Dzisiaj porozmawiamy o Hubert Curien. Temat ten ma dziś ogromne znaczenie i budzi duże zainteresowanie społeczeństwa. Hubert Curien wywarł wpływ na różne obszary, od polityki po kulturę popularną. Aby zrozumieć złożoność naszej obecnej rzeczywistości, konieczne jest zrozumienie jej wpływu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Hubert Curien, od jej pochodzenia po przyszłe implikacje. Mamy nadzieję, że ta lektura będzie pouczająca i sprowokuje do refleksji na temat Hubert Curien i jego wpływu na nasz świat.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
30 października 1924 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 lutego 2005 |
Zawód, zajęcie |
fizyk, nauczyciel akademicki |
Hubert Curien (ur. 30 października 1924 w Satifie[1], zm. 6 lutego 2005[2] w Loury) – francuski naukowiec, fizyk i nauczyciel akademicki, prezes Europejskiej Agencji Kosmicznej, minister nauki w kilku gabinetach.
Kształcił się w paryskim Lycée Saint-Louis. W 1944 zaangażował się w działalność francuskiego ruchu oporu. Po II wojnie światowej ukończył fizykę w École Normale Supérieure w Paryżu. Pracował jako naukowiec i wykładowca na Uniwersytecie Paryskim oraz na Université Pierre-et-Marie-Curie. W pracy badawczej specjalizował się w zagadnieniach z zakresu krystalografii[1][2].
W 1966 dołączył do Centre national de la recherche scientifique jako dyrektor do spraw naukowych. Od 1969 do 1973 pełnił funkcję dyrektora generalnego CNRS, a następnie do 1976 dyrektora generalnego do spraw nauki i techniki w tej instytucji. W latach 1976–1984 kierował CNES, francuską instytucją rządową odpowiedzialną za rozwój badań kosmicznych. W okresie jego urzędowania miał miejsce m.in. start pierwszej rakiety Ariane[1]. Należał do inicjatorów powołania Europejskiej Fundacji Naukowej, którą kierował od 1979. W pierwszej połowie lat 80. pełnił również funkcję prezesa Europejskiej Agencji Kosmicznej[1][2].
Od lipca 1984 do marca 1986 sprawował urząd ministra badań naukowych w rządzie Laurenta Fabiusa. Ponownie zajmował to stanowisko od maja 1988 do marca 1993 w gabinetach, którymi kierowali Michel Rocard, Édith Cresson i Pierre Bérégovoy[3].
W latach 1994–1996 stał na czele rady Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych (CERN). Od 1998 do 2000 kierował Fondation de France. Od 1993 członek Francuskiej Akademii Nauk[1], w latach 2001–2003 pełnił funkcję jej prezesa[4]. W latach 1994–1997 był prezesem Academia Europaea[5].
Odznaczony m.in. Legią Honorową II klasy oraz Orderem Narodowym Zasługi III klasy[4].