Obecnie Unsuk Chin stał się tematem ogólnego zainteresowania, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od momentu powstania Unsuk Chin był przedmiotem debat, badań i analiz w różnych obszarach, takich jak nauka, kultura, polityka i społeczeństwo. Zjawisko to wywołało szereg reperkusji, które wpłynęły na sposób, w jaki ludzie postrzegają i podchodzą do Unsuk Chin w swoim codziennym życiu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Unsuk Chin i jego znaczenie w obecnym kontekście, przedstawiając szczegółową i wyczerpującą analizę, która pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć to zjawisko i jego konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód |
| Imię koreańskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Unsuk Chin (ur. 14 lipca 1961 w Seulu)[1][2] – koreańska kompozytorka, od 1988 mieszkająca na stałe w Berlinie[2].
Studiowała kompozycję u Sukhi Kanga (ucznia Borisa Blachera i Isanga Yuna)[3] w Narodowym Uniwersytecie Seulskim, a w latach 1985–1988 u Györgya Ligetiego w Wyższej Szkole Muzyki i Teatru w Hamburgu[1][2][3]. Po ukończeniu studiów przeniosła się do Berlina i przez dekadę pracowała jako niezależny kompozytor w Studiu Muzyki Elektronicznej przy Uniwersytecie Technicznym w Berlinie, gdzie zrealizowała kilka kompozycji elektronicznych[2][3].
Otrzymała zamówienia od czołowych instytucji i organizacji muzycznych, a jej kompozycje były wykonywane m.in. przez Filharmoników Berlińskich, Filharmonię Nowojorską, Orkiestrę Symfoniczną BBC, Chicagowską Orkiestrę Symfoniczną, Londyńską Orkiestrę Filharmoniczną, Los Angeles Philharmonic Orchestra, Bostońską Orkiestrę Symfoniczną, Orkiestr Gewandhaus w Lipsku, londyńską Philharmonia Orchestra, Tokijską Orkiestrę Symfoniczną, Orchestre Philharmonique de Radio France, Oslo Philharmonic Orchestra, Montreal Symphony Orchestra oraz Ensemble InterContemporain, Ensemble Modern, Kronos Quartet, The Hilliard Ensemble, Klangforum Wien, Arditti Quartet, London Sinfonietta, pod dyrekcją takich wiodących dyrygentów jak Simon Rattle, Gustavo Dudamel, Alan Gilbert, Kent Nagano, Esa-Pekka Salonen, David Robertson, Péter Eötvös, Myung-Whun Chung, George Benjamin, Susanna Mälkki, Jukka-Pekka Saraste, Leif Segerstam, Hannu Lintu, Jakub Hrůša i innych[2].
Była kompozytorką rezydentką ważnych festiwali muzycznych (Lucerne Festival, Festival d'Automne à Paris, Stockholms Konserthus Tonsättarfestival, BBC Symphony's Total Immersion Festival) i orkiestr (Niemieckiej Orkiestry Symfonicznej w Berlinie, Melbourne Symphony Orchestra). W latach 2006–2017 jako kompozytorka rezydentka w Seulskiej Orkiestrze Symfonicznej zainicjowała i nadzorowała cykle koncertów muzyki współczesnej. W latach 2011–2020 była dyrektorem artystycznym cyklu Music of Today w Philharmonia Orchestra w Londynie[2][4]. Od sezonu 2019/2020 pełni funkcję kompozytora rezydenta w NDR Elbphilharmonie Orchester w Hamburgu[2][5].
(na podstawie materiału źródłowego[2])
(na podstawie materiału źródłowego[2])