Chalifa Haftar
W tym artykule poruszony zostanie temat Chalifa Haftar, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się Chalifa Haftar przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując kontrowersje i debatę na temat jego implikacji i konsekwencji. W kolejnych wierszach zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia związane z Chalifa Haftar, a także jego wpływem na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. Celem szczegółowej i rygorystycznej analizy jest rzucenie światła na ten temat i przyczynienie się do zrozumienia i refleksji na temat Chalifa Haftar.
| |
 marszałek
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1966–1987, od 2011 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Chalifa Bilkasim Haftar (arab. خليفة بالقاسم حفتر; ur. 7 listopada 1943 w Adżdabiji[1]) – libijski wojskowy, dowódca armii podczas wojny czadyjsko-libijskiej. Powrócił do ojczyzny w 2011 roku, aby wesprzeć powstanie przeciw Muammarowi Kaddafiemu[2].
Życiorys
Niektóre źródła donoszą o powiązaniach wojskowego z CIA[3]. Według nich w 1987 roku Chalifa Haftar jako libijski oficer trafił w ręce nieprzyjaciela, a następnie zaoferował swoje usługi władzom Czadu i USA. W celu obalenia rządów Muammara Kaddafiego założył własną formację paramilitarną, finansowaną przez CIA. Kiedy w 1990 roku upadł reżim Hissène Habré Haftar przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w pobliżu miejscowości Langley w stanie Wirginia.
W marcu 2011 roku rzecznik rebeliantów poinformował, że Haftar dołączył do rewolucji i został mianowany głównodowodzącym wojskowym, ale Narodowa Rada Tymczasowa zaprzeczyła tej nominacji[4]. W kwietniu 2011 roku, Abd al-Fattah Junus został głównodowodzącym Sił Zbrojnych, Umar al-Hariri szefem sztabu, a Haftar zajął trzecie miejsce w hierarchii najwyższych dowódców rebelii[5].
Po zakończeniu wojny domowej, w czasach transformacyjnych, Haftar negatywnie wypowiadał się o libijskim rządzie, snuł również plany zamachu stanu, ogłaszając 14 lutego 2014 zawieszenie Powszechnego Kongresu Narodowego i rządu oraz powołanie "ruchu nowej mapy drogowej dla ocalenia kraju". Jego wystąpienie zostało opisane jako próba zamachu stanu, sam generał wystąpienie nazywał "korektą do rewolucji"[6].
W państwie, w którym nie udało zapanować nad chaosem, nierozbrojone pozostały bojówki, które walczyły w trakcie wojny domowej, a także notowano wzrost roli islamskich ekstremistów, Haftar zdobył silną pozycję. Zapewniał, że zrobi porządek w kraju i przyniesie stabilizację. Bunt podniósł w maju 2014, kiedy wierne mu oddziały zaatakowały islamistów w Bengazi w dniu 16 maja 2014. W trakcie operacji samoloty i śmigłowce oddziałów podległych Haftarowi zbombardowały pozycje islamistów, w wyniku czego zginęło 79 osób. 18 maja 2014 podległe mu bojówki zaatakowały parlament w celu "aresztowania islamistycznych deputowanych". Dzień później do buntowników przyłączyły się siły specjalne oraz baza lotnicza pod Tobrukiem[7].
Przypisy
- ↑ Corriere dela Sera
- ↑ Live Blog. Al Dżazira . 14 marca 2011.
- ↑ Is General Khalifa Hifter The CIA’s Man In Libya?. businessinsider.com . 22 kwietnia 2011.
- ↑ Libyan rebel efforts frustrated by internal disputes over leadership. The Guardian . 3 kwietnia 2011.
- ↑ The colonel feels the squeeze. The Economist . 19 maja 2011.
- ↑ The Libyan Bedlam: General Hifter, the CIA and the Unfinished Coup. . .
- ↑ Zbuntowany generał opanowuje kraj. Ma po swojej stronie siły specjalne. .