W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Henryk Szymczak, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. _Var1 to intrygująca koncepcja, która wywołała debaty i dyskusje na różnych polach, od środowiska akademickiego po świat rozrywki. W tym artykule zbadamy różne aspekty Henryk Szymczak, odkrywając jego znaczenie, implikacje i wpływ na współczesne społeczeństwo. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zagłębimy się w złożoność Henryk Szymczak, zapewniając wszechstronną i multidyscyplinarną wizję, która pozwala naszym czytelnikom w pełni zrozumieć to zjawisko.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
profesor nauk fizycznych | |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Doktor honoris causa Politechnika Częstochowska – 1994 | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Henryk Szymczak (ur. 15 lipca 1937 w Warszawie) – polski fizyk[2], zajmujący się fizyką ciała stałego, magnetyzmem, nadprzewodnictwem, spektroskopią, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.
W latach 1954–1957 studiował na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, następnie na Uniwersytecie Moskiewskim, gdzie w 1960 obronił pracę magisterską. W latach 1960–1962 pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej. Następnie został pracownikiem Instytutu Fizyki PAN, tam w 1968 obronił pracę doktorską, w 1974 habilitował się, w 1983 otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. W latach 1986–1991 był dyrektorem ds. naukowych, w latach 1991-1999 dyrektorem Instytutu.
Od 1968 jest członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, w latach 1994-1997 był jego przewodniczącym. W 1991 został członkiem korespondentem, w 2007 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, w latach 1999-2006 był przewodniczącym Wydziału III Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN, w latach 2011-2012 dziekanem Wydziału III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi PAN. Od 1994 jest członkiem zagranicznym Narodowej Akademia Nauk Ukrainy, od 1994 członkiem korespondentem, od 2004 członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[3].
W 1994 został doktorem honoris causa Politechniki Częstochowskiej, w 2015 otrzymał Medal Mariana Smoluchowskiego[4].
W 1997 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
W 2004 został odznaczony rosyjskim Orderem Przyjaźni[6].
Jest współautorem (wraz z Andrzejem Szewczykiem, Andrzejem Wiśniewskim i Romanem Puźniakiem) podręcznika akademickiego Magnetyzm i nadprzewodnictwo, wydanego w 2012 nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN[7].