Konklawe 1572

W tym artykule zajmiemy się tematem Konklawe 1572, który wzbudził dziś duże zainteresowanie. Konklawe 1572 to temat, który wpływa na ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, ponieważ jego znaczenie przekracza bariery kulturowe i geograficzne. Ważne jest, aby zrozumieć znaczenie Konklawe 1572 w naszym obecnym społeczeństwie i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Konklawe 1572, aby zapewnić pełną i obiektywną analizę tego bardzo istotnego tematu.

Konklawe 1572
Ilustracja
Daty i miejsce
12 – 13 maja 1572
Pałac Apostolski, Rzym
Główne postacie
Dziekan

Giovanni Girolamo Morone

Kamerling

Luigi Cornaro OSIoHieros

Protoprezbiter

Georges d’Armagnac (nieobecny)

Protoprezbiter elektorów

Fulvio della Corgna

Protodiakon

Innocenzo Ciocchi del Monte (nieobecny)

Protodiakon elektorów

Girolamo Simoncelli

Wybory
Liczba głosowań

1

Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


53
13

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Ugo Boncompagni
Przybrane imię: Grzegorz XIII

Konklawe 12-13 maja 1572 – konklawe, jakie odbyło się po śmierci Piusa V i wybrało na jego następcę Grzegorza XIII. Był to pierwsze konklawe, w którym wziął udział kardynał z Polski. Był nim biskup warmiński Stanisław Hozjusz.

Śmierć Piusa V

Pius V zmarł 1 maja 1572 roku w wieku 68 lat. Jak dotychczas jest on jedynym kanonizowanym papieżem pomiędzy Celestynem V (pontyfikat 1294, zm. 1296) a Piusem X (pontyfikat 1903-14).

Lista uczestników

W konklawe wzięło udział 53 z 66 żyjących kardynałów[1]:

Czternastu elektorów mianował Pius V, dwudziestu sześciu Pius IV, jednego papież Paweł IV, czterech Juliusz III, a ośmiu papież Paweł III.

Nieobecni

Trzynastu kardynałów nie brało udziału w elekcji:

Czterech mianował Paweł III, dwóch Juliusz III, trzech Pius IV i czterech Pius V.

Frakcje i kandydaci

Święte Kolegium było podzielone na kilka frakcji[3]:

  • Farnesianie – czyli nominaci Pawła III, kierowani przez wnuka tego papieża Alessandro Farnese: Savelli, Paleotti, Orsini, Corregio, Gambara, Caetani i della Rovere
  • Julianie – czyli nominaci Juliusza III: della Corgna, Ricci, Cornaro, Simoncelli
  • Partia siostrzeńców Piusa IV, Borromeo i Hohenemsa, grupująca nominatów tego papieża: Serbelloni, Gallio, Alciati, Sirleto, Gesualdo, Lomellini, Ferrero, Bobba, Boncompagni, Crivelli, Santacroce, Hozjusz i Morone
  • Partia kardynała Bonelli, prasiostrzeńca Piusa V, grupująca jego nominatów: della Chiesa, Maffei, Cesi, Montalto, Aldobrandini, Rusticucci, Giustiniani, Burali, Bianchi, Albani, Carafa i Rebiba
  • Stronnictwo hiszpańskie – Granvelle, Pacheco, Truchsess, Cristoforo i Ludovico Madruzzo, Medici, Sforza, Colonna, Avalos, Acquaviva
  • Stronnictwo francuskie – Ippolito i Luigi d’Este, Rambouillet

Za głównego faworyta uważano początkowo Alessandro Farnese, któremu jednak sprzeciwiały się Hiszpania i Toskania. Wśród potencjalnych następców Piusa V wymieniano także m.in. kardynałów Ricci, Savelli, Correggio, Boncompagni, Rebiba, Sirleto, Albani i Burali[4].

Przebieg konklawe

Konklawe rozpoczęło się 12 maja mszą do Ducha Świętego z udziałem 51 kardynałów. Jeszcze tego samego dotarł kardynał Granvelle[5]. Pomimo podziałów istniejących w Kolegium Kardynalskim było jednym z najkrótszych w historii. Ponieważ kardynał Granvelle niemal od razu po wejściu na konklawe poinformował Alessandro Farnese, że król Hiszpanii nie akceptuje jego kandydatury, ten zrezygnował z kandydowania. Następnie doszło do konsultacji liderów głównych frakcji tj. Farnese, Granvelle, Bonellego i Boromeusza, w wyniku których uzgodniono kandydaturę 70-letniego kardynała Ugo Boncompagni. W pierwszym głosowaniu 13 maja 1572 uzyskał on wszystkie głosy oprócz własnego, który oddał na kardynała Granvelle. Boncompagni zaakceptował wybór, przyjmując imię Grzegorza XIII[6].

Przypisy

  1. ↑ The Cardinals of the Holy Roman Church – Conclaves by century
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad Od XIV do XVI wieku (a sporadycznie nawet i jeszcze później) rozpowszechniony był zwyczaj nazywania kardynałów (nawet w oficjalnych dokumentach) nie według ich imion i nazwisk, lecz według pseudonimów nawiązujących najczęściej do miejsca pochodzenia, diecezji lub kościoła tytularnego danego kardynała.
  3. ↑ por. ;
  4. ↑ Pastor, s. 12-14.
  5. ↑ Pastor, s. 11-12.
  6. ↑ Pastor, s. 13-15.

Bibliografia

  • Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. 19. Londyn: 1930. (ang.).

Uzupełniające źródła internetowe

Papieskie elekcje i konklawe
XI wiek
XII wiek
XIII wiek
XIV wiek
XV wiek
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek