2 Legia
W tym artykule zbadamy znaczenie 2 Legia we współczesnym społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej 2 Legia wywarł ogromny wpływ na różne obszary życia codziennego. Na przestrzeni dziejów 2 Legia był przedmiotem fascynacji i badań, a jego wpływ odcisnął piętno na kulturze, polityce, ekonomii i psychologii. Dzięki szczegółowej analizie odkryjemy, jak 2 Legia ukształtował nasze postrzeganie i zachowania oraz zbadamy jego kluczową rolę w kształtowaniu tożsamości indywidualnej i zbiorowej. Podobnie zagłębimy się w różne perspektywy i podejścia opracowane wokół 2 Legia, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| Wojny napoleońskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
2 Legia – polska formacja wojskowa w służbie francuskiej.
Wiosną 1797 roku Bonaparte podjął decyzję o reorganizacji Legionów Polskich. Decyzję przyjął do wykonania Centralny Komitet Wojskowy przy Administracji Lombardii. Zgodnie z tym planem powstać miały dwa legiony polskie po trzy bataliony.
Struktura organizacyjna
Dowództwo[1]
- dowódca:
- gen. Franciszek Ksawery Rymkiewicz (od 31 VIII 1798 zastępstwo sprawował Jan Strzałkowski)
- gen.Wielhorski
- gen. Kosiński
- Ludwik Dembowski
- major – Józef Chamand
- adiutant – Józef Gabriel Biernacki
- I batalion (Mantua) – Ludwik Dembowski
- II batalion (Fort Urbino) – Józef Chamand; od 31 VIII 1797 – Lipczyński
- III batalion (Mediolan) – Józef Niemojewski; od 17 IX 1797 – Tomasz Zagórski
Mundury oddziałów Legii
Mundur stanowiły polskie granatowe kurtki i spodnie[2]. Ozdoby posiadały kolory lombardzkie: druga legia miała mieć zielone wyłogi, białe kołnierze i czerwone klapy[2]. Nie zostało to jednak zaakceptowane przez Dąbrowskiego i ostatecznie legioniści nosili: "kurtkę, pantalony i czapkę; szarfę, dragonki i kordony oficerskie srebrne, przerabiane karmazynowym jedwabiem". Podstawowym kolorem munduru pozostał granatowy[3]. Bataliony różniły się barwą ozdób oraz guzików wzorowane na barwach regimentów Rzeczypospolitej.
- I batalion 2 Legii nosił czarne wyłogi i srebrne guziki, co było odwołaniem się do 8 regimentu pieszego litewskiego im. Radziwiłłów[3].
- II batalion – wzorem 16 regimentu pieszego koronnego, wyłogi niebieskie z czerwoną wypustką i srebrnymi guzikami[3].
- III batalion, podobnie jak 2 regiment pieszy koronny szefostwa Wodzickiego lub 3 regiment pieszy koronny, nosił czerwone i srebrne guziki[3].
Przypisy
- ↑ Gembarzewski 1925 ↓, s. 45.
- ↑ a b Zubek 2011 ↓, s. 18.
- ↑ a b c d Zubek 2011 ↓, s. 19.
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
- Red. Waldemar Zubek: Konferencja "Mundur wojsk Księstwa Warszawskiego – Raszyn 2010". Materiały pokonferencyjne. Zeszyty Raszyńskie 1/2011, 2011. ISBN 978-83-931067-2-1.
- Legiony Polskie we Włoszech. napoleon.org.pl. .