Zapach kobiety (film 1992)
Dziś Zapach kobiety (film 1992) to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Z biegiem czasu Zapach kobiety (film 1992) zyskuje coraz większe znaczenie, wpływając na aspekty zarówno na poziomie osobistym, jak i globalnym. Od momentu pojawienia się Zapach kobiety (film 1992) wzbudził zainteresowanie naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując dyskusje na temat jego implikacji, konsekwencji i możliwych rozwiązań. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Zapach kobiety (film 1992), analizując jego przyczyny, skutki i możliwe rozwiązania. Zbadamy także, jak Zapach kobiety (film 1992) wpłynął na różne aspekty naszego codziennego życia i jakie są przyszłe perspektywy związane z tym tematem.
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
23 grudnia 1992 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
157 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Donald E. Thorin |
| Scenografia |
Angelo P. Graham |
| Kostiumy |
Aude Bronson Howard |
| Montaż |
Harvey Rosenstock |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
City Light Films |
| Dystrybucja | |
| Budżet |
31 mln $[1] |
| Przychody brutto |
134 095 253 $[1] |
Zapach kobiety (ang. Scent of a Woman) – amerykański dramat obyczajowy z 1992 roku w reżyserii Martina Bresta, zrealizowany na podstawie powieści Giovanniego Arpino Il buio e il miele. Remake włoskiego filmu Dino Risiego Zapach kobiety (1974)[2]. Zdjęcia kręcono w Nowym Jorku i w New Jersey.
Fabuła
Charlie (Chris O’Donnell) jest uczniem prestiżowej szkoły w New Hampshire (Nowa Anglia), w której uczy się dzięki przyznanemu stypendium. Postanawia podjąć dorywczą pracę z ogłoszenia, jako opiekun niewidomego emerytowanego pułkownika (Al Pacino). Jego podopieczny okazuje się niezbyt sympatycznym, niepogodzonym ze swym losem zrzędą. Podpułkownik z pomocą swojego opiekuna chce odbyć ostatnią podróż, użyć pełni życia, potem popełnić samobójstwo. Podczas podróży po luksusowych hotelach i restauracjach między chłopakiem a mężczyzną rodzi się przyjaźń, co komplikuje samobójcze plany pogrążonego w depresji pułkownika.
Obsada
- Al Pacino jako podpułkownik Frank Slade
- Chris O’Donnell jako Charlie Simms
- James Rebhorn jako Pan Trask
- Gabrielle Anwar jako Donna
- Philip Seymour Hoffman jako George Willis jr
- Richard Venture jako W.R. Slade
- Bradley Whitford jako Randy
- Rochelle Oliver jako Gretchen
- Margaret Eginton jako Gail
- Tom Riis Farrell jako Garry
- Nicholas Sadler jako Harry Havemeyer
- Todd Louiso jako Trent Potter
- Matt Smith jako Jimmy Jameson
- Gene Canfield jako Manny
Nagrody
W 1993 film otrzymał Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy oraz 3 nominacje (najlepszy film, reżyseria i scenariusz adaptowany)[3].
Zobacz też
W ścieżce dźwiękowej filmu wykorzystano utwory innych autorów, m.in.:
Przypisy
- ↑ a b Scent of a Woman. powergrid.thewrap.com. .. powergrid.thewrap.com (ang.)
- ↑ Profumo di donna , festival-cannes.com (ang.).
- ↑ The 65th Academy Awards | 1993 , oscars.org (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zapach kobiety w bazie IMDb (ang.)
- Zapach kobiety w bazie Filmweb
