Łowkowice (powiat kluczborski)

W tym artykule będziemy odkrywać ekscytujący świat Łowkowice (powiat kluczborski). Łowkowice (powiat kluczborski) to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując niespotykane dotąd zainteresowanie w różnych społecznościach i sektorach. Przez lata Łowkowice (powiat kluczborski) wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, komunikują się i postrzegają otaczający ich świat. Od momentu pojawienia się Łowkowice (powiat kluczborski) był przedmiotem debaty, badań i podziwu, co czyni go fascynującym i stale rozwijającym się tematem. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Łowkowice (powiat kluczborski), badając jego pochodzenie, wpływ i dzisiejsze znaczenie.

Ten artykuł dotyczy miejscowości w powiecie kluczborskim. Zobacz też: inne znaczenia tego hasła.
Łowkowice
wieś
Ilustracja
Kościół Nawiedzenia NMP
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

kluczborski

Gmina

Kluczbork

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

46-211[2]

Tablice rejestracyjne

OKL

SIMC

0496521

Położenie na mapie gminy Kluczbork
Mapa konturowa gminy Kluczbork, u góry znajduje się punkt z opisem „Łowkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Łowkowice”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Łowkowice”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Łowkowice”
Ziemia51°02′23″N 18°14′41″E/51,039722 18,244722[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Łowkowice (niem. Bienendorf[3][4], do 1936 r. Lowkowitz[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Kluczbork. Administracyjnie w skład miejscowości wchodzi przysiółek Dąbrowa.

W latach 1945–1954 miejscowość była siedzibą gminy Łowkowice, aż do likwidacji gmin i zastąpienia ich gromadami, wówczas należała i była siedzibą gromady Łowkowice. W latach 1973–1975 miejscowość wchodziła w skład gminy Kujakowice Górne, zaś od 1975 r. wchodzi w skład gminy Kluczbork.

Nazwa

Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa pochodzi od staropolskiej nazwy polowania – „łowiectwa”[5]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najwcześniej zanotowaną nazwę miejscowości Lowkowice podając jej znaczenie „Jagerdorf”, czyli „Wieś łowczych lub łowiectwa”[5]. Pierwotna nazwa przekształciła się później do Lowkowitz i utraciła swoje znaczenie[5].

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany w latach 1880–1906 wymienia miejscowość pod nazwą Loffkowitz, podając jednocześnie jej starsze nazwy: Irschotin, Rengoczin i Vloscha (1253) oraz Ditmarsdorf (1283)[6].

27 maja 1936 r. w miejsce nazwy Lowkowitz nazistowska administracja III Rzeszy wprowadziła nową, całkowicie niemiecką, nazwę Bienendorf[3][7], upamiętniającą pszczelarza, Jana Dzierżona. 12 listopada 1946 r. przywrócono miejscowości tradycyjną nazwę Łowkowice[4].

Historia

W 1253 r. miejscowość wzmiankowana jest jako uposażenie Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą we Wrocławiu, którzy do 1810 r. prowadzili też duszpasterstwo parafii[8].

W 1869 r. w łowkowickiej parafii mieszkało 1306 katolików, 272 ewangelików i 8 żydów. W 1884 r. w miejscowości mieszkało 1116 osób (89 osadników) w 149 domach[9].

Wedle spisu z 1 grudnia 1910 r. w miejscowości mieszkało 1163 Polaków[10]. Do głosowania podczas plebiscytu uprawnione były w Łowkowicach 872 osoby, z czego 639, ok. 73,3%, stanowili mieszkańcy (w tym 632, ok. 72,5% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 834 głosy (ok. 95,6% uprawnionych), w tym 824 (ok. 98,8%) ważne; za Niemcami głosowały 664 osoby (ok. 79,6%), a za Polską 160 osób (ok. 19,2%)[11]. W 1933 r.[12] w miejscowości mieszkało 1218 osób, a w 1939 r.[13] – 1164 osoby[3].

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[14]:

Katalog zabytków sztuki w Polsce z 1960 r. wymienia dodatkowo[15]:

  • Domy:
    • Nr 13 z 1. połowy XIX wieku – szczytowy, murowany, otynkowany, piętrowy. W ścianie szczytowej fryz z ornamentem wiciowym. Dach dwuspadowy (siodłowy), kryty dachówką.
    • Nr 20 – szczytowy, murowany, otynkowany, parterowy z piętrem na szczycie. Przy dłuższym boku ganek. W szczycie monogram A K i data budowy 1855.
    • Nr 22 z ok. połowy XIX wieku – murowany, otynkowany, parterowy z piętrem w szczycie. Przy dłuższym boku facjatka z trójkątnym przyczółkiem. Dach dwuspadowy kryty dachówką.
  • Chałupy (nr nr 7, 21, 23) – drewniane, konstrukcji wieńcowej (zrębowej), 2-traktowe z wejściami w dłuższych bokach. Wysokie dachy dwuspadowe kryte strzechą. W nrze 7 szczyt konstrukcji szkieletowej z naczółkiem szalowanym deskami.
  • Kapliczki:
    • Z 1. połowy XIX wieku – murowana, otynkowana, kwadratowa. Wejście zamknięte półkoliście, ujęte 2 pilastrami podtrzymującymi archiwoltę, zwieńczoną trójkątnym szczytem. Wewnętrzne sklepienie o łuku obniżonym. Wewnątrz znajduje się rzeźba Jana Nepomucena, ludowo-barokowa.
    • Nowsza – murowana. Wewnątrz znajduje się rzeźba Matki Bożej.

Ludzie związani z Łowkowicami

  • Jan Dzierżon (ur. 16 stycznia 1811 w Łowkowicach, zm. 26 października 1906 tamże) – pszczelarz i uczony, odkrywca zjawiska partenogenezy u pszczół.

Przypisy

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 73511
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 709 .
  3. ↑ a b c d Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Kreuzburg. 2006. . (niem.).
  4. ↑ a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  5. ↑ a b c Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 11, OCLC 456751858 (niem.).
  6. ↑ Filip Sulimierski (red.), Bronisław Chlebowski (red.), Władysław Walewski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. V. Warszawa: nakładem Władysława Walewskiego, 1884, s. 762. . (pol.).
  7. ↑ Monika Choroś, Łucja Jarczak, Stanisława Sochacka: Słownik nazw miejscowych Górnego Śląska. Wyd. 2. Opole, Kluczbork: 1997, s. 64.
  8. ↑ Alfabetycznie. DIGITA, 2011. . (pol.).
  9. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, Tom V. 1884. . (niem.).
  10. ↑ Jan Łangowski (red.), Edmund Osmańczyk (red.): Leksykon Polactwa w Niemczech. Związek Polaków w Niemczech T.z., 1939, s. 462. (pol.).
  11. ↑ Herbert Kunze: Landsmannschaft der Oberschlesier in Karlsruhe. . . (niem.).
  12. ↑ Stan na 16 czerwca.
  13. ↑ Stan na 17 maja.
  14. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 45.
  15. ↑ Tadeusz Chrzanowski (red.), Marian Kornecki (red.): Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. VII: Województwo opolskie. Cz. zeszyt 4: Powiat kluczborski. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk – Dział Inwentaryzacji Zabytków, 1960, s. 35. (pol.).

Bibliografia

Gmina Kluczbork
Miasto
Wsie
Kolonia
Osady
Osady leśne
Część miasta
Przysiółki wsi
Nieoficjalna
część miasta
Zniesione
miejscowości

Herb gminy Kluczbork