Lotus 16
W dzisiejszym świecie Lotus 16 stał się tematem o rosnącym znaczeniu i zainteresowaniu różnych warstw społeczeństwa. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Lotus 16 odgrywa fundamentalną rolę w rozwoju i ewolucji ludzi i społeczności. Na przestrzeni dziejów Lotus 16 był przedmiotem badań, debat i analiz, a jego wpływ rozciąga się na wiele dyscyplin, od nauki i technologii po sztukę i kulturę. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Lotus 16 na dzisiejsze społeczeństwo, odnosząc się do jego implikacji, zastosowań i wyzwań z różnych perspektyw. Dodatkowo zbadamy, jak Lotus 16 ukształtował sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata, oraz jak jego ciągła ewolucja w dalszym ciągu wpływa w znaczący sposób na nasze życie.
| |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | |||
| Zawieszenie przednie |
podwójne wahacze, na zewnątrz sprężyny/amortyzatory | ||
| Zawieszenie tylne |
goleń Chapmana ze zintegrowanymi sprężynami/amortyzatorami | ||
| Silnik |
Coventry Climax FPF R4 | ||
| Skrzynia biegów | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | |||
| Wyścigi |
17 | ||
| Wygrane |
0 | ||
| Pole position |
0 | ||
| Najszybsze okrążenie |
0 | ||
| |||
Lotus 16 – samochód wyścigowy zaprojektowany przez Colina Chapmana i używany w wyścigach Formuły 1 i Formuły 2.
Historia
Pierwszy jednomiejscowy samochód Lotusa, model 12, nie był konkurencyjny w Formule 1. W związku z tym w 1958 roku Lotus wyprodukował drugi samochód jednomiejscowy – model 16. W modelu tym zostały użyte niektóre rozwiązania techniczne stosowane w samochodach Vanwall, nad którymi pracował Chapman w 1956 roku, stąd też Lotus 16 jest czasami nazywany "mini Vanwallem"[1]. Lotus 16 był bardzo niskim samochodem, skonstruowanym wokół konwencjonalnej stalowej kratownicy przestrzennej i niezależnego zawieszenia. Tylne zawieszenie zawierało tzw. goleń Chapmana, zastosowaną po raz pierwszy w Lotusie 12. W modelu zastosowano silniki Coventry Climax FPF R4 o różnych pojemnościach. Tylko jeden z ośmiu modeli był w pełni zgodny w regulacjami Formuły 1. Był on wyposażony w silnik 2,5 litra, umieszczony pod długą maską.
Samochód nie odnosił dobrych wyników (najlepszym rezultatem było czwarte miejsce Innesa Irelanda w Grand Prix Holandii 1959) i w 1960 roku został zastąpiony Lotusem 18.
Wyniki w Formule 1
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Rok | Zespół | Silnik | Opony | Kierowcy | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | Pts. | WCC |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1958 | Team Lotus | Climax R4 | D | ARG | MCO | NLD | 500 | BEL | FRA | GBR | DEU | PRT | ITA | MOR | 0 (3) | 6 | |
 Graham Hill
|
NU | NU | NU | NU | 6 | 16 | |||||||||||
| Alan Stacey
|
NU | ||||||||||||||||
| Cliff Allison
|
10 | ||||||||||||||||
| 1959 | Team Lotus | Climax R4 | D | MCO | 500 | NLD | FRA | GBR | DEU | PRT | ITA | USA | 5 | 4 | |||
| Graham Hill
|
NU | 7 | NU | 9 | NU | NU | NU | ||||||||||
 Pete Lovely
|
NZ | ||||||||||||||||
| Innes Ireland
|
4 | NU | NU | NU | NU | 5 | |||||||||||
| Alan Stacey
|
8 | NU | |||||||||||||||
| John Fisher | Bruce Halford
|
NU | |||||||||||||||
| Dorchester Service Station | David Piper
|
NU | |||||||||||||||
| 1960 | Team Lotus | Climax R4 | D | ARG | MCO | 500 | NLD | BEL | FRA | GBR | PRT | ITA | USA | 0 (34) | 2 | ||
| Alan Stacey
|
NU | ||||||||||||||||
 Alberto Rodriguez Larreta
|
9 | ||||||||||||||||
| Robert Bodle Ltd. | David Piper
|
NU | 12 |
Przypisy
- ↑ Mike Lawrence: Grand Prix Cars 1945 - 1965. Motor Racing Publications, 1998, s. 187. ISBN 1-899870-39-3.
Bibliografia
- Wouter Melissen: Lotus 16 Climax. ultimatecarpage.com. . (ang.).