Curtiss SC Seahawk

W dzisiejszym świecie Curtiss SC Seahawk to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na codzienne życie ludzi, Curtiss SC Seahawk stał się powracającym tematem w rozmowach, debatach i dyskusjach we wszystkich obszarach. Dzięki stałej obecności w mediach i sieciach społecznościowych Curtiss SC Seahawk zdołał przekroczyć granice i kultury, wzbudzając zainteresowanie i niepokój u ludzi w każdym wieku i w każdym stanie. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Curtiss SC Seahawk, analizując jego implikacje i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

Curtiss SC Seahawk
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Curtiss-Wright Corporation

Typ

samolot rozpoznawczy

Załoga

1

Historia
Data oblotu

16 lutego 1944

Wycofanie ze służby

1949

Liczba egz.

577

Dane techniczne
Napęd

1× 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Wright R-1820

Moc

1350 KM (1007 kW)

Wymiary
Rozpiętość

12,5 m

Długość

11 m

Wysokość

5,48 m

Powierzchnia nośna

26 m²

Masa
Własna

2867 kg

Startowa

4082 kg

Osiągi
Prędkość maks.

504 km/h

Prędkość przelotowa

210 km/h

Pułap

11 400 m

Zasięg

1000 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 x karabin maszynowy Browning M2
340 kg bomb
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

Curtiss SC Seahawk („rybołów”) – amerykański zwiadowczy wodnosamolot pływakowy używany w końcowym okresie II wojny światowej przez lotnictwo US Navy jako następca Vought OS2U Kingfisher i nieudanego Curtiss SO3C Seamew.

Prace konstrukcyjne nad nowym samolotem rozpoczęły się w 1942, a pierwszy prototyp dostarczono Marynarce Wojennej 1 sierpnia 1942 roku, kontrakt na dwa dalsze prototypy i pięć samolotów produkcyjnych podpisano 25 sierpnia.

Samolot był jednomiejscowy, załogę stanowił tylko pilot, ale w kadłubie za jego kabiną znajdowało się łóżko, które mogło być używane np. w czasie misji ratunkowych czy do transferu personelu wojskowego. Uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe M2 w skrzydłach, mógł także zostać uzbrojony w dwie bomby 250-funtowe (113 kg) lub wyposażony w radar podwieszany pod prawe skrzydło. Początkowo w głównym pływaku samolotu znajdowała się dodatkowa komora bombowa, ale powodowało to znaczne problemy ze szczelnością pływaka i ostatecznie umieszczono tam dodatkowy zbiornik z paliwem.

Pierwszym okrętem, który wyposażono w Seahawki, był krążownik USS „Guam” (CB-2). Pierwszy samolot tego typu oficjalnie wszedł do służby 22 października 1944 roku. Łącznie dostarczono 577 samolotów tego typu – wszystkie z nich zostały zbudowane i dostarczone z normalnym podwoziem kołowym, które zamieniono na pływaki dopiero w bazach marynarki wojennej.

Seahawk był najlepszym amerykańskim wodnosamolotem zwiadowczym z okresu II wojny światowej, ale wszedł do służby zbyt późno, aby odegrać znaczącą rolę. Po raz pierwszy został użyty bojowo dopiero w czerwcu 1945 roku, w czasie inwazji na Borneo. Po zakończeniu wojny Seahawki wycofano ze służby i zastąpiono śmigłowcami.

Linki zewnętrzne