Władysław Żmuda (ur. 1939)
Wygląd
przypnij
ukryj
Władysław Żmuda
Pełne imię i nazwisko
|
Władysław Jan Żmuda
|
Data i miejsce urodzenia
|
10 lutego 1939 Ruda
|
Wzrost
|
169 cm
|
Pozycja
|
pomocnik, obrońca
|
Kariera seniorska
|
|
Kariera trenerska
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Władysław Jan Żmuda (ur. 10 lutego 1939 w Rudzie) – polski piłkarz i trener piłkarski.
Kariera zawodnicza
Był wychowankiem Slavii Ruda Śląska, jesienią 1962 został zawodnikiem Śląska Wrocław, z którym awansował w 1964 do I ligi i (z kapitańską opaską na ramieniu) zadebiutował w rozgrywkach polskiej ekstraklasy piłkarskiej (16 sierpnia 1964 roku). W rozgrywkach I-ligowych wystąpił – w sezonie 1964/1965 w 15 spotkaniach (w rundzie wiosennej był kontuzjowany), w sezonie 1965/1966 – w 13 spotkaniach, w sezonie 1966/1967 – w 9 spotkaniach, w sezonie 1967/1968 – w 22 spotkaniach, w zakończonym spadkiem sezonie 1968/1969 – w 21 spotkaniach. Łącznie w ekstraklasie zagrał 80 razy. W latach 1969-1971 grał we wrocławskim klubie w II lidze.
Sukcesy zawodnicze
Śląsk Wrocław
Kariera szkoleniowa
W 1968 został absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W sezonie 1970/1971 jako wciąż czynny zawodnik pomagał w prowadzeniu zajęć trenerowi Śląska Wrocław Jozefowi Stance. Latem 1971 został I trenerem Śląska, występującego wówczas w II lidze, W sezonie 1972/1973 wywalczył awans do ekstraklasy. W drugim sezonie po powrocie do elity Śląsk (już ze sprowadzonym z Gwardii Warszawa Władysławem Antonim Żmudą) zajął trzecie miejsce i wywalczył prawo gry w Pucharze UEFA. Listopadowy pojedynek III rundy pucharowych zmagań z Liverpool F.C. na Stadionie Olimpijskim oglądało ok. 60 tysięcy osób. W 1976 roku wrocławski klub zdobył swój pierwszy w historii Puchar Polski, w finale pokonując 2:0 Stal Mielec. W walce o półfinał rozgrywek o Puchar Zdobywców Pucharów lepszym od Śląska okazało się włoskie SSC Napoli. Kilka miesięcy po porażce w dwumeczu z Włochami wrocławski klub pod wodzą trenera Żmudy sięgnął po swój pierwszy w historii tytuł mistrza Polski.
Po ponad 6 latach spędzonych na ławce trenerskiej Śląska, Żmuda powrócił na jakiś czas na rodzinny Górny Śląsk i Górnika Zabrze (1977-1980). W sezonie 1980/1981 prowadził II ligowy GKS Katowice. Prowadził również Widzew Łódź (1981-1984, mistrzostwo Polski, dwa wicemistrzostwa Polski, Puchar Polski, półfinał Pucharu Europy), Ruch Chorzów (1985-1987), GKS Katowice (1987-1989, dwukrotne wicemistrzostwo kraju, odszedł po 9 kolejkach sezonu 1989/1990), ponownie Widzew Łódź (1991-1993), Polonia Bytom (1994).
Prowadził także Espérance Tunis z którym zdobył krajowy dublet: mistrzostwo i Puchar Tunezji.
Od 1988 roku jest pracownikiem naukowym katowickiej AWF. Dnia 25 maja 2012 roku w Art Hotelu we Wrocławiu została otwarta wirtualna wystawa poświęcona Żmudzie.
Sukcesy szkoleniowe
Śląsk Wrocław
Widzew Łódź
GKS Katowice
Espérance Tunis
Indywidualne
Przypisy
- ↑ Najlepsi trenerzy Widzewa: Władysław Żmuda
- ↑ WKS Śląsk Wrocław – Aleja Gwiazd. slaskgwiazdy.w.interia.pl. .
- ↑ Piłka nożna: (Nie)zapomniany bohater Wrocławia – wystawa o trenerze Żmudzie
- ↑ Janusz Sybis piłkarzem wszech czasów Śląska, Władysław Żmuda I najlepszym trenerem w historii klubu. wroclaw.sport.pl. .
Linki zewnętrzne
Kariera trenerska
Trenerzy Śląska Wrocław
- ↑ a b c d e f g h i trener tymczasowy
- ↑ a b trener zastępczy
Trenerzy Górnika Zabrze
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ a b c d e f trener tymczasowy
Trenerzy GKS Katowice
- ↑ a b c d e f tymczasowo
Trenerzy Widzewa Łódź
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ trener tymczasowy
Trenerzy Ruchu Chorzów
- ↑ trener zastępczy
Trenerzy Polonii Bytom
Osiągnięcia i nagrody
Trenerzy zdobywców Pucharu Polski w piłce nożnej
Trenerzy mistrzów Polski w piłce nożnejMistrzostwa Polski |
|
---|
Ekstraklasa polska |
|
---|
Mistrzostwa Polski |
|
---|
Ekstraklasa polska |
- 1948: Průha, Malczyk
- 1949: Kuchynka
- 1950: Kuchynka
- 1951: Koncewicz
- 1952: Cebula
- 1953: Cebula
- 1954: Koncewicz
- 1955: Steiner
- 1956: Koncewicz
- 1957: Opata
- 1958: Król
- 1959: Steiner
- 1960: Steiner, Cebula, Szolar
- 1961: Dziwisz
- 1962: Skolik
- 1963: Cebula
- 1964: Cebula, Farsang
- 1965: Farsang
- 1966: Farsang, Giergiel
- 1967: Kalocsay
- 1968: Wieczorek
- 1969: Vejvoda
- 1970: Zientara
- 1971: Szusza
- 1972: Brzeżańczyk, Kowalski
- 1973: Kontha
- 1974: Vičan
- 1975: Vičan
- 1976: Zientara
- 1977: Żmuda
- 1978: Lenczyk
- 1979: Jezierski
- 1980: Kostka
- 1981: Machciński
- 1982: Żmuda
- 1983: Łazarek
- 1984: Łazarek
- 1985: Kostka
- 1986: Kostka
- 1987: Piechniczek
- 1988: Bochynek
- 1989: Wyrobek
- 1990: Kopa i Strugarek
- 1991: Świerk, Putyra
- 1992: Apostel
- 1993: Apostel, Jakóbczak
- 1994: Wójcik, Janas
- 1995: Janas
- 1996: Smuda
- 1997: Smuda
- 1998: Dziuba, Polak
- 1999: Smuda
- 2000: Engel, Wdowczyk
- 2001: Nawałka
- 2002: Okuka
- 2003: Kasperczak
- 2004: Kasperczak
- 2005: Lička
- 2006: Wdowczyk
- 2007: Michniewicz
- 2008: Skorża
- 2009: Skorża
- 2010: J.B. Zieliński
- 2011: Maaskant
- 2012: Lenczyk
- 2013: Urban
- 2014: Berg
- 2015: Skorża
- 2016: Czerczesow
- 2017: Magiera
- 2018: Klafurić
- 2019: Fornalik
- 2020: Vuković
- 2021: Michniewicz
- 2022: Skorża
- 2023: Papszun
|
---|
Trenerzy zdobywców pucharu ligi w polskiej w piłce nożnejPuchar Zlotu Młodych Przodowników |
|
---|
Puchar Ligi |
|
---|
Puchar Ligi Polskiej |
|
---|
Puchar Ekstraklasy |
|
---|
Trener Roku w Polsce (Piłka Nożna)1975–1980 |
|
---|
1981–1990 |
|
---|
1991–2000 |
|
---|
2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
od 2021 |
|
---|
Zwycięzcy plebiscytu „Gazety Wrocławskiej” na trenera roku