Bitwa o Złotów
W tym artykule porozmawiamy o Bitwa o Złotów, temacie będącym przedmiotem zainteresowania i debaty od dłuższego czasu. Bitwa o Złotów to temat, który wywołał sprzeczne opinie, ponieważ jego wpływ i znaczenie są bezdyskusyjne w różnych obszarach społeczeństwa. Od momentu powstania do dziś Bitwa o Złotów jest przedmiotem badań, analiz i dyskusji, co pozwoliło nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i zakres. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Bitwa o Złotów, odnosząc się do wszystkiego, od jego historii po dzisiejsze wpływy, w celu zapewnienia pełnego i wzbogacającego przeglądu tego tematu.
| II wojna światowa, front wschodni, część przełamania Wału Pomorskiego | |||
| |||
| Czas |
30–31 stycznia 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium |
III Rzesza, obecnie Polska | ||
| Przyczyna |
ofensywa polsko-radziecka 1945 | ||
| Wynik |
zwycięstwo sił radziecko-polskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej  | |||
 53°21′37″N 17°02′27″E/53,360278 17,040833
| |||
Bitwa o Złotów – bitwa stoczona w dniach 30–31 stycznia 1945 roku o miasteczko Złotów podczas II wojny światowej, jedna z bitew o przełamanie Wału Pomorskiego.
Złotów w niemieckim systemie obrony w 1945 spełniał rolę wysuniętego punktu ubezpieczenia w pasie przesłaniania głównej pozycji Wału Pomorskiego[1]. Broniły go dwa bataliony z 32 i 34 pułku piechoty 15 Dywizji Piechoty SS "Lettland"[2].
Niemcy przygotowywali Złotów do obrony. W dniach 28–30 stycznia z miejscowości ewakuowali całą ludność cywilną. 30 stycznia idące w awangardzie 4 Dywizji Piechoty pododdziały 11 pułku piechoty przekroczyły na Łobżonce dawną granicę polsko-niemiecką[3]. Na przedpolach miasta natknęły się na opór nieprzyjaciela. Walki rozpoczęły się 30 stycznia 1945 r. ok. 18:30, ostrzelaniem z moździerzy i broni maszynowej ubezpieczeń marszowych 11 pp. Ok. 20:00 w miejsce walk przybyły pozostałe pododdziały pułku. Dowódca dywizji gen. Kieniewicz nakazał przeprowadzić nocą natarcie na punkty oporu nieprzyjaciela[1]. Uderzenie 11 pułku zmusiło Niemców do wycofania się do miasta. Brak artylerii i broni ciężkiej spowalniał natarcie. Dopiero o 9:00 31 stycznia Złotów został zajęty[4]. Zdobycie Złotowa przez 11 pp umożliwiło 4 DP dalsze kontynuowanie natarcia na pozycję główną Wału Pomorskiego[3].
W walkach poległo 82 żołnierzy polskich, 112 zostało rannych[4]. Straty niemieckie wyniosły ok. 300 zabitych, 70 dostało się do niewoli[4]. Złotów nie został zniszczony.
Walki żołnierzy polskich o Złotów zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic po 1945 r. "ZŁOTÓW 30 – 31 I 1945".
Przypisy
Bibliografia
- Józef Urbanowicz : Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
- Edmund Kosiarz: Wyzwolenie Polski północnej. Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1967.
- Kazimierz Sobczak : Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Wyzwolenie Złotowa. historia.wzp.pl. .