Obecnie Eliasz z Wąwolnicy jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Wraz z postępem technologii i globalizacją Eliasz z Wąwolnicy stał się centralnym punktem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Znaczenie Eliasz z Wąwolnicy przekroczyło bariery i stało się tematem rozmów na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Eliasz z Wąwolnicy, od jego historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Bez wątpienia Eliasz z Wąwolnicy to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a jego znaczenie w nadchodzących latach będzie coraz większe.
| Data i miejsce urodzenia |
XIV w. |
|---|---|
| Data śmierci |
XV w. |
| Rektor Akademii Krakowskiej | |
| Okres sprawowania |
1409–1410 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
Eliasz z Wąwolnicy (ur. w XIV w. w Wąwolnicy, zm. w XV w.) – polski teolog, profesor Uniwersytetu w Pradze, rektor Uniwersytetu Krakowskiego.
Żył na przełomie XIV i XV wieku. Urodził się, w położonym w pobliżu Puław mieście Wąwolnica, był synem Marcina[1]. W rodzinnym mieście ukończył szkołę parafialną, następnie studiował teologię na Uniwersytecie w Pradze[1], uzyskując w 1399 stopień magistra sztuk wyzwolonych[2]. Został także wykładowcą praskiej uczelni[1]. Następnie powrócił do Polski i rozpoczął pracę na odnowionym w 1400 roku Uniwersytetu Krakowskim.
W roku akademickim 1409–1410 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Krakowskiego[3]. Około 1412 roku uzyskał tytuł doktora teologii[2].
Był doradcą i zaufanym króla Władysława Jagiełły[2] oraz wychowawcą późniejszych kardynałów" Zbigniewa Oleśnickiego[1] i królewskiego siostrzeńca Aleksandera oraz Fryderyka Hohenzollerna, zaręczonego wówczas z królewną Jadwigą i szykowanego na następcę tronu[2].
W 1431 brał udział w zorganizowanej w Krakowie dyspucie z czeskimi husytami, której celem było nakłonienie ich do kompromisu z papiestwem[2].
Upamiętniony jest na tablicy pamiątkowej nad wejściem do krypty w kaplicy zamkowej na zamku w Wąwolnicy[1]