W dzisiejszym artykule przyjrzymy się fascynującej historii Krzynki, tematu, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i był przez lata przedmiotem debat i badań. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Krzynki pozostawił niezatarty ślad w historii. Poprzez szczegółową i dogłębną analizę będziemy starali się zrozumieć znaczenie i wpływ Krzynki w różnych obszarach życia, a także jego ciągłe znaczenie dzisiaj. Odkryjemy, jak Krzynki ukształtował nasze przekonania, nasze wartości i nasze interakcje z otaczającym nas światem oraz jak nadal jest to temat aktualny i znaczący. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Krzynki, postaci lub tematu, który wciąż budzi zainteresowanie i ciekawość.
wieś | |
Kościół pod wezwaniem Chrystusa Dobrego Pasterza XIX w. | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
85 m n.p.m. |
Liczba ludności (2007) |
79 |
Strefa numeracyjna |
95 |
Kod pocztowy |
73-261[2] |
Tablice rejestracyjne |
ZCH |
SIMC |
0185560 |
Położenie na mapie gminy Pełczyce ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego ![]() | |
![]() |
Krzynki (niem. Krining) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 wieś liczyła 79 mieszkańców.
Wieś leży ok. 9 km na południe od Pełczyc, nad jeziorem Pełcz.
Wieś pojawia się w źródłach 1315 r. W 1337 r. nadana klasztorowi Cysterek z Pełczyc. W 1524 r. jako właściciele występują Steinwehrowie, nieco później ród von Waldów. Waldowowie byli posiadaczami tutejszego majątku jeszcze w XVIII wieku. Prawdopodobnie w 1729 r. został on wykupiony i włączony do domeny królewskiej w Dolicach. Ok. 1800 r. przejściowo w ręku von Morwitza, od 1822 - von Klitzingów. Dobra ziemskie ok. poł. XIX wieku liczyły 860 ha. Według danych z 1928 r. w Krzynkach były 2 majątki: Fritza Hinte i dr Heilgendorfa. W tym czasie we wsi i majątku zamieszkiwało łącznie 291 osób. Po 1945 r. na bazie upaństwowionego folwarku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, a w jednej rezydencji ośrodek wypoczynkowy (obecnie własność prywatna)[3].
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4][5]: