Helen Hunt

Helen Hunt

Helen Hunt (2011)
Imię i nazwisko	Helen Elizabeth Hunt
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1963 Culver City
Zawód	aktorka, reżyserka, scenarzystka, producentka filmowa
Współmałżonek	Hank Azaria (1999–2000; rozwód)
Lata aktywności	od 1973
Multimedia w Wikimedia Commons

Helen Elizabeth Hunt^[1] (ur. 15 czerwca 1963 w Culver City) – amerykańska aktorka, reżyserka, scenarzystka i producentka filmowa. Laureatka Złotego Globu i Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej w tragikomedii Lepiej być nie może (1997)^[2].

Urodziła się w Culver City^[3] w Kalifornii jako córka Jane Elizabeth (z domu Novis), fotografki, i Gordona Edwynna Hunta, trenera aktorstwa i reżysera^[4]. Jej rodzina była pochodzenia żydowskiego^[5]. Uczęszczała do Providence High School w Burbank^[6]. Uczyła się baletu i przez miesiąc studiowała na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles^[6].

Karierę aktorską rozpoczęła już jako dziecko w latach 70. Mając 8 lat, zaczęła pobierać nauki aktorstwa. W wieku dziesięciu lat po raz pierwszy wystąpiła w roli aktorskiej jako Sarah Sargeant, córka Maggie (Joanna Pettet) i Johna (William Shatner) w telewizyjnym westernie ABC Pamiętnik z prerii (Pioneer Woman, 1973)^[7]. Debiutowała na kinowym ekranie w roli Tracy Calder, córki inspektora budowlanego (George Segal) w dreszczowcu Jamesa Goldstone’a Rollercoaster (1977). W dramacie telewizyjnym CBS The Miracle of Kathy Miller (1981), opartym na prawdziwej historii wcieliła się w postać nastoletniej sportsmenki Kathy Miller ze Scottsdale w Arizonie, która odnosi ciężkie obrażenia w wypadku samochodowym w 1977.

W 1985 grała w nowojorskim Ensemble Studio Theatre w roli Jill w przedstawieniu Been Taken. W komediodramacie Francisa F. Coppoli Peggy Sue wyszła za mąż (1986) wystąpiła w roli Beth Bodell, córki bohaterów granych przez Kathleen Turner i Nicolasa Cage’a. W 1989 trafiła na scenę Broadwayu jako Emily Webb w sztuce Thorntona Wildera Nasze miasto^[8]. W 1990 wystąpiła jako Bianca w off-broadwayowskiej inscenizacji Poskromienie złośnicy Williama Szekspira^[9].

Przełomem w jej karierze aktorskiej okazała się kreacja Jamie Stemple Buchman, żony Paula Buchmana (Paul Reiser) w sitcomie NBC Szaleję za tobą (Mad About You, 1992–1999), za którą zdobyła cztery nagrody Emmy (1996–1999)^[10] i trzykrotnie otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu (1994–1995, 1997)^[10]. Serial pokazywany był przez 7 lat i bił rekordy popularności. Za rolę doktor Jo Harding, która badała przyczyny powstawania tornada w dramacie katastroficznym Jana de Bonta Twister (1996) była nominowana do nagrody MTV Movie Award jako najlepsza aktorka^[10]. Kreacja kelnerki i samotnej matki Carol Connelly w komediodramacie Lepiej być nie może (1997) przyniosła jej wiele nagród, w tym Oscara dla najlepszej aktorki^[11]. W 1998 powróciła na Broadway w szekspirowskiej komedii Sen nocy letniej w roli Violi. W 2003 wystąpiła na Broadwayu jako Sonia w komedii Yasminy Rezy Life x 3 u boku Johna Turturro.

Od lutego 1991 do czerwca 1992 była związana z Erikiem Stoltzem^[12]. 17 lipca 1999 wyszła za mąż za Hanka Azarię^[12]. 18 grudnia 2000 rozwiedli się^[12]. 13 maja 2004 Helen Hunt urodziła córkę Makenę Lei Gordon, której ojcem jest producent filmowy Matthew Carnahan, z którym była w związku w latach 2001–2017^[12].

• 1992–1999: Szaleję za tobą (Mad About You)
• 2007: Kiedyś mnie znajdziesz (Then She Found Me)

• Helen Hunt w bazie IMDb (ang.)
• Helen Hunt w bazie Filmweb
• Helen Hunt w bazie Notable Names Database (ang.)