Buława
W świecie Buława ludzie zawsze cieszyli się dużym zainteresowaniem i ciekawością. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii, czy po prostu rolę w kulturze popularnej, Buława zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Buława, od jego początków po dzisiejsze wpływy. Przeanalizujemy także jego wpływ w różnych obszarach, a także jego ewolucję w czasie. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Buława i odkryj wszystkie aspekty, które czynią go tak istotnym i interesującym.
Buława[a] – jednoręczna broń obuchowa, składająca się ze styliska zakończonego kulistą lub gruszkowatą głowicą.
Opis
Buława powstała jako udoskonalona forma kościanej lub drewnianej maczugi. Używana była do rozbijania hełmu przeciwnika. Była popularną bronią na bliskim i dalekim wschodzie (starożytny Egipt, Mezopotamia, Indie, Persja, Imperium Osmańskie), a także w Europie (Węgry, Rzeczpospolita Obojga Narodów) i na Rusi. Oprócz funkcji bojowej służyła także jako znak dostojeństwa wojskowego. W Polsce znak urzędu hetmana w XVI–XVIII wieku, a później marszałka w XX wieku. Aby podkreślić znaczenie dowódcy, często wykonywano je z cennych materiałów i bogato dekorowano[1][2].
Rodzajem niewielkiej buławy jest piernacz.
Galeria
-
Bitwa Scytów ze Słowianami na obrazie rosyjskiego malarza Wiktora Wasniecowa. Scytyjski wojownik uzbrojony jest w buławę -
-
Hetman Jan Zamoyski trzymający buławę -
Buława moskiewska sprzed 1853 roku -
Buława marszałka Śmigłego-Rydza -
Buława hetmana Marcina Kalinowskiego -
-
Buława typu tureckiego, XVI wiek, Muzeum Ziem Wschodnich Dawnej Rzeczypospolitej
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Słowo pochodzenia tureckiego
Przypisy
- ↑ PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 60–61, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.