Dziś Rafael Kubelík to temat, który wzbudza zainteresowanie szerokiego grona ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy wpływ na życie codzienne, temat ten przykuł uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i entuzjastów. Od swoich początków po implikacje w teraźniejszości, Rafael Kubelík nadal jest przedmiotem ciągłej debaty i analizy. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Rafael Kubelík, od jego początków po ewolucję w czasie, aby zapewnić kompleksowe spojrzenie na ten fascynujący temat.
![]() | |
Imię i nazwisko |
Rafael Jeroným Kubelík |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
29 czerwca 1914 |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk (dyrygent, kompozytor) |
Wydawnictwo |
Decca, Mercury, EMI, Deutsche Grammophon, Supraphon |
Powiązania |
Chicagowska Orkiestra Symfoniczna, Covent Garden Theatre, |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |
![]() |
Rafael Jeroným Kubelík (ur. 29 czerwca 1914 w Býchorach koło Pragi, zm. 11 sierpnia 1996 w Lucernie) – czeski dyrygent i kompozytor.
Studia odbył w konserwatorium muzycznym w Pradze. W latach 1936–1939 i 1941–1948 był dyrygentem Filharmonii Czeskiej, a od 1942 jej kierownikiem artystycznym. W 1948, gdy władzę w Czechosłowacji przejmowali komuniści, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1950–1953 był dyrygentem i dyrektorem muzycznym Chicagowskiej Orkiestry Symfonicznej. W latach 1955–1958 był dyrektorem muzycznym i dyrygentem opery Covent Garden w Londynie, a w latach 1961–1979 dyrygentem Orkiestry Radia Bawarskiego w Monachium. W latach 1972–1974 był dyrektorem muzycznym Metropolitan Opera w Nowym Jorku. W 1985 wycofał się z działalności dyrygenckiej. Był znany z doskonałych nagrań muzyki czeskiej, węgierskiej i austriackiej.
W 1983 został laureatem prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning. W 1990 nagrodzony tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Karola w Pradze[1]. Kawaler duńskiego Orderu Danebroga (1960), ponadto odznaczony m.in. Bawarskim Orderem Zasługi (1966), Wielkim Krzyżem Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1974), Komandorią francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1984) i Orderem Tomáša Garrigue Masaryka I Klasy (1991)[2].