Neofit VII (patriarcha Konstantynopola)

W tym artykule zagłębimy się w temat Neofit VII (patriarcha Konstantynopola) i zbadamy jego wiele aspektów. Neofit VII (patriarcha Konstantynopola) to temat, który wzbudził ogromne zainteresowanie w różnych dziedzinach, od nauki po kulturę popularną. W całej historii Neofit VII (patriarcha Konstantynopola) był przedmiotem debaty, badań i refleksji i pozostaje aktualny także dzisiaj. Zagłębimy się w różne perspektywy istniejące w Neofit VII (patriarcha Konstantynopola), odnosząc się do jego znaczenia, konsekwencji i wpływu na społeczeństwo. W tym artykule staramy się przedstawić wszechstronną i zaktualizowaną wizję Neofit VII (patriarcha Konstantynopola), aby wzbogacić wiedzę i promować refleksję na ten fascynujący temat.

Neofit VII
Νεόφυτος Ζ΄
Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania

Imperium Osmańskie

Data i miejsce urodzenia

nieznana
Smyrna

Data i miejsce śmierci

po 1804
Athos

Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania

1789–1794; 1798–1801

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Wybór patriarchy

maj 1789; 1798

Neofit VII, gr. Νεόφυτος Ζ΄ (zm. po 1804) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w latach 1789–1794 i 1798–1801[1].

Życiorys

Urodził się w Smyrnie. W maju 1789 został wybrany patriarchą. Zrezygnował 1 marca 1794 r. i udał się na Rodos, Patmos, a następnie na Górę Athos. Został ponownie wybrany na patriarchę w 1798 r. Panował do 17 czerwca 1801, kiedy ponownie zrezygnował. Został wtedy zesłany na Górę Athos.

Przypisy

Bibliografia

  • Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 439.
  • Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.