W tym artykule poruszony zostanie temat Zespół kociego oka, który wywołał wiele debat i wzbudził zainteresowanie różnych sektorów społeczeństwa. Zespół kociego oka to temat aktualny i będący przedmiotem studiów i badań w różnych kontekstach i dyscyplinach. Z biegiem czasu Zespół kociego oka ulegał różnym przekształceniom i nabrał różnych znaczeń, co czyni go tematem o dużej złożoności i szerokości. Dlatego też niezbędna jest dogłębna analiza różnych aspektów i wymiarów, które obejmuje Zespół kociego oka, aby zrozumieć jego zakres i wpływ w różnych obszarach. Badając jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje, ma na celu przedstawienie kompleksowej i obiektywnej wizji Zespół kociego oka, w celu przyczynienia się do zrozumienia i refleksji na ten temat.
Zespół kociego oka (ang. cat eye syndrome, CES, zespół Schmida-Fraccaro, Schmid-Fraccaro syndrome) – rzadki zespół wad wrodzonych spowodowany nieprawidłowościami budowy chromosomu 22. Zazwyczaj aberracja polega na trisomii albo tetrasomii krótkiego ramienia i niewielkiego fragmentu długiego ramienia chromosomu 22. W kariotypie stwierdza się obecność małego (mniejszego niż chromosom 21) dodatkowego chromosomu, często z dwoma centromerami i dwoma satelitami; oznaczenie aberracji jest następujące: 47,+(idic(22)(pter->q11.2::q11.2->pter))
.
Zespół charakteryzuje niezwykła zmienność objawów. Względnie stale występującymi malformacjami są koloboma tęczówki, atrezja odbytu z przetoką, skośne ustawienie szpar powiekowych, wyrośla lub dołki przeduszne, wady serca, wady układu moczowego, przy prawidłowym lub niemal prawidłowym rozwoju umysłowym[1].
W piśmiennictwie medycznym pierwsze doniesienie o asocjacji typowych dla CES malformacji pochodzi z 1878 roku[2]. Opis zespołu wraz ze stwierdzeniem nieprawidłowości w kariotypie przedstawił Schachenmann, Schmid, Fraccaro i wsp. w 1965 roku[3]. Buhler i wsp. w 1972 roku opisali rodzinne występowanie trisomii 22 pter->q11
[potrzebny przypis].