Wapnica (powiat kamieński)
W dzisiejszym świecie Wapnica (powiat kamieński) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Od momentu pojawienia się Wapnica (powiat kamieński) cieszy się zainteresowaniem i uwagą zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Jest to temat będący przedmiotem debat, dyskusji i analiz w różnych obszarach, ponieważ jego wpływ i zakres przekraczają granice i obejmują wiele aspektów życia codziennego. Wykazano, że Wapnica (powiat kamieński) ma znaczący wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, kulturę i sposób, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Wapnica (powiat kamieński) i jego dzisiejsze znaczenie, analizując jego implikacje i rolę w ewolucji i transformacji różnych aspektów współczesnego społeczeństwa.
| wieś | |
 Jezioro Turkusowe i Wapnica | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
526[2] |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-500[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZKA |
| SIMC |
0779443 |
Położenie na mapie gminy Międzyzdroje  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego  | |
 53°52′50″N 14°26′11″E/53,880556 14,436389[1]
| |
Wapnica (niem. Kalkofen) – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Międzyzdroje, 5,5 km na południe od Międzyzdrojów.
Położenie i charakterystyka
Wieś położona na wyspie Wolin, wzdłuż południowego skraju Doliny Trzciągowskiej, pomiędzy leśnymi Pagórkami Lubińsko-Wapnickimi, w bezpośredniej bliskości Wolińskiego Parku Narodowego. Na południu Jezioro Turkusowe i obszar ochrony ścisłej im. prof. Władysława Szafera. 1 km na wschód-północny wschód obszar ochrony ścisłej im. dr. Bogdana Dyakowskiego. Na zachodzie, nad jeziorem Wicko Wielkie (zatoka Zalewu Szczecińskiego) – port Wapnica.
Wieś letniskowa, założona w połowie XVII w., dawniej znana z rozległych pokładów kredy (porwak lodowcowy), która była tu wydobywana na potrzeby dużej cementowni w pobliskim Lubinie (0,5 km na południe od portu w Wapnicy).
Jezioro Turkusowe – jedna z atrakcji Wolińskiego Parku Narodowego, na południu Wapnicy. Jezioro powstało na skutek zalania wyrobisk dawnej kopalni kredy wodami podskórnymi. Na południowym wysokim brzegu (Piaskowa Góra) punkt widokowy. W pobliżu znakowany niebieski turystyczny Szlak Nad Bałtykiem i Zalewem Szczecińskim (Międzyzdroje – Wolin)[4].
Znajduje się tu również Szkoła Podstawowa nr 2 przy ul. Jodłowej 3[5].
Kaplica adaptowana z budynku mieszkalnego (ul. Turkusowa 7). W pobliżu (ul. Turkusowa 9) plebania parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Lubinie[6].
Historia
W 1925 Wapnica liczyła 535 mieszkańców. 1 kwietnia 1937 miejscowość została włączona do Lubina wraz z sąsiednim Wickiem i Zalesiem[7][8][9].
Po II wojnie światowej Wapnica utworzyła gromadę w gminie Dargobądz[10]. Wraz z reformą administracyjną znoszącą gminy, Wapnicę włączono do nowo utworzonej gromady Dargobądz[11]. 1 stycznia 1973 Wicko włączono do miasta Świnoujście[12]. 15 marca 1984 Wapnicę wyłączono ze Świnoujścia, po czym weszła ona w skład nowo utworzonej gminy Międzyzdroje[13].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.
Pomniki przyrody i drzewa pomnikowe
- cisy na ul. Turkusowej:
- „Turkus 1” – o obwodzie 270 cm
- „Turkus 2” – o obwodach 105+55+90 cm
- „Turkus 3” – o obwodach: 45+60+50+50 cm
- „Turkus 4” – o obwodzie 70 cm
- „Turkus 5” – o obwodzie 170 cm
- „Turkus 6” – o obwodach 125+90 cm
- dąb „Prastary” (ul. Turkusowa) o obwodzie 705 cm, podpalony w 2015 roku[14]
- dęby „Bliźniaki”
- dęby „Pamięci” (ul. Turkusowa i ul. Jodłowa) o obwodzie średnim 250 cm, dęby zasadzone na rzucie trójkąta równobocznego o boku 2 m
- dąb „Perun” – dąb szypułkowy (ul. Turkusowa 16)
- dęby szypułkowe na ul. Turkusowej:
- dąb „Orlik 1”,
- dąb „Orlik 2”,
- dąb „Orlik 3”[15]
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 144133
- ↑ Polska w Liczbach , polskawliczbach.pl (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1336 .
- ↑ Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 2001, s. 117. ISBN 83-7200-583-4.
- ↑ Szkoła podstawowa nr 2 – BIP Urząd Miejski w Międzyzdrojach , bip.miedzyzdroje.pl .
- ↑ Roman Kostynowicz: Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Szczecin: Ottonianum, 2000, s. 407. ISBN 83-7041-202-5.
- ↑ http://gemeinde.kalkofen.kreis-usedom-wollin.de
- ↑ http://kalkofen.kreis-usedom-wollin.de
- ↑ Fritz R. Barran, Städte-Atlas Pommern Karten und Pläne von Altdamm bis Zanow, Würzburg 2005, ISBN 978-3-8003-3097-3, OCLC 76664813 .
- ↑ Szczeciński Dziennik Wojewódzki. R.4, nr 13 (5 sierpnia 1948)
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 15, Poz. 67
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 326
- ↑ Dz.U. z 1984 r. nr 14, poz. 63
- ↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s. 271
- ↑ Jerzy M. Kosacki. Zbiór drzew pomnikowych i pomników przyrody z własnymi nazwami rosnących na terenie województwa zachodniopomorskiego. „Wędrowiec Zachodniopomorski”. 22/2007, s. 56-57, 2007. ISSN 1642-8455. (pol.).
Zobacz też
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Część miasta | |
| Części wsi | |
| Pozostałe miejscowości |
| Części miasta | |
|---|---|
| Jednostki planistyczne | |
| Dawniej w granicach miasta |
|
