Otto von Schrader

Dzisiaj zajmiemy się bardzo ważnym tematem Otto von Schrader, który stał się istotny w różnych aspektach życia codziennego. Kwestia ta wzbudziła zainteresowanie wielu osób i wywołała intensywną debatę w całym społeczeństwie. Otto von Schrader to temat będący przedmiotem badań, refleksji i analiz ekspertów z różnych dziedzin, którzy poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Otto von Schrader, zbadamy jego wpływ w różnych obszarach i omówimy możliwe rozwiązania lub podejścia do skutecznego rozwiązania tego problemu.

Otto von Schrader
Ilustracja
Otto von Schrader na okręcie podwodnym w Norwegii
Admirał Admirał
Data i miejsce urodzenia

18 marca 1888
Ełk
Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

19 lipca 1945
Bergen
Norwegia

Przebieg służby
Lata służby

19071945

Siły zbrojne

 Kaiserliche Marine
 Reichsmarine
 Kriegsmarine

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Hanzeatycki Hamburski Medal Imtiyaz (Imperium Osmańskie) Medal Liakat (Imperium Osmańskie) Order Półksiężyca (Imperium Osmańskie) Kawaler Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria)

Otto von Schrader (ur. 18 marca 1888 w Ełku, zm. 19 lipca 1945 w Bergen) – admirał floty Kriegsmarine podczas II wojny światowej, odznaczony 19 sierpnia 1943 Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego.

W czasie w czasie I wojny światowej, w 1916 roku, ukończył szkołę dowódców okrętów podwodnych. 2 września 1916 roku objął dowództwo okrętu SM UC-31[1], na jego pokładzie odniósł pierwsze samodzielne zwycięstwo. 31 grudnia, u ujścia Tyne, zatopił brytyjską łódź patrolową „Protector” o pojemności 200 BRT, której 19 członków załogi zginęło[2]. 27 września 1916 roku został na sześć miesięcy dowódcą SM UB-35[3]. Pod jego dowództwem UB-35 zatopił pierwszy statek. 17 października w czasie patrolu po Morzu Północnym zatopił norweski parowiec „Sten” o pojemności 1046 BRT[4]. Statek płynął z ładunkiem drobnicowym z Skien do Londynu. W czasie tego patrolu UB-35 pod dowództwem von Schradera zatopił 8 statków[5]. Największym był duński parowiec „Guldborg” o pojemności 1569 BRT[6]. UB-35 dowodził do 5 listopada 1916 roku. W okresie od 5 sierpnia do 31 października 1917 oraz 28 lutego do 18 sierpnia 1918 roku dowodził okrętem SM UB-64[7]. Na jego pokładzie 23 lipca 1918 roku na południe od wybrzeży Irlandii zatopił brytyjski uzbrojony statek handlowy „Marmora” o pojemności 10 509 BRT[8]. Statek płynął z Cardiff do Dakaru. 18 sierpnia 1918 roku Otto von Schrader zastąpił na stanowisku dowódcy okrętu SM U-53[9] kapitana Hansa Rose[10]. Na tym okręcie von Schrader służył do 1 grudnia 1918 roku, kiedy to został poddany Royal Navy.

Pod koniec II wojny światowej został jeńcem wojennym w Norwegii, gdzie popełnił samobójstwo 19 lipca 1945.

Odznaczenia

Przypisy

  1. UC 31. WWI U-boats . u-boat.net. . (ang.).
  2. Protector. Ships hit during WWI . u-boat.net. . (ang.).
  3. UB 35. WWI U-boats . u-boat.net. . (ang.).
  4. Sten. Ships hit during WWI . u-boat.net. . (ang.).
  5. Ships hit by UB 35. WWI U-boat Successes . u-boat.net. . (ang.).
  6. Guldborg. Ships hit during WWI . u-boat.net. . (ang.).
  7. UB 64. WWI U-boats . u-boat.net. . (ang.).
  8. Marmora. Ships hit during WWI . u-boat.net. . (ang.).
  9. U 53. WWI U-boats . u-boat.net. . (ang.).
  10. Hans Rose. WWI U-boat commanders . u-boat.net. . (ang.). (15 kwietnia 1885 - 6 grudnia 1969), pierwszy dowódca okrętu U-51, który za jego kadencji zatopił 81 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 220 892 BRT oraz jeden okręt wojenny o wyporności 1050 oraz uszkodził 9 statków (45 606 BRT). 20 grudnia 1917 roku Rose został odznaczony Pour le Mérite.
  11. a b c d e f g h i Rangliste 1932 ↓, s. 43.

Bibliografia