Claude Cheysson
Obecnie Claude Cheysson to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od wielu lat Claude Cheysson przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Z biegiem czasu Claude Cheysson stał się powracającym tematem w codziennych rozmowach, a także w mediach i sieciach społecznościowych. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na życie ludzi, znaczenie historyczne czy znaczenie na poziomie globalnym, Claude Cheysson zdołał pozycjonować się jako temat będący przedmiotem zainteresowania ogółu. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne krawędzie i aspekty związane z Claude Cheysson, aby zaoferować szerokie i pełne spojrzenie na ten temat, który jest dziś tak istotny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 października 2012 |
| Minister spraw zagranicznych Francji | |
| Okres |
od 22 maja 1981 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Claude Cheysson (ur. 13 kwietnia 1920 w Paryżu, zm. 15 października 2012[1] tamże) – francuski polityk i dyplomata, członek kilku Komisji Europejskich, w latach 1981–1984 minister spraw zagranicznych, eurodeputowany III kadencji.
Życiorys
Kształcił się w prywatnej szkole Cours Hattemer[2] oraz w paryskim Collège Stanislas[3]. Został następnie absolwentem École polytechnique[4]. W trakcie II wojny światowej wyjechał do Afryki, dołączył do sił Wolnych Francuzów, był żołnierzem 2 Dywizji Pancernej[3].
W 1948 ukończył École nationale d’administration[4]. W tym samym roku dołączył do francuskiej dyplomacji[5]. Pracował w misji ONZ w Palestynie i francuskim przedstawicielstwie w Bonn. W latach 1952–1954 pełnił funkcję doradcy wietnamskiego rządu w Sajgonie. Później był szefem gabinetu premiera Francji w rządzie, którym kierował Pierre Mendès France, doradcą ministra odpowiedzialnego za Maroko i Tunezję, a w latach 1957–1962 sekretarzem generalnym komisji odpowiadającej za współpracę w Afryce. Następnie pracował w administracji w Algierze jako dyrektor Organisme Saharien. W latach 1966–1970 był ambasadorem Francji w Indonezji[6][5]. Na początku lat 70. kierował przedsiębiorstwem górniczym[6].
W latach 1973–1981 wchodził w skład Komisji Europejskich François-Xaviera Ortoliego, Roya Jenkinsa i Gastona Thorna, odpowiadając głównie za sprawy kooperacji i rozwoju. W międzyczasie wstąpił do Partii Socjalistycznej, został członkiem jej biura wykonawczego[6]. Od maja 1981 do grudnia 1984 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządach, którymi kierowali Pierre Mauroy i Laurent Fabius[7]. W latach 1985–1988 ponownie był komisarzem europejskim w KE Jacques'a Delorsa[5].
Był radnym miejskim w Bargemon[8]. W latach 1989–1994 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego III kadencji, zasiadając we frakcji socjalistycznej[1].
Odznaczony Komandorią Legii Honorowej[6] oraz Orderem św. Michała i św. Jerzego II klasy.
Przypisy
- ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. .
- ↑ Association des anciens élèves. hattemer.fr. . (fr.).
- ↑ a b Claude Cheysson. telegraph.co.uk, 17 października 2012. . (ang.).
- ↑ a b Claude Cheysson. whoswho.fr. . (fr.).
- ↑ a b c Mort de l'ancien ministre socialiste Claude Cheysson. lemonde.fr, 16 października 2012. . (fr.).
- ↑ a b c d The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 56. . (ang.).
- ↑ Rulers: France: Ministries, political parties, etc. from 1870. rulers.org. . (ang.).
- ↑ L'ancien ministre socialiste, Claude Cheysson, est décédé. lefigaro.fr, 16 października 2012. . (fr.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
_(cropped).jpg)
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
.jpg)