Karol Górski

Wygląd przypnij ukryj Karol Górski

Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1903 Odessa
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1988 Toruń
doktor habilitowany nauk historycznych, prof. UMK
Specjalność: historia Polski
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1927 Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1932 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Profesura	1956
Praca naukowa
Uczelnia	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Okres zatrudn.	1945–1973
Odznaczenia

Grób prof. Karola Górskiego na cmentarzu św. Jerzego

Karol Górski (ur. 30 kwietnia 1903 w Odessie , zm. 11 grudnia 1988 w Toruniu) – polski profesor historii, działacz katolicki.

Życiorys

Syn Kazimierza i Anastazji z bar. Stahl. Dzieciństwo spędził w Odessie. W 1919 roku rodzina Górskich przeprowadziła się do Warszawy, tam Karol kontynuował naukę w prywatnym gimnazjum Kazimierza Kulwiecia. Od młodzieńczych lat związany z organizacjami katolickimi, m.in. ze Stowarzyszeniem Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie” i Akcją Katolicką.

W 1920 jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po zdaniu matury w 1921 roku podjął studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowania badawcze rozwijał pod kierunkiem prof. Romana Grodeckiego i prof. Władysława Semkowicza. Studia zakończył w 1925 roku, rozprawa dyplomowa Ród Odrowążów w wiekach średnich obroniona 9 marca 1927 roku stała się podstawą do uzyskania stopnia doktora.

W latach 1927–1928 odbywał służbę wojskową w Grudziądzu.

W 1932 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim. W kolejnych latach odgrywał istotną rolę w życiu edukacyjnym i uniwersyteckim Poznania, nauczając historii oraz poświęcając się badaniom historii Zakonu Krzyżackiego, wpisanej w losy ziemi pomorskiej. W 1933 roku została zatwierdzona rozprawa habilitacyjna Górskiego Pomorze w dobie wojny 13-letniej. Podróż do Włoch i Szwajcarii, którą odbył w 1938 roku, także przyczyniła się do rozbudzenia zainteresowania kulturą wieków średnich.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku jako oficer kawalerii uczestniczył w walkach i został odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Przebywając w obozie jenieckim w Brunszwiku, a potem w Woldenbergu, prowadził wykłady z historii Polski.

Rok akademicki 1945/1946 rozpoczyna długoletni związek Górskiego z toruńskim środowiskiem uniwersyteckim. Jesienią 1956 r. założył Klub Inteligencji Katolickiej w Toruniu. Mianowany profesorem 3 listopada 1957 roku, zostaje kierownikiem Katedry Historii Powszechnej Starożytnej i Średniowiecznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. W latach 1959–1963 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Historii.

Oprócz prowadzonych przez całą karierę naukową badań dotyczących Pomorza Wschodniego po 1466 r., strefy bałtyckiej oraz historii państwa i zakonu krzyżackiego. Górski zajmował się także między innymi – często były to działania prekursorskie – historią życia duchowego (Zarys dziejów katolicyzmu polskiego) i edytorstwem źródeł historycznych. W archiwach watykańskich prowadził badania kopernikańskie. Poprzez udział w spotkaniach polskich i niemieckich historyków przyczynił się do wprowadzenia tematyki krzyżackiej do dyskursu międzynarodowego.

Karol Górski należał do tych nielicznych historyków polskich, których można zaliczyć do grona uczonych europejskich.

Wyróżnienia

W 1979 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika , 5 lat później takie samo wyróżnienie nadał mu Uniwersytet Wrocławski.

W 1980 otrzymał Nagrodę im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL za rok (1979), za całokształt dorobku naukowego w duchu humanizmu chrześcijańskiego.

Badania naukowe profesora zostały docenione także przez zagraniczne środowiska uniwersyteckie. Karol Górski w 1970 roku został członkiem Akademii Mediewistycznej Uniwersytetu Harvarda, w 1979 roku Królewskiej Duńskiej Akademii Nauk. W czasie swojej kariery naukowej wielokrotnie wykładał na zagranicznych uczelniach, m.in. w Bonn, Kopenhadze, Londynie, Oxfordzie, Cambridge, Grenoble, Bolonii i Ferrarze.

Dzieła

K. Górski, Autobiografia naukowa, Toruń, Wydawnictwo UMK 2003.
K. Górski, A. Bazielich CSsR, Robimy nie dla siebie, ani dla względu ludzkiego, ale dla zasady. Korespondencja 1952–1988, Toruń, Wydawnictwo UMK 2006.
K. Górski, Społeczne podstawy kultury, Toruń, Wydawnictwo UMK 2006.
K. Górski, Zarys dziejów katolicyzmu polskiego, Toruń, Wydawnictwo Naukowe UMK 2008.
K. Górski, Mikołaj Kopernik. Środowisko społeczne i samotność, Toruń, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2012
K. Górski, Zakon krzyżacki a powstanie państwa pruskiego, Ossolineum, 1977
K. Górski, Ustrój państwa i zakonu krzyżackiego, Wydawnictwa Instytutu Bałtyckiego, Gdynia, 1938
K. Górski, Państwo krzyżackie w Prusach, Gdańsk-Bydgoszcz, 1946

Na prośbę Stanisława Kota napisał hasło Krzyżacy do Encyklopedii staropolskiej Brücknera wydanej w latach 1937–1939.

Przypisy

↑ a b StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 222 .
↑ Karol Górski: Mikołaj Kopernik. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012. ISBN 978-83-231-2777-2. Brak numerów stron w książce
↑ Doktorzy honoris causa UMK. umk.pl. .
↑ Brückner 1990 ↓, s. 1044.

Bibliografia

SławomirS. Kalembka SławomirS. (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 238-240, ISBN 83-231-1988-0 .
Aleksander Brückner: Encyklopedia staropolska, tom II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-10360-4.

Linki zewnętrzne

Górski Karol prof. UMK. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. . (pol.).
Bibliographieportal zur Geschichte Ostmitteleuropas. Instytut im. Herdera. . (niem.).

Laureaci Nagrody im. księdza Idziego Radziszewskiego

XX wiek

XXI wiek

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedie internetowe:

PWN: 3907221
VLE: karol-gorski