Xiao Hong

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Xiao Hong, badając jego wiele aspektów i odkrywając wszystko, co ten temat/osoba/data ma do zaoferowania. Od jego powstania po dzisiejszy wpływ, zagłębimy się w jego historię, znaczenie i różne sposoby, w jakie wpłynął na społeczeństwo. Dzięki szczegółowej analizie dowiemy się, jakie jest jego znaczenie w różnych kontekstach i jak ukształtowało otaczający nas świat. Przygotuj się do wyruszenia w podróż pełną odkryć i poznania Xiao Hong, która niewątpliwie pozostawi Cię z odnowioną i wzbogacającą perspektywą.

Ta osoba nosi chińskie nazwisko Xiao.
Xiao Hong
Ilustracja
Xiao Hong w 1933 r.
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1911
Prefektura Hulan, Heilongjiang

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1942
Uniwersytet dla dziewcząt im. św. Szczepana, Hongkong

Narodowość

chińska

Dziedzina sztuki

literatura piękna

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Xiao Hong (chiń. upr. 萧红; ur. 1 czerwca 1911, zm. 22 stycznia 1942) – chińska pisarka. Znana również pod pseudonimami Qiao Yin oraz Lingling.

Imiona

Xiao Hong znana była pod wieloma imionami. Urodziła się i w dzieciństwie była znana jako Zhang Ronghua (chiń. 張榮華). Jej imieniem formalnym używanym w szkole było Zhang Xiuhuan (chiń. 張秀環). Jej dziadek zmienił jej imię na Zhang Naiying (chiń. 張廼瑩)[1].

Pseudonim Xiao Hong przyjęła będąc w związku z Xiao Junem. Oboje dobrali imiona w ten sposób, aby razem tworzyły zwrot mała czerwona armia (chiń. 小小紅軍, pinyin xiǎo xiǎo hóngjūn).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Xiao Hong urodziła się w zamożnej rodzinie ziemiańskiej w Święto Smoczych Łodzi w prowincji Heilongjiang[1], w prefekturze Hulan. Gdy miała 9 lat, zmarła jej matka. W 1927 r. uczęszczała do szkoły dla dziewcząt w Harbin, gdzie spotkała się z ideami progresywistycznymi Ruchu 4 Maja, a także zapoznała się z chińską literaturą tradycyjną oraz literaturą obcą. Jej ulubionym autorem był Lu Xun.

W dzieciństwie znaczny wpływ na nią miały dwie osoby: jej ojciec i jej dziadek. Ten pierwszy był rzekomo człowiekiem trudnym i chłodnym w stosunkach z młodą pisarką. Jej dziadek natomiast był opisywany jako jedyna osoba, która ją rozumiała. W jednym ze swoich szkiców (Wieczna tęsknota i dążenia, chiń. 永久的憧憬與追求) opisała scenę bycia bitą przez swojego ojca.

Związki i miłość

Na bazie autobiografii, stwierdza się, że trudne dzieciństwo Xiao Hong wywarło wpływ na jej przyszłe kontakty międzyludzkie, a zwłaszcza na jej życie miłosne. W kontaktach z ludźmi dominowały w niej dwa skrajne odczucia: poczucie opieki i bezpieczeństwa, oraz porzucenia[1].

W 1929 r. została zmuszona przez swojego ojca do zaakceptowania zaaranżowanego małżeństwa[1]. Przerażona jednak prospektem i brakiem przywiązania do swojej prefektury po śmierci dziadka, uciekła z domu[2].

W 1932 r. mąż opuścił ją, zostawiając ciężarną w hotelu. Nie mogąc utrzymać dziecka, oddała je do adopcji[1].

Będąc na granicy ubóstwa po odejściu swojego męża, Xiao Hong, w akcie desperacji, zdecydowała się napisać do lokalnej gazety po pomoc. Redaktor był zszokowany jej historią i pragnąc potwierdzić jej prawdziwość, wysłał do niej Xiao Juna, który, zafascynowany jej talentem pisarskim, wspomógł ją i został jej partnerem. W sierpniu 1932 r. zdecydowali się zamieszkać razem. Razem dołączyli do grupy młodych autorów lewicowych[1].

W 1938 r. poznała Duanmu Honglianga i zakochała się w nim. Pobrali się w maju 1938 r. w Wuhan[1].

Śmierć

Zmarła w wieku 30 lat, 22 stycznia 1942 r. w Hongkongu podczas wojennego zamieszania. Została pochowana o zmierzchu 25 stycznia 1942 r. w Repulse Bay. W sierpniu 1957 r. jej grób został przesunięty do Kantonu[1].

Twórczość

Twórczość Xiao Hong to przede wszystkim proza opisowa, w której splątują się wątki autobiograficzne oraz opisy życia ludzi. Stanowią ją również szkice, eseje i generalne przemyślenia. Jej twórczość skupia się na racjonalnych aspektach jej samej – jej styczności ze społecznością i innymi[3].

Dzieła

  • Opuszczone dziecko (chiń. 棄兒, pinyin Qì ér) (1933, jako Qiao Yin)
  • Wędrówka (chiń. 跋涉, pinyin Báshè) (1933, razem z Xiao Junem)
  • Pole życia i śmierci (chiń. 生死場, pinyin Shēngsǐ chǎng) (1934)
  • Wieczna tęsknota i dążenia (chiń. 永久的憧憬與追求, pinyin Yǒngjiǔ de chōngjǐng yǔ zhuīqiú) (1936)
  • Ulica handlowa (chiń. 商市街, pinyin Shāng shìjiē) (1936)
  • Wspomnienia Pana Lu Xun (chiń. 回憶魯迅先生, pinyin Huíyì lǔxùn xiānshēng) (1940)
  • Marmur (chiń. 馬伯樂, pinyin Mǎ bólè) (1940)
  • Opowieści znad rzeki Hulan (chiń. 呼蘭河傳, pinyin Hū lán hé chuán) (1942) tłum. Magdalena Stoszek-Deng, Państwowy Instytut Wydawniczy, 2021. ISBN 978-83-8196-222-3.
  • Dłonie (chiń. 手, pinyin Shǒu) (1936) tłum. Marta Torbicka, magazyn „Wizje” Numer 2/2023.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Library - UofA Library , ezpa.library.ualberta.ca .
  2. ↑ Lily Lee, Biographical dictionary of Chinese women. Volume 2, Twentieth century, ISBN 978-1-315-49923-9, OCLC 957647028 (ang.).
  3. ↑ Felicia Jiawen Ho, Full Spectrum of Selves in Modern Chinese Literature: From Lu Xun to Xiao Hong , 2012 (ang.).

Linki zewnętrzne