Zastawka (hydrotechnika)
W dzisiejszym świecie Zastawka (hydrotechnika) zyskał imponujące znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, zdrowie, politykę czy rozrywkę, Zastawka (hydrotechnika) zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jego wpływ został znacząco odczuty, wywołując zarówno entuzjazm, jak i kontrowersje. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Zastawka (hydrotechnika), od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Dzięki szczegółowej analizie odkryjemy, jak Zastawka (hydrotechnika) zmienił sposób, w jaki myślimy, wchodzimy w interakcje i postrzegamy otaczający nas świat.
Zastawka – rodzaj zamknięcia płaskiego stosowanego na najmniejszych budowlach piętrzących, którego cechą wyróżniającą jest to, że jest na tyle małe, iż eksploatacja i jego obsługa (zakładanie – zamykanie; zdejmowanie – otwieranie), może być dokonywana ręcznie, beż użycia jakiegokolwiek dodatkowego napędu (np. elektrycznego), czy mechanizmu wspomagającego (jak np. przekładnie, ślimaki). Najczęściej zastawki stanowią zamknięcie w postaci desek lub bali drewnianych, założonych we wnęki wykonane w przyczółkach ograniczających przelew. Takie zastawki stosuje się przy różnicy w poziomie wody górnej i dolnej do 1 m. Stosowane są również zastawki wykonane z desek bądź bali połączonych listwami stalowymi (płaskownikami) lub kątownikami. Tu również obsługa wykonywana jest ręcznie lub za pomocą drąga z hakiem. Tego rodzaju zamknięcia stosuje się najczęściej w melioracjach lub niewielkich zbiornikach wodnych, takich jak np. stawy, jako urządzenia upustowe.
Zobacz też
Bibliografia
- Wiesław Depczyński, Andrzej Szamowski, Budowle i zbiorniki wodne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1997 r., Inżynieria Środowiska, ISBN 83-87012-66-1