Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Feliks Nowowiejski Academy of Music

Dewiza na budynku uczelni
Dewiza	Musica Spiritus Movens
Data założenia	1 października 1974
Typ	muzyczna
Patron	Feliks Nowowiejski
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Adres	ul. Słowackiego 7 85-008 Bydgoszcz
Liczba pracowników • naukowych	135[1]
Liczba studentów	620[2] (2022)
Rektor	prof. Elżbieta Wtorkowska
Członkostwo	Socrates-Erasmus
Położenie na mapie Bydgoszczy Akademia Muzyczna w Bydgoszczy
Położenie na mapie Polski Akademia Muzyczna w Bydgoszczy
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Akademia Muzyczna w Bydgoszczy
53°07′47,06″N 18°00′34,70″E/53,129740 18,009640
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy (w skróc. AMFN) – polska państwowa uczelnia muzyczna kształcąca dyplomowanych artystów muzyków – instrumentalistów, wokalistów, dyrygentów, kompozytorów, teoretyków, pedagogów, reżyserów dźwiękowych, aranżerów, animatorów kultury, z tytułem licencjata i magistra sztuki. Edukacja obejmuje muzykę klasyczną, jazzową, rozrywkową, estradową i kościelną. Rektorem uczelni jest prof. Elżbieta Wtorkowska (2020–2024)^[3][4].

Geneza uczelni sięga 1974 r. Jej struktura organizacyjna oraz nazwa była zmieniana trzykrotnie:

• lata 1974–1979: Filia Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi z dwoma wydziałami: Instrumentalnym i Wychowaniem Muzycznym;
• lata 1979–1981: Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna realizująca kształcenie na czterech wydziałach;
• od 1981: Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego.

Powołanie w Bydgoszczy wyższej uczelni muzycznej było uwieńczeniem wieloletnich tradycji muzycznych Bydgoszczy, gdyż zinstytucjonalizowane nauczanie przyszłych artystów-muzyków rozpoczęło się tutaj u początków XX wieku. Poprzedziło je w czasach staropolskich nauczanie muzyki w miejscowej szkole parafialnej oraz szkołach klasztornych: karmelitów (szkoła 7-letnia) i jezuitów (bursa muzyczna dla chłopców)^[5]. W 1904 r. Arnold Schattschneider (dyrygent) i Wilhelm von Winterfeld (skrzypek, dyrygent, kompozytor) założyli Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne (ówczesna nazwa Bromberger Konservatorium für Musik), które prowadziło swą działalność do 1945 r.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w Bydgoszczy rozwijać się zaczęło polskie szkolnictwo muzyczne. W latach 1925–1927 istniał Miejski Instytut Muzyczny, który stanowił podwalinę rozwoju polskiego szkolnictwa muzycznego. Szczególną rolę odegrało Miejskie Konserwatorium Muzyczne założone w 1927 r. przez profesora Konserwatorium w Poznaniu Zdzisława Jahnke. Polskie Konserwatorium Jahnkego, podobnie jak niemieckie Konserwatorium Winterfefda, prowadziło nauczanie muzyki na trzech kursach: niższym, średnim i wyższym (akademickim), a struktura jego obejmowała 8 wydziałów: śpiewu, fortepianu, instrumentów orkiestrowych, muzyki kościelnej i organów, gry zespołowej, seminarium pedagogiczne, teorii, praktycznych przedmiotów dodatkowych^[6].

W okresie międzywojennym Miejskie Konserwatorium Muzyczne zyskało znaczenie wiodącej szkoły muzycznej w mieście nie tylko ze względu na skupienie w jej murach połowy młodzieży uczącej się muzyki, lecz także z uwagi na posiadane uprawnienia akademickie^[a]. Oba bydgoskie konserwatoria wykształciły w dwudziestoleciu międzywojennym wielu cenionych muzyków i pedagogów muzyki, m.in. Alfonsa Rezlera (dyrygent, założyciel w 1938 r. Miejskiej Orkiestry Symfonicznej) i Marty Sucheckiej (skrzypaczka, pedagog, matka pierwszego rektora elekta Akademii Muzycznej). Pedagogiem w szkole był m.in. Józef Paderewski (akustyk, matematyk) – brat Ignacego Jana Paderewskiego^[7].

W okresie okupacji hitlerowskiej Miejskie Konserwatorium Muzyczne zostało przekształcone na szkołę niemiecką, zaś Konserwatorium Winterfelda zakończyło swoją działalność w 1944 r. po śmierci jego dyrektora^[6].

Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął się proces restytuowania szkolnictwa muzycznego w mieście. W pierwszej kolejności reaktywowało działalność Miejskie Konserwatorium Muzyczne posiadające własny budynek przy ul. Gdańskiej 71, zachowane instrumenty i prawie kompletną kadrę pedagogiczną. W nowej sytuacji społeczno-politycznej szkolnictwo upaństwowiono. W efekcie kilkuletnich przekształceń z Konserwatorium wyłoniła się Podstawowa Szkoła Muzyczna oraz Państwowe Liceum Muzyczne^[6].

Już w 1946 r. bydgoskie środowisko muzyczne rozpoczęło starania o utworzenie w mieście wyższej szkoły muzycznej. Decyzją ministra Stefana Dybowskiego powołano jednak Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Sopocie, nie zaś w Bydgoszczy. Jednakże powstałe w latach 50. XX w. w Bydgoszczy instytucje muzyczne: Filharmonia Pomorska, Studio Operowe, Orkiestra Symfoniczna, szkoły muzyczne I i II stopnia, wzmogły potrzeby miejscowego środowiska odnośnie do wyższego kształcenia muzycznego. Tymczasem nie odnosiły jednak rezultatu starania pedagogów Państwowego Liceum Muzycznego, ani wnioski wystosowane do Ministerstwa Kultury i Sztuki w latach 60. przez dyrektora Filharmonii Pomorskiej Andrzeja Szwalbego i profesora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku – Konrada Pałubickiego^[6].

Wobec niemożności utworzenia uczelni, w 1971 r. rektor Wyższej Szkoły Nauczycielskiej doc. Bogdan Głębowicz przedstawił koncepcję utworzenia Wydziału Muzycznego na WSN. Projekt ten został jednak odrzucony przez Ministerstwo Kultury i Sztuki, a także głównego promotora powołania w Bydgoszczy uczelni muzycznej – Andrzeja Szwalbe, gdyż gwarancję w pełni profesjonalnego wykształcenia zapewniały jedynie wyższe szkoły muzyczne^[6].

Starania o powołanie w Bydgoszczy uczelni muzycznej znalazły poparcie władz centralnych dopiero w lipcu 1974 r., w obliczu działań dyrektora Filharmonii Andrzeja Szwalbe, który zapewnił gotowość wyasygnowania z budżetu swojej instytucji środków finansowych na rozpoczęcie działalności uczelni. To oraz zgoda Senatu i rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi doc. Zenona Płoszaja zadecydowały o utworzeniu z dniem 1 października 1974 r. w Bydgoszczy Filii Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi^[6].

1 października 1975 r. rozpoczęło zajęcia 25 studentów Wydziału Instrumentalnego kierowanego przez prodziekana wydziału i zarazem kierownika ds. Filii doc. Mirosława Pietkiewicza. Początkowo zajęcia prowadzono w salach Filharmonii Pomorskiej i Zespołu Szkół Muzycznych, a wykłady głosili dojeżdżający z Łodzi profesorowie. Część kadry wywodziła się również z muzyków Orkiestry Symfonicznej i Capelli Bydgostiensis Filharmonii Pomorskiej. W 1976 r. utworzony został kolejny wydział – Wychowanie Muzyczne, a władze wojewódzkie przekazały uczelni doskonale zlokalizowany w „dzielnicy muzycznej” budynek przy ul. Słowackiego (siedzibę Urzędu Powiatowego, zwolnioną po likwidacji powiatów w reformie administracyjnej z 1975 r.), który stał się jej główną siedzibą.

W 1977 r. funkcję kierownika Filii podniesiono do rangi prorektora, a w 1979 r. zamknięto pełny cykl kształcenia w specjalnościach trwających 5 lat na Wydziale Instrumentalnym i 4 lata na Wydziale Wychowania Muzycznego^[6]. W kwietniu 1979 r. uczelnia przekazała studentom własny dom akademicki przy ul. Libelta 14. Ogromną pomocą przy budowie bazy materialnej uczelni służył dyrektor Filharmonii Pomorskiej, animator życia kulturalnego Bydgoszczy Andrzej Szwalbe. W latach 1977–1979 wykonano generalny remont budynku przy ul. Słowackiego, przystosowując wnętrza do potrzeb uczelni oraz przyozdabiając je meblami henrykowskimi w stylu polskiego Oświecenia. We wrześniu 1979 r. w obiekcie odbył się ogólnopolski zjazd rektorów szkół artystycznych^[8].

27 listopada 1979 r. rozporządzeniem Rady Ministrów utworzono w Bydgoszczy na bazie filii Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną. Jej pierwszym rektorem został doc. Roman Suchecki. Już w 1980 r. uczelnia osiągnęła pełną czterowydziałową strukturę analogiczną do innych uczelni muzycznych w kraju (utworzono dwa brakujące wydziały: Kompozycji i Teorii Muzyki oraz Wydział Wokalno-Aktorski). W tym roku powołano również przy Wydziale Instrumentalnym zaoczne Studium Pedagogiki Instrumentalnej oraz Studio Nagrań (biblioteka funkcjonowała już od lat 70.)^[6] W roku akademickim 1979/1980 na uczelni studiowało 120 osób; koncertowała także Akademicka Orkiestra Symfoniczna^[8].

1 grudnia 1981 r. uczelnia została przemianowana na Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego, co zakończyło proces jej kształtowania i zrównało pod względem nazewniczym z pozostałymi PWSM w kraju. Na frontonie uczelni umieszczono wówczas łacińską sentencję „Musica spiritus movens” oraz zwieńczono orłem stanisławowskim z koroną^[6].

W latach 80. XX w. trwał proces formowania kadry wykładowców i tworzenia jednostek naukowych. Początkowo zasadniczą część kadry samodzielnych pracowników nauki stanowili pedagodzy dojeżdżający z Łodzi, Poznania, Gdańska, Warszawy i Krakowa. W latach 90. zakończono proces budowania własnej kadry wykładowców, dla której AM w Bydgoszczy była głównym miejscem pracy^[6].

Spełnianie kryteriów kadrowych umożliwiało powoływanie nowych jednostek naukowych oraz dydaktycznych. W 1982 r. rozpoczęły działalność Katedry: Fortepianu, Instrumentów Smyczkowych i Kameralistyki oraz Prowadzenia Zespołów Muzycznych. W 1984 r. powołano Podyplomowe Studium Chórmistrzowskie, w 1987 r. Katedrę Teorii Muzyki i Kompozycji oraz Studium Języków Obcych, w 1989 r. Podyplomowe Studium Emisji Głosu. Lata następne zapisały się powołaniem Pracowni Kultury Muzycznej Pomorza i Kujaw (1990), Katedry Instrumentów Dętych (1991), wydawnictwa uczelnianego (1992), Studium Pedagogicznego (1994), Podyplomowego Studium Instrumentalistyki (1999), Pracowni Muzyki Kościelnej (2003), Zakładu Emisji Głosu (2004), Podyplomowego Studium Wokalistyki (2004)^[6], Międzywydziałowego Studium Jazzu i Muzyki Rozrywkowej (2008).

W 1983 r. zakupiono dla celów dydaktycznych oraz na potrzeby domu studenta kompleks budynków u zbiegu ulic Staszica i Kołłątaja. W 1989 r., po trwającej 6 lat modernizacji oddano je do użytku wraz z nową salą koncertową. Jednym z najważniejszych i najtrudniejszych z uwagi na koszty zadań realizowanych przez władze uczelni było wyposażenie sprzęt służący celom dydaktycznym: fortepiany, pianina, organy, instrumenty strunowe, dęte, instrumentarium perkusyjne. Akademia Muzyczna zakupiła najwyższej klasy koncertowe fortepiany firmy Steinway, koncertowe organy i wiele innych cennych instrumentów, a także sprzęt komputerowy pozwalający wykorzystywać osiągnięcia współczesnej techniki dla wprowadzania nowych form kształcenia muzycznego^[6].

W 1996 r. uczelnia uzyskała pełną autonomię w następstwie pozyskania praw do przeprowadzania przewodów doktorskich i habilitacyjnych w dziedzinie sztuki. W okresie 25 lat (1974-1999) Akademię ukończyło 1127 dyplomantów^[9]. W 2004 r. kadrę AM stanowiło 133 nauczycieli akademickich, w tym 49 profesorów (33 tytularnych), 25 adiunktów i 13 asystentów. Na uczelni studiowało wówczas 432 osób, w tym 335 na studiach stacjonarnych, 22 – zaocznych i 75 – podyplomowych^[6]. W latach 2002–2009 na uczelni wzrosła liczba nauczycieli akademickich ze 120 do 150 osób, w tym profesorów z 45 do 55^[1], zaś liczba studentów wzrosła o 40% do 474 osób.

W 2007 r. uczelnia otrzymała od Opery Nova zabytkowy budynek przy ul. Gdańskiej 20, wzniesiony w 1887 r., nazywany Pomorskim Domem Sztuki. Od tego czasu jest on przekształcany w nowoczesny budynek dydaktyczny z reprezentacyjną salą koncertową. Od 2009 r. AM realizuje europejskie projekty inwestycyjne dotyczące głównie w.w. budynku: modernizację obiektu dla celów dydaktycznych wraz z pierwszym wyposażeniem (dofinansowanie z UE 5,2 mln zł) oraz prace odtworzeniowo-konserwatorskie sali koncertowej oraz elewacji zabytkowego budynku z przywróceniem jej XIX-wiecznego stanu (dofinansowanie z UE 1 mln zł, z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 3 mln zł)^[10].

Celem strategicznym wyznaczonym przez senat Akademii Muzycznej jest przekształcenie w uniwersytet artystyczny^[11]. Aby osiągnąć ten cel, konieczne jest zwiększenie liczby samodzielnych pracowników naukowych i uprawnień do doktoryzowania (do 6).

W 2010 r. uczelnia kształciła 474 studentów (w tym 93 na studiach podyplomowych), na 7 kierunkach i kilkunastu specjalnościach. W tym roku na uczelni pracowało 135 nauczycieli akademickich, w tym 55 profesorów, 29 adiunktów i 13 asystentów^[1]. Rok akademicki 2018/2019 uczelnia zainaugurowała z 656 studentami, doktorantami i słuchaczami oraz ze 180 nauczycielami akademickimi^[12].

Akademia Muzyczna jest uczelnią czterowydziałową, kształcącą artystów muzyków: instrumentalistów, adeptów sztuki wokalnej do pracy w teatrach muzycznych (opera, operetka) oraz do działalności koncertowej, kompozytorów, teoretyków muzyki, animatorów życia muzycznego, dyrygentów symfonicznych i chóralnych, nauczycieli wychowania muzycznego i reżyserów dźwięku. Proces dydaktyczny realizowany jest na studiach pierwszego stopnia, kończących się uzyskaniem dyplomu licencjata oraz na studiach magisterskich, dających tytuł magistra sztuki. W 2008 r. uruchomiono również studia doktoranckie na Wydziale Instrumentalnym. Oprócz tego istnieje możliwość odbywania studiów podyplomowych na czterech kierunkach nauczania^[13].

• Wydział Kompozycji, Teorii Muzyki i Reżyserii Dźwięku
• Wydział Instrumentalny
• Wydział Wokalno-Aktorski
• Wydział Dyrygentury, Jazzu, Muzyki Kościelnej i Edukacji Muzycznej

• Studium Pedagogiczne
• Studium Języków Obcych
• Studium Muzyki Dawnej
• Studium Muzyki Współczesnej
• Studium Jazzu i Muzyki Estradowej
• Zakład Kameralistyki Fortepianowej
• Studio Nagrań i Fonoteka

Wszystkie budynki uczelniane znajdują się w centrum Bydgoszczy, w obrębie tzw. dzielnicy muzycznej. Wydziały uczelni w 2010 r. posiadały dwa uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora (instrumentalistyka, dyrygentura) i jeden – doktora habilitowanego^[13].

 Osobny artykuł: Gmach główny Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Główną siedzibą uczelni jest od 1975 r. budynek przy ul. Słowackiego. Wraz z Filharmonią Pomorską, Zespołem Szkół Muzycznych i kompleksem „domów studenta” w otoczeniu parku Jana Kochanowskiego, w którym umieszczona jest galeria pomników kompozytorów i wirtuozów – tworzy jeden z ciekawszych zespołów architektonicznych miasta zwany dzielnicą muzyczną.

W 2010 r. na bazę materialną uczelni składały się budynki dydaktyczne: przy ul. Słowackiego, ul. Staszica 7, ul. Warmińskiego 13 oraz gmach przy ul. Gdańskiej 20. Mieszczą one łącznie m.in. 14 sal wykładów zbiorowych, 42 sale do zajęć indywidualnych i ćwiczeń, salę organową, aulę na 100 miejsc oraz salę koncertową na 140 miejsc wyposażoną od 1992 r. w organy, budynek Biblioteki Głównej i dwa domy akademickie (ul. Szwalbego 4, ul. Staszica 7) z 90 miejscami^[14].

Aktualnie trwa budowa nowego, ośmiokondygnacyjnego gmachu uczelni o powierzchni 4500 m kw., z czterema salami koncertowymi i akademikiem. Nowy obiekt o elewacji z szarej, ręcznie formowanej cegły^[15], powstaje na opuszczonych, podarowanych przez miasto terenach zielonych ze stawem między ulicami Kamienną, Chodkiewicza i Gdańską o pow. 3 ha^[16] i wartości ok. 9 mln zł, na których pod koniec lat 90. XIX wieku hurtownik branży metalowej Ludwig Kolwitz urządził kompleks magazynów i plac składowy (w XX w. wyłożony płytami betonowymi) z bocznicą kolejową prowadzącą w kierunku rzeźni oraz gazowni do nabrzeża Brdy na wysokości ul. Uroczej^[17]. Koncepcję architektoniczną zrealizowała warszawska pracownia architektoniczna Plus3 Architekci^[18]. Szacunkowy koszt inwestycji w pierwotnym kształcie określonym w Kontrakcie Terytorialnym wynosił 100 mln zł^[19], przy czym 55 mln zł miało pochodzić z budżetu państwa. W maju 2018 władze uczelni określały wartość inwestycji na 163 mln zł, natomiast zgodnie z wnioskiem złożonym przez Akademię w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego 22 listopada inwestycja wyceniona została na 290 mln zł^[20]. We wrześniu 2019 władze uczelni wystąpiły o wydanie pozwolenia na budowę. Pierwotnie zakładano zakończenie budowy kampusu w 2021, ale warunkiem było rozpoczęcie prac w 2017 roku; w II połowie 2019 szacowano, że inwestycja będzie gotowa na przełomie 2023 i 2024^[21]. W październiku 2020 ogłoszono przetarg na realizację nadzoru technicznego nad inwestycją; przygotowywano się też do zlecenia prac budowlanych^[22]. Przetarg na realizację inwestycji ogłoszono ostatecznie w lipcu 2021^[23]. Złożone oferty, opiewające na kwoty blisko 393 mln zł (Unibep z Bielska Podlaskiego) i blisko 470 mln zł (Budimex), przekroczyły jednak znacznie budżet resortu kultury, który zarezerwował na ten cel 290 mln zł^[24]. Ostatecznie, po zwiększeniu dofinansowania przez rząd, zaaprobowano najtańszą ze złożonych ofert, co umożliwiło przystąpienie do budowy^[25]. Umowę na realizację inwestycji podpisano 24 stycznia 2022^[26].

Podstawową dziedziną badań naukowych prowadzonych na uczelni jest nauka o muzyce (teoria i historia muzyki, historia praktyki wykonawczej, kultura muzyczna regionu i in.). Refleksję naukową prowadzi się najczęściej podczas cyklicznie organizowanych sesji i sympozjów, w badaniach indywidualnych i zespołowych projektach naukowych. W latach 1980–2004 Akademia Muzyczna była organizatorem 31 konferencji naukowych, których tematyka dotyczyła głównie muzyki poważnej oraz życia muzycznego na Pomorzu i Kujawach^[6]. Rezultaty badań publikowane są w pracach i monografiach wydawnictwa uczelnianego oraz wydawnictw naukowych innych ośrodków akademickich kraju i zagranicy. Do dorobku naukowego uczelni można zaliczyć m.in. zeszyty naukowe i publikacje dotyczące badań nad życiem muzycznym regionu, a także serię nutową „Partytury kompozytorów bydgoskich”^[9].

 Zobacz też kategorię: Wykładowcy Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

W strukturze Akademii od 1990 r. znajduje się Pracownia Badań Naukowych, której działalność statutowa koncentruje się na tematyce regionalnej. Polega ona na gromadzeniu i dokumentowaniu danych na temat kultury muzycznej Pomorza i Kujaw oraz organizacji sesji naukowych poświęconych tej tematyce. Ich plon znajduje wyraz w wydawanych co roku Zeszytach Naukowych, które prezentują przegląd życia muzycznego w poszczególnych okresach: od czasów staropolskich po współczesność^[27].

Akademia Muzyczna oprócz działalności dydaktycznej i naukowej prowadzi szeroko zakrojoną działalność artystyczną, promieniującą na cały region kujawsko-pomorski. Na uczelni działają dwa chóry (Akademicki, Kameralny), Akademicka Orkiestra Symfoniczna (od 1976 r.), zespół muzyki dawnej, liczne zespoły kameralne i zespoły solistów. Do przedsięwzięć, których organizatorem lub współorganizatorem jest uczelnia, należą koncerty cykliczne oraz regionalne, ogólnopolskie i międzynarodowe festiwale i konkursy muzyczne. Zasięg działań kulturotwórczych jest na tyle znaczący, że Akademia Muzyczna jest trzecią – obok Opery Nova i Filharmonii Pomorskiej – instytucją muzyczną w Bydgoszczy, współkreującą klimat artystyczny miasta.

Specyfika procesu dydaktycznego uprawianego na uczelni polega na nierozdzielności działań kształceniowych i artystycznych. Na dwóch estradach w uczelni odbywają się regularnie koncerty i spektakle operowe z udziałem wyróżniających się studentów, pedagogów Akademii i zaproszonych gości. Niektóre z imprez cyklicznych zagościły na trwałe w kalendarzu imprez kulturalnych Bydgoszczy. Są to m.in.

• Bydgoskie Wtorki Muzyczne (od 1981 r.) – odbywają się raz w miesiącu w Sali Koncertowej uczelni;
• Czwartki Organowe (od 1992 r.) – realizowane w cyklu dwumiesięcznym w Sali Koncertowej Akademii;
• Poranki Muzyczne dla dzieci (od 1994 r.) – w cyklu comiesięcznym;
• Koncerty Pałacowe – organizowane co miesiąc w Pałacu Skórzewskich w Lubostroniu;
• Koncerty Akademickie (od 2002 r.) – realizowane w cyklu dwumiesięcznym w pałacu w Ostromecku, współorganizowane z Miejskim Ośrodkiem Kultury w Bydgoszczy;
• Studenckie Warsztaty Operowe;
• Wielkie Cykle;
• Akademia w Zabytkach Bydgoszczy.

Obok nich ważną funkcję dydaktyczną i zarazem kulturotwórczą spełniają festiwale i konkursy muzyczne, których organizatorem lub współorganizatorem stała się uczelnia. Są to przedsięwzięcia o zasięgu regionalnym, międzyuczelnianym, ogólnopolskim i międzynarodowym:

• Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego,
• Festiwal Laureatów Konkursów Muzycznych (od 1994 r.),
• Festiwal Młodych Organistów i Wokalistów im. Jerzego Popiełuszki (od 1996 r.),
• Bydgoskie Wieczory Organowe (od 2001 r.),
• Międzynarodowe Spotkania Chóralne „Arti et Amicitiae” (1994–1998),
• Studencki Festiwal Pianistyczny „Forte-Piano” (1994–1999),
• Konkurs Wokalny im. I.J. Paderewskiego (od 1999),
• Ogólnopolski Międzyuczelniany Konkurs Muzyki Kameralnej na Zespoły Instrumentów Dętych,
• Konkurs na Fugę.

AM w Bydgoszczy współpracuje z uczelniami muzycznymi w kraju i za granicą (Kijów, Bańska Bystrzyca, Strasburg, Hamburg, Ryga, Kragujevac, Tuluza) oraz warszawskimi i bydgoskimi instytucjami muzycznymi (Mazowiecki Instytut Kultury, Filharmonia Pomorska, Opera Nova, Towarzystwo Muzyczne im. I.J. Paderewskiego w Bydgoszczy)^[14].

• 1975–1979 doc. Mirosław Pietkiewicz (kierownik ds. Filii PWSM w Łodzi, od października 1977 – prorektor do spraw Filii w Bydgoszczy)
• 1979–1980 prof. Zenon Płoszaj
• 1980–1987 doc. Roman Suchecki (wiolonczelista)
• 1987–1993 prof. Franciszek Woźniak (kompozytor, pianista)
• 1993–1999 prof. dr Antoni Poszowski (teoretyk muzyki)
• 1999–2005 prof. Jerzy Kaszuba (akordeonista)
• 2005–2012 prof. Maria Murawska (pianistka)
• 2012–2020 prof. Jerzy Kaszuba
• od 2020 prof. Elżbieta Wtorkowska (dyrygentka)

• prof. Jerzy Godziszewski (27 listopada 2007)^[28]
• Đặng Thái Sơn (27 kwietnia 2010)
• prof. Mieczysław Tomaszewski (28 maja 2010)
• Jerzy Maksymiuk (19 listopada 2021)^[29]

 Zobacz też kategorię: Absolwenci Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy.

Absolwentami uczelni, prężnie działającymi w świecie artystycznym, są m.in.:

• Rafał Blechacz – pianista, zwycięzca XV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2005)
• Paweł Wakarecy – pianista, finalista XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2010, jedyny Polak w finale konkursu)
• Dawid Jung – tenor dramatyczny, dyrektor Muzeum Polskich Organów Elektronicznych
• Krzysztof Herdzin – pianista, kompozytor, aranżer, dyrygent, producent muzyczny, multiinstrumentalista
• Remigiusz Kuźmiński – wokalista i dyrygent
• Krzysztof Książek – pianista, laureat II nagrody na Ogólnopolskim Konkursie Chopinowskim (2015)
• Kamil Pacholec – finalista XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (2021)
• Anna Lasota – śpiewaczka operowa, sopranistka
• Krzysztof Iwaneczko – wokalista, zwycięzca VI edycji The Voice of Poland
• Tadeusz Seibert – wokalista, finalista X edycji The Voice Of Poland
• Kamila Abrahamowicz-Szlempo – wokalistka, dyrygentka i skrzypaczka
• Karol Szymanowski – kompozytor^[30]
• Marcin Przybyłowicz – kompozytor, twórca muzyki filmowej i do gier komputerowych
• Wojciech Waleczek (doktorat, 2014) - pianista, laureat wielu konkursów pianistycznych, prof. Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

Wśród laureatów głównych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów muzycznych znajdują się liczni studenci, absolwenci i pedagodzy uczelni (pianiści, kontrabasiści, skrzypkowie, śpiewacy, dyrygenci).

Patronem uczelni jest polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista i wirtuoz Feliks Nowowiejski. Osiadły od 1919 r. w Poznaniu artysta, wielokrotnie odwiedzał Bydgoszcz w okresie międzywojennym w charakterze dyrygenta i kompozytora. 3 kwietnia 1921 r. dyrygował bydgoskim chórem „Halka” w sali strzelnicy przy ul. Toruńskiej, zaś 18 listopada 1923 r. odbył koncert w Seminarium Nauczycielskim w Bydgoszczy z okazji 5. rocznicy odzyskania niepodległości. Wydarzeniem dużej skali było odsłonięcie pierwszego w Polsce pomnika Henryka Sienkiewicza 31 lipca 1927 r. w Bydgoszczy. Podczas uroczystości, w obecności prezydenta RP Ignacego Mościckiego, Feliks Nowowiejski kierował (mimo decyzji o wycofaniu się z działalności koncertowej w latach 20.) uroczystym koncertem wykonywanym przez orkiestrę reprezentacyjną 68. pułku piechoty WP i połączone chóry z Bydgoszczy i Poznania^[31].

• Dzielnica muzyczna w Bydgoszczy
• Zespół Szkół Muzycznych w Bydgoszczy
• Edukacja w Bydgoszczy

• Bednarski Henryk: Szkolnictwo wyższe i środowisko naukowe. Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945-1980. Praca zbiorowa pod red. Stanisława Michalskiego. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa-Poznań 1988, s. 215–224
• Gogol-Drożniakiewicz Barbara: Muzyczny patron. Kalendarz Bydgoski 2005
• Historia szkolnictwa wyższego w Bydgoszczy. Praca zbiorowa pod red. Zygmunta Mackiewicza. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Bydgoszcz 2004. ISBN 83-917322-7-4.
• Janiszewska-Micer Barbara: Od szkółki parafialnej do Akademii Muzycznej. Kalendarz Bydgoski 1983
• KrystynaK. Kwaśniewska KrystynaK., Naukowcy Bydgoszczy – słownik biograficzny 1997, MieczysławM. Rak, wyd. 2, Bydgoszcz: Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, 1997, s. 357–381, ISBN 83-85860-48-7, OCLC 802102178 .
• Łukaszek Ewa: Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego. Kalendarz Bydgoski 1982
• Nowak Anna: Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego. Kalendarz Bydgoski 2000
• Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, s. 25–27
• Romeyko-Baciarelli Krystyna: Miasto studentów. Kalendarz Bydgoski 2004
• Weber Alicja: Szkoła muzyków. Kalendarz Bydgoski 1996
• Weber Alicja: Magnificencja profesor Maria. Kalendarz Bydgoski 2010

• Centrum informacji o szkolnictwie artystycznym: Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego
• Strona internetowa uczelni