Kościoła Rzymskiego i piastował ten urząd do śmierci[2]. Zmarł z powodu ostrej infekcji układu pokarmowego 23 września 1889 w Subiaco[2].