Luigi Comencini

W artykule Luigi Comencini zajmiemy się fascynującym tematem, który zainteresował ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Niezależnie od tego, czy szukasz informacji na temat Luigi Comencini, czy po prostu chcesz pogłębić swoją wiedzę, w tym artykule znajdziesz szczegółowe i wszechstronne omówienie tematu. Od jego początków po najnowsze badania i trendy – zabiorę Cię w podróż przez najważniejsze i fascynujące aspekty Luigi Comencini. Przygotuj się na zanurzenie się w świecie odkryć i nauki, gdy wspólnie zgłębiamy ten ekscytujący temat.

Luigi Comencini
Ilustracja
Luigi Comencini (1971)
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1916
Salò

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 2007
Rzym

Zawód

reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Giulia Grifeo
(do śmierci; 4 córki)

Lata aktywności

1937–1991

Luigi Comencini (ur. 8 czerwca 1916 w Salò, zm. 6 kwietnia 2007 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy. Obok Dino Risiego, Ettore Scoli i Mario Monicellego, uważano go za jednego z mistrzów klasycznej komedii włoskiej (tzw. commedia all'italiana)[1].

Życiorys

Pierwszy sukces odniósł filmem L’imperatore di Capri (1949) z udziałem komika Totò. Za to Chleb, miłość i fantazję (1953), w którym zagrali Vittorio De Sica i Gina Lollobrigida, powszechnie uważa się za sztandarowy przykład tzw. różowego neorealizmu (neorealismo rosa)[2]. Kontynuacją przeboju był film Chleb, miłość i zazdrość (1954).

Sukcesy święciły również jego późniejsze filmy z udziałem Alberto Sordiego. W filmach reżysera występowały największe gwiazdy włoskiego kina, m.in. Silvana Mangano, Marcello Mastroianni, Ugo Tognazzi czy Nino Manfredi.

Jego żoną była Giulia Grifeo. Ich wszystkie cztery córki pracują w branży filmowej: Cristina i Francesca są reżyserkami, Paola – scenografką, a Eleonora – kierowniczką produkcji.

Zmarł po długiej chorobie w 2007 w wieku 90 lat[3]. Pochowany na Cmentarzu Flamińskim w Rzymie[4].

Filmografia

Reżyser

  • 1937: La novelletta (dokumentalny)
  • 1946: Bambini in città (dokumentalny)
  • 1948: Nie kradnij (Proibito rubare)
  • 1949: L'imperatore di Capri
  • 1951: Persiane chiuse
  • 1952: Handel żywym towarem (La tratta delle bianche)
  • 1952: Heidi
  • 1953: Walizka snów (La valigia dei sogni)
  • 1953: Chleb, miłość i fantazja (Pane, amore e fantasia)
  • 1954: Chleb, miłość i zazdrość (Pane, amore e gelosia)
  • 1955: Piękna Rzymianka (La bella di Roma)
  • 1957: Okno na lunapark (La finestra sul Luna Park)
  • 1957: Mariti in città
  • 1958: Mogli pericolose
  • 1959: And That on Monday Morning
  • 1959: Niespodzianki miłości (Le sorprese dell'amore)
  • 1960: Wszyscy do domu (Tutti a casa)
  • 1961: A caballo della tigre
  • 1962: Komisarz (Il commissario)
  • 1963: Jego dziewczyna (La ragazza di Bube)
  • 1964: Trzy noce miłości (Tre notti d'amore, segment Fatebenefratelli)
  • 1964: Moja żona (La mia signora, segment Eritrea)
  • 1965: Lalki (Le bambole, segment Il trattato di eugenetica)
  • 1965: Sześć dni w tygodniu (La bugiarda)
  • 1965: Towarzysz Don Camillo (Il compagno Don Camillo)
  • 1967: Niezrozumiany (Incompreso)
  • 1968: As wywiadu (Italian Secret Service)
  • 1969: Dzieciństwo, powołanie i pierwsze przeżycia Giacomo Casanovy z Wenecji (Infanzia, vocazione e prime esperienze di Giacomo Casanova, Veneziano)
  • 1969: Nic o niej nie wiedząc (Senza sapere niente di lei)
  • 1972: Gra złudzeń (Lo scopone scientifico)
  • 1972: Pinokio (Le avventure di Pinocchio) – miniserial
  • 1974: Miłość bywa zbrodnią (Delitto d'amore)
  • 1974: Mój Boże, jak ja nisko upadłam! (Mio Dio, come sono caduta in basso!)
  • 1975: Kobieta na niedzielę (La donna della domenica)
  • 1976: Signore e signori, buonanotte
  • 1976: Basta che non si sappia in giro!... (segment L'Equivoco)
  • 1976: Okazje (Quelle strane occasioni, segment L'ascensore)
  • 1977: Kot (Il gatto)
  • 1979: Korek (L'ingorgo)
  • 1980: Voltati Eugenio
  • 1982: Poszukiwany Jezus (Cercasi Gesù)
  • 1984: Serce (Cuore, miniserial)
  • 1987: Historia (La storia, telewizyjny)
  • 1987: Chłopiec z Kalabrii (Un ragazzo di Calabria)
  • 1988: Cyganeria (La Bohème)
  • 1989: Wesołych Świąt... Szczęśliwego Nowego Roku (Buon Natale… buon anno)
  • 1991: Marcellino, chleb i wino (Marcellino)[5][6]

Przypisy

  1. ↑ Mattia Gelosa: Luigi Comencini, maestro della Commedia all’italiana. Il Dialogo di Monza, 2007-04-06. . (wł.).
  2. ↑ Angela Patalano: Con “Pane Amore e Fantasia” Comencini inaugura il Neorealismo rosa. CulturaMente, 2017-07-21. . (wł.).
  3. ↑ Camillo De Marco: Director Luigi Comencini dies. CinEuropa, 2007-04-06. . (ang.).
  4. ↑ Cimitero Flaminio – Prima Porta. cimitericapitolini.it. . (wł.).
  5. ↑ Luigi Comencini. IMDb. . (ang.).
  6. ↑ Luigi Comencini. Filmweb. . (pol.).

Linki zewnętrzne

David di Donatello za najlepszą reżyserię
Honorowy Złoty Lew
1969–1989
1990–2009
2010–2029