Zala 421-02 to temat, który od lat budzi zainteresowanie wielu osób. Od czasu swojego odkrycia wywołuje debaty, kontrowersje i szeroką gamę opinii. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Zala 421-02, od jego wpływu na społeczeństwo po możliwe implikacje w przyszłości. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie i znaczenie Zala 421-02 dzisiaj, a także możliwe konsekwencje, jakie może mieć w różnych obszarach. Bez wątpienia Zala 421-02 to fascynujący temat, który zasługuje na szczególną uwagę i nadal budzi ogromne zainteresowanie na całym świecie.
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
kompozytowa |
Załoga |
0 |
Historia | |
Data oblotu |
2005 |
Dane techniczne | |
Napęd |
dwusuwowy silnik spalinowy |
Moc |
20 KM |
Wymiary | |
Średnica wirnika |
3,064 m |
Długość kadłuba |
2,64 m |
Szerokość kadłuba |
0,56 m |
Wysokość |
0,795 m |
Masa | |
Własna |
40 kg |
Użyteczna |
50 kg |
Startowa |
95 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
150 km/h |
Prędkość przelotowa |
80 km/h |
Pułap |
4000 m |
Zasięg |
50 km |
Długotrwałość lotu |
6 h |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Rosja |
Zala 421-02 – bezzałogowy statek powietrzny (UAV – ang. Unmanned Aerial Vehicle) pionowego startu i lądowania opracowany przez firmę Zala Aero Group. Przeznaczony do rozpoznania, obserwacji oraz wskazywania celów.
Pierwsze loty wykonano w 2005 roku. Jesienią 2010 roku oblatano unowocześnioną wersję oznaczoną jako Zala 421-02X. W nowej konstrukcji zmodyfikowano wyposażenie elektroniczne oraz dostosowano ją do działań w klimacie tropikalnym. Zmodernizowana wersja może wykonywać zadania na lądzie i na morzu[1]. W konstrukcji, poza kompozytami, zastosowano również aluminium. Właściwości lotne i osiągi drona nie uległy zmianie[2].
Dron jest kierowany ze stanowiska kontroli wyposażonego w dwa komputery przenośne. Jeden z nich służy do planowania i sterowania lotem, drugi do kontroli przenoszonego wyposażenia oraz obróbki przekazywanego obrazu wideo. System sterowania umożliwia lot w trybie automatycznym, operator w każdej chwili możliwe przejść do trybu sterowania ręcznego. Zaprogramowany tor lotu operator może w dowolnym momencie zmienić[3].
Aparat zbudowany jest w układzie klasycznego śmigłowca z wirnikiem głównym oraz śmigłem ogonowym. Kadłub wykonany z materiałów kompozytowych. Podwozie płozowe. Napęd stanowi dwucylindrowy, dwusuwowy, chłodzony powietrzem silnik o mocy 20 KM. Dron może przenosić do 50 kg ładunku użytecznego[4] oraz stabilizowaną żyroskopowo w dwóch płaszczyznach kamerę pracującą w paśmie widzialnym, kamerę termowizyjną, obie kamery połączone w jedno urządzenie lub cyfrowy aparat fotograficzny[5]. Kamery mają możliwość obrotu o 360°[6].