Chińczycy
Motyw Chińczycy przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od najmłodszych do najbardziej doświadczonych, Chińczycy pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie, prowokując niekończące się dyskusje, debaty i refleksje. Jego wpływ rozciąga się na wszystkie aspekty życia, od polityki po rozrywkę, naukę i technologię. W tym artykule zbadamy różne aspekty Chińczycy, analizując jego wpływ i konsekwencje na przyszłość.
Chińczycy – pojęcie odnoszące się do ludności Chin, w węższym znaczeniu tylko narodu Han[1].
Pojęcie „Chińczyk”, „Chińczycy” jest wieloznaczne, ze względu na różne możliwe sposoby definiowania „chińskości”. Tym różnym definicjom odpowiadają różne terminy w języku chińskim. Pojęcia te są następujące:
- Zhongguoren (chiń. trad. 中國人; pinyin Zhōngguórén; dosł. „człowiek Państwa Środka”) – Chińczyk w znaczeniu obywatela państwa chińskiego, zarówno członka dominującej liczebnie grupy Han, jak i grup mniejszościowych[2]. W odniesieniu do ChRL obejmuje 56 oficjalnie uznanych grup – większościową Han i 55 mniejszości narodowych, czyli Mandżurowie lub Mongołowie będący obywatelami chińskimi są w tym rozumieniu także "Chińczykami"[3]. Ze względu na silne konotacje polityczne, odnoszące się do jednego, scentralizowanego "Państwa Środka" pojęcie to nie jest używane przez ludzi, którzy identyfikują się kulturowo z Chinami, ale nie chcą być z nim wiązani politycznie, np. przez Tajwańczyków[4].
- Mianem Chińczyków określa się też ludzi pochodzących z Chin, ale żyjących także w diasporze. W języku chińskim rozróżnia się dwie kategorie, określane odpowiednio:
- Huaqiao (chiń. upr. 华侨; chiń. trad. 華僑; pinyin Huáqiáo) – Chińczycy mieszkający poza granicami Chin lub Tajwanu, ale zachowujących obywatelstwo Chińskiej Republiki Ludowej lub Republiki Chińskiej[2]
- Huayi (chiń. upr. 华裔; chiń. trad. 華裔; pinyin Huáyì) – to osoby pochodzenia chińskiego, wychowane w obcym kraju i mające jego obywatelstwo[2], potomkowie Chińczyków[3]
Przypisy
- ↑ Anna Runge, Jerzy Runge: Słownik pojęć z geografii społeczno-ekonomicznej. Videograf Edukacja, 2008, s. 49–51. ISBN 978-83-60763-48-3.
- ↑ a b c Krzysztof Gawlikowski. Starożytna geneza nazwy „Państwo Środka”: na tropach formowania tożsamości chińskiej. „Azja-Pacyfik”. XXI, s. 179–209, 2018.
- ↑ a b David Yen-ho Wu. The Construction of Chinese and Non-Chinese Identities. „Daedalus”. 120 (120), s. 159–179, 1991, wiosna. MIT Press on behalf of American Academy of Arts & Sciences. (ang.).
- ↑ Alan Wachman: Taiwan: national identity and democratization. Armonk, N.Y: M.E. Sharpe, 1994, s. 80-81. ISBN 1-56324-399-7. (ang.).