Dziś William H. Daniels jest bardzo ważną kwestią, która wpływa na różne obszary społeczeństwa. Od początków do dzisiejszego wpływu William H. Daniels był przedmiotem licznych badań, debat i dyskusji. Celem tego artykułu jest dokładne zbadanie wszystkich aspektów związanych z William H. Daniels, od jego implikacji w życiu codziennym po znaczenie w dziedzinach akademickich i zawodowych. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie William H. Daniels we współczesnym społeczeństwie i jego dalszy wpływ w przyszłości.
![]() Deanna Durbin i William H. Daniels na planie For the Love of Mary (1948 r.) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | |
Lata aktywności |
1917-1970 |
William H. Daniels (ur. 1 grudnia 1901 w Cleveland, Ohio, zm. 14 czerwca 1970 w Los Angeles) – amerykański operator filmowy, laureat Oscara.
Studiował na University of Southern California w Los Angeles. Pracował w zawodzie operatora ponad 50 lat, rozpoczynając w epoce filmów niemych i czarno-białych. Znany był ze współpracy z reżyserem Erichem von Stroheimem i aktorką Gretą Garbo (w 21 filmach). W latach 60. XX wieku zajmował się także produkcją filmową, w latach 1961–1963 kierował Amerykańskim Towarzystwem Operatorów Filmowych.
W 1949 r. otrzymał Oscara za film Nagie miasto (ang. Naked City) w kategorii zdjęć czarno-białych. Był ponadto nominowany do Oscara trzykrotnie – w 1930 za Annę Christie (z Gretą Garbo w roli głównej), w 1958 za Kotkę na gorącym blaszanym dachu (ang. Cat on a Hot Tin Roof, w kategorii zdjęć do filmu kolorowego) oraz w 1963 za Jak zdobywano Dziki Zachód (ang. How the West Was Won).
Jako operator filmowy, w trakcie 54-letniej aktywności zawodowej, uczestniczył w realizacji 169 filmów krótko- i pełnometrażowych oraz seriali telewizyjnych.[1]