Nicolas de Pellevé
Obecnie Nicolas de Pellevé stał się tematem ogólnego zainteresowania, który przyciągnął uwagę szerokiej publiczności. Znaczenie Nicolas de Pellevé wywołało debatę, która rozciąga się od sfer politycznych i społecznych po codzienne rozmowy. Od dziesięcioleci Nicolas de Pellevé jest przedmiotem studiów i badań w różnych dziedzinach wiedzy, co doprowadziło do zgromadzenia ogromnej wiedzy na temat jego znaczenia i wpływu na współczesne społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty Nicolas de Pellevé i jego wpływ na nasze codzienne życie, analizując jego ewolucję w czasie i jego przyszłe konsekwencje.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1515 |
| Data i miejsce śmierci |
28 marca 1594 |
| Arcybiskup Reims | |
| Okres sprawowania |
1591–1594 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
17 maja 1570 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
1552 (?) | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Nicolas de Pellevé (ur. 18 października 1515 w Jouy-sous-Thelle, zm. 28 marca 1594 w Paryżu) – francuski kardynał.
Życiorys
Urodził się 18 października 1515 roku w Jouy-sous-Thelle, jako syn Charles’a Malherbe i Hélène du Fay[1]. Studiował prawo na Université de Bourges, gdzie następnie został wykładowcą[1]. Został doradcą parlamentu paryskiego, a także członkiem osobistej grupy doradczej Henryka II Walezjusza[1]. 24 sierpnia 1552 roku został wybrany biskupem Amiens[2]. W 1559 roku, wraz z kilkoma naukowcami z Sorbony udał się do Szkocji, by przekonywać do konwersji prezbiterianów[1]. W tym samym czasie Elżbieta I Tudor wysłała wsparcie dla Szkocji, co doprowadziło do konfliktu[1]. Rok później udało się doprowadzić do podpisania Traktatu Edynburskiego[1]. W 1562 roku Pellevé zrezygnował z zarządzania diecezją Amiens, jednakże pozostał jej biskupem do 1564 roku[2]. 16 grudnia 1562 roku został mianowany arcybiskupem Sens[2]. 17 maja 1570 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Ss. Ioannis et Pauli[2]. W 1583 roku został prefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników[2]. Zaangażował się w działalność Ligi Katolickiej i był jednym z 25 kardynałów, sygnujących bullę Sykstusa V, ekskomunikującą Henryk z Nawarry[1]. Wobec tego król skonfiskował wszystkie włości kardynała, który musiał zwrócić się do Ligi i do papieża o pomoc finansową[1]. 10 maja 1591 roku został arcybiskupem Reims, pozostając arcybiskupem Sens[2]. Wiosną 1594 roku, przebywając w Paryżu poważnie zachorował[1]. Gdy do miasta przybył Henryk IV, stan kardynała znacznie się pogorszył i Pellevé zmarł 28 marca[1].