Piotr Bartynowski
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Piotr Bartynowski, aby zapewnić szeroką i szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny. Przeanalizujemy jego genezę, wpływ na społeczeństwo, implikacje w różnych obszarach, a także przyszłe trendy i perspektywy związane z Piotr Bartynowski. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu podejdziemy do tego tematu z różnych punktów widzenia, aby zaoferować naszym czytelnikom pełne i zrównoważone zrozumienie. Artykuł ten proponujemy jako kompleksowy przewodnik dla wszystkich zainteresowanych zdobyciem solidnej i aktualnej wiedzy na temat Piotr Bartynowski, przy czym oczekuje się, że będzie on przydatny zarówno dla specjalistów w danej dziedzinie, jak i osób stykających się z tym tematem po raz pierwszy .
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Polska Akademia Umiejętności | |
| Status |
członek korespondent |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1828-1862 |
| Rektor UJ | |
| Odznaczenia | |
| |
Piotr Łukasz Bartynowski (ur. 15 października 1795 w Krakowie, zm. 23 grudnia 1874 tamże) – profesor prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1853–1860 kurator[a], a w latach 1860–1861 rektor tej uczelni[1], poseł wirylista na galicyjski Sejm Krajowy I kadencji[2].
Życiorys
Studiował prawo w Krakowie, Berlinie i Wrocławiu. W 1817 rozpoczął praktykę sądową w Krakowie, w 1821 został sędzią. W roku 1825 uzyskał stopień doktora praw, w 1826 nominację na dożywotniego prokuratora przy tym Trybunale. W roku 1829 objął katedrę prawa rzymskiego. Wtedy także został wybrany z ramienia uniwersytetu do Senatu Rządzącego Wolnego Miasta Krakowa. W 1833 został senatorem i prezesem trybunału, w 1842 prezesem sądu apelacyjnego. W 1848 roku był przewodniczącym komitetu opracowującego projekt reorganizacji sądów. W 1855 roku przestał być prezesem sądu, pozostał w nim pierwszym radcą i otrzymał tytuł radcy dworu. W 1862 roku przeszedł na emeryturę i otrzymał Order Leopolda. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, a po utworzeniu w 1872 roku Akademii Umiejętności jej członkiem korespondentem.
Był starszym w Arcybractwie Miłosierdzia i w Banku Pobożnym[3].
W 1829 roku poślubił w Krakowie Teodorę Kostecką (1808–1883) h. Prus 2, córkę Franciszka Jerzego (1858–1844) archeologa, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4] (kwatera LC, rząd płn.).
Uwagi
- ↑ Był kuratorem mianowanym przez rząd austriacki, ponieważ w tym okresie rektorów nie wybierano.
Przypisy
- ↑ Lista pamięci UJ. Prof. Piotr Łukasz Bartynowski , www.uj.edu.pl.
- ↑ Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670.
- ↑ Kronika miejscowa i zagraniczna. Kraków Czas 1874 nr 294 z 24 grudnia s. 3
- ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 23, ISBN 978-83-233-4527-5.
Bibliografia
- Józef Muczkowski: Piotr Łukasz Bartynowski. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 335. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0