Konkurs Piosenki Eurowizji 1969

Konkurs Piosenki Eurowizji 1969

Informacje ogólne
Finał	29 marca 1969
Miejsce	Teatro Real, Madryt (Hiszpania)
Nadawca	Televisión Española (TVE)
Prowadzący	Laurita Valenzuela
Informacje dodatkowe
Reżyser	Ramon Diaz
Kierownik wykonawczy	Clifford Brown (EBU) Tom Sloan (BBC)
Główny dyrygent	Augusto Algueró
Występ otwarcia	Orkiestra pod batutą Augusto Algueró – „La, la, la” z repertuaru Massiel
Występ interwałowy	Film „Inna Hiszpania”
Uczestnicy
Rezygnacja	Austria
Łącznie	16 reprezentacji
Mapa uczestników      Państwa uczestniczące w finale.      Państwa uczestniczące w przeszłości, ale nie w 1969.      Państwa zdyskwalifikowane z udziału w finale.
Głosowanie
Każdy kraj miał komisję sędziowską złożoną z 10 osób, która przyznawała po 1 punkcie na ulubioną piosenkę.
Zwycięzca	Francja  Holandia  Hiszpania  Wielka Brytania
Reprezentant	Frida Boccara Lenny Kuhr Salomé Lulu
Piosenka	„Un jour, un enfant” „De troubadour” „Vivo cantando” „Boom Bang-a-Bang”
Muzyka	Emile Stern David Hartsema Maria José de Cerato Alan Moorhouse
Tekst	Eddy Marnay Lenny Kuhr Aniano Alcalde Peter Warne
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1968 1970 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

14. Konkurs Piosenki Eurowizji 1969 został zorganizowany 29 marca 1969 roku w Teatro Real w Madrycie przez hiszpańskiego nadawcę publicznego Televisión Española.

Finał konkursu wygrały reprezentantki czterech krajów: Salomé z Hiszpanii (z piosenką „Vivo cantando”), Lulu z Wielkiej Brytanii („Boom Bang-a-Bang”), Lenny Kuhr z Holandii („De troubadour”) i Frida Boccara z Francji („Un jour, un enfant”), które zajęły ex aequo pierwsze miejsce z wynikiem 18 punktów.

Dzięki wygranej Massiel, reprezentantki Hiszpanii w 13. Konkursie Piosenki Eurowizji, prawo do organizacji konkursu w 1969 otrzymał nadawca Televisión Española. Konkurs odbył się w madryckim Teatro Real, który został odrestaurowany w 1966 jako sala koncertowa m.in. dla Hiszpańskiej Orkiestry Narodowej oraz Orkiestry Symfonicznej RTVE.

Za projekt sceny odpowiadał Salvador Dalí. Pierwszy raz w historii Konkursu Piosenki Eurowizji cztery kraje zremisowały na pierwszym miejscu z 18 punktami na koncie. W związku z brakiem regulaminowego zapisu o rozstrzyganiu remisów, zwyciężyły wszystkie cztery państwa.

W konkursie wzięli udział nadawcy publiczni z szesnastu krajów. Z konkursu wycofała się telewizja z Austrii, która tłumaczyła decyzję brakiem chęci na udział w konkursie w kraju rządzonym przez Francisco Franco.

W konkursie wystąpiło kilku wykonawców, którzy w przeszłości uczestniczyło w konkursie. Po raz trzeci Norwegię w konkursie reprezentowała Kirsti Sparboe, która wcześniej wystąpiła w finałach w 1965 i 1967. Reprezentująca Niemcy Siw Malmkvist wystąpiła w barwach Szwecji w finale konkursu w 1960. Przedstawiciel Luksemburga Romuald reprezentował Monako podczas konkursu w 1964. Simone de Oliveira z Portugalii wcześniej reprezentowała kraj w konkursie w 1965. Reprezentant Belgii Louis Neefs wystąpił w barwach kraju także w konkursie w 1967.

Dyrygenci

L.p.	Kraj	Język	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty
1	Jugosławia	serbski	Ivan	„Pozdrav svijetu”	13	5
2	Luksemburg	francuski	Romuald Figuier	„Catherine”	11	7
3	Hiszpania	hiszpański	Salomé	„Vivo cantando”	1	18
4	Monako	francuski	Jean-Jacques	„Maman Maman”	6	11
5	Irlandia	angielski	Muriel Day and the Lindsays	„The Wages of Love”	7	10
6	Włochy	włoski	Iva Zanicchi	„Due grosse lacrime bianche”	13	5
7	Wielka Brytania	angielski	Lulu	„Boom Bang-a-Bang”	1	18
8	Holandia	niderlandzki	Lenny Kuhr	„De troubadour”	1	18
9	Szwecja	szwedzki	Tommy Korberg	„Judy min vän”	9	8
10	Belgia	niderlandzki	Louis Neefs	„Jennifer Jennings”	7	10
11	Szwajcaria	niemiecki	Paola del Medico	„Bonjour, Bonjour”	5	13
12	Norwegia	norweski	Kirsti Sparboe	„Oj, oj, oj, så glad jeg skal bli”	16	1
13	Niemcy	niemiecki	Siw Malmkvist	„Primaballerina”	9	8
14	Francja	francuski	Frida Boccara	„Un jour, un enfant”	1	18
15	Portugalia	portugalski	Simone de Oliveira	„Desfolhada portuguesa”	15	4
16	Finlandia	fiński	Jarkko i Laura	„Kuin silloin ennen”	12	6

Tabela punktacyjna finału