Dámaso Alonso

W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Dámaso Alonso, zagadnieniem, które w ostatnim czasie wzbudziło duże zainteresowanie i dyskusję. Dámaso Alonso przykuł uwagę osób z różnych środowisk, od ekspertów w danej dziedzinie po tych, którzy dopiero zaczynają zgłębiać ten temat. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i punktom widzenia związanym z Dámaso Alonso, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tej kwestii. Od jego wpływu na społeczeństwo po globalne implikacje, zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam zrozumieć dzisiejsze znaczenie i złożoność Dámaso Alonso.

Dámaso Alonso
Dámaso Alonso y Fernández de las Redondas
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 października 1898
Madryt

Data i miejsce śmierci

25 stycznia 1990
Madryt

Narodowość

hiszpańska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

literatura

Gatunek

poezja

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Alfonsa X Mądrego (Hiszpania)
Multimedia w Wikimedia Commons

Dámaso Alonso y Fernández de las Redondas (ur. 22 października 1898 w Madrycie, zm. 25 stycznia 1990, tamże) – hiszpański poeta, filolog i krytyk literacki. Członek Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.

Życiorys

Prawo i literaturę studiował w Madrycie, gdzie był uczniem Ramóna Menéndeza Pidala. Od 1923 do 1926 wykładał literaturę hiszpańską w madryckim Ośrodku Studiów Historycznych. W latach 1933–1939 był wykładowcą Uniwersytetu w Walencji, a od 1939 w Madrycie. Niezależnie od tego wykładał też na uniwersytetach amerykańskich, w Berlinie i Cambridge. W 1948 został członkiem Akademii Hiszpańskiej[1].

Chociaż we wczesnych latach należał do Pokolenia 27, jego największe dzieła powstały w latach 40. XX wieku. Znawca i komentator twórczości Luisa de Góngory y Argote. Tworzył poezje refleksyjne, studia o poezji hiszpańskiej i eseje. W 1978 roku otrzymał Nagrodę Cervantesa.

Główne prace

Prace poetyckie

  • Poemas puros. Poemillas de la ciudad, M., Galatea, 1921.
  • El viento y el verso, M., Sí. Boletín Bello Español del Andaluz Universal, 1925.
  • Hijos de la ira. Diario íntimo, M., Revista de Occidente, 1944 (2ª edic. ampliada, Bs. As., Espasa-Calpe, 1946).
  • Oscura noticia, M., Col. Adonais, 1944.
  • Hombre y Dios, Málaga, El Arroyo de los Ángeles, 1955.
  • Tres sonetos sobre la lengua castellana, M., Gredos, 1958.
  • Poemas escogidos, M., Gredos, 1969 (Contiene poemas no recogidos en libro).
  • Gozos de la vista. Poemas puros. Poemillas de la ciudad. Otros poemas, M., Espasa-Calpe, 1981.
  • Antología de nuestro monstruoso mundo. Duda y amor sobre el Ser Supremo, M., Cátedra, 1985.
  • Álbum. Versos de juventud, B., Tusquets, 1993 (Edición de Alejandro Duque Amusco y María-Jesús Velo. Con Vicente Aleixandre y otros).
  • Verso y prosa literaria, Madrid, Gredos, 1993 (Obras completas, volumen X).

Prace filologiczne

  • Con el seudónimo Alfonso Donado, traducción de James Joyce, Retrato del artista adolescente, (1926).
  • Edición crítica de las Soledades de Luis de Góngora, (1927).
  • La lengua poética de Góngora (1935).
  • La Poesía de San Juan de la Cruz (1942).
  • Poesía española: Ensayo de métodos y límites estilísticos (1950).
  • Poetas españoles contemporáneos (1952).
  • Estudios y ensayos gongorinos (1955).
  • De los siglos oscuros al de Oro (1958).
  • Góngora y el Polifemo (1960).
  • Cancionero y romancero español (1969).
  • En torno a Lope (1972).

Przypisy

  1. ↑ nota biograficzna w: Dámaso Alonso, ''Potworność i piękność w "Polifemie" Góngory'', w: ''Sztuka interpretacji'', tom I, Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 1971, s. 101

Bibliografia

  • Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962-1969)
Laureaci Nagrody Cervantesa