W tym artykule zagłębimy się w temat Udo Kier, aspekt, który w ostatnim czasie zyskał duże znaczenie. Udo Kier był przedmiotem debat i badań w różnych dziedzinach, od psychologii po politykę, w tym socjologię i ekonomię. Jego wpływ na społeczeństwo i życie codzienne jest niezaprzeczalny, dlatego tak ważne jest dokładne zrozumienie jego implikacji i możliwych konsekwencji. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Udo Kier, przeanalizujemy jego ewolucję w czasie i zastanowimy się nad rolą, jaką odgrywa dzisiaj. Bez wątpienia Udo Kier to temat, który budzi zainteresowanie wielu osób i jesteśmy pewni, że ta lektura będzie bardzo przydatna dla tych, którzy chcą pogłębić swoje zrozumienie.
![]() Udo Kier na festiwalu w Cannes 2011 | |
Imię i nazwisko |
Udo Kierspe |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 października 1944 |
Zawód |
aktor, reżyser |
Lata aktywności |
od 1966 |
Strona internetowa |
Udo Kier, właśc. Udo Kierspe[1][2][3] (ur. 14 października 1944 w Kolonii w Niemczech) – niemiecki aktor, okazjonalnie reżyser. W trakcie międzynarodowej kariery zagrał w ponad 200 filmach kinowych[4][5]. Choć nigdy nie był zwolennikiem wielkich hollywoodzkich produkcji („Komercyjne amerykańskie filmy są produktem, jak pralki lub toster” – mawiał)[6], wziął udział w filmach obok takich gwiazd kina, jak Nicole Kidman, Michael J. Fox, Keanu Reeves, River Phoenix, Bruce Willis, Dolph Lundgren, John Malkovich i Arnold Schwarzenegger[7][8][9].
Urodził się w Kolonii[10] w Niemczech, pod koniec II wojny światowej, jako nieślubny syn krawcowej. Szpital, w którym się urodził, zawalił się chwilę po jego narodzeniu[11]. Swojego biologicznego ojca poznał dopiero jako dorosły. W młodości był ministrantem oraz celebrującym i aktywnym chórzystą[12]. Przyjemność sprawiało mu przebieranie się z użyciem szminki za kobietę, na przykład imitował Caterinę Valente[13]. Po ukończeniu szkoły zaczął zdobywać wykształcenie do zawodu handlowca, później pracował przy taśmie produkcyjnej Forda. Wkrótce dorabiał jako model w sektorze mody[14]. Na wypoczynkowym wypadzie w Cannes poznał Jeana Marais’go i Arndta von Bohlena und Halbacha. W wieku 19 lat przeniósł się do Londynu, gdzie dorabiał jako kelner. Wieczorem odwiedzał szkołę aktorską, gdzie poznał m.in. reżysera Luchina Viscontiego i aktora Helmuta Bergera.
W latach 60. poznał jeszcze mało znanego niemieckiego reżysera i aktora Reinera Wernera Fassbindera[15]. W 1964 wyjechał do Rzymu[16].
Po raz pierwszy znalazł się na ekranie w krótkometrażowej brytyjskiej komedii Droga do Saint Tropez (Road to Saint Tropez, 1966)[17][18]. Następnie wstąpił do szkoły aktorskiej w Nowym Jorku. Z biegiem czasu w 1973 zagrał barona von Frankensteina w jednym z najważniejszych filmów we wczesnej swojej karierze Ciało dla Frankensteina (Flesh for Frankenstein), spółki Andy Warhol-Paul Morrisey[19]. Inny film, Krew dla Draculi (Dracula cerca sangue di vergine... e morì di sete!!!, 1974) został zrealizowany przez Paula Morrisseya dla studia Andy’ego Warhola i wyprodukowany przez Vittoria de Sicę i Romana Polańskiego, Kier grał role wiodące – młodego lekarza Frankensteina i młodego Drakulę.
Wcielił się również w tytułową rolę w Docteur Jekyll et les femmes (1981) Waleriana Borowczyka. Zagrał w niemal wszystkich filmach Larsa von Triera, wykluczając jedynie Idiotów (1998)[20].
Inne ważne role Kiera to Hans w dramacie psychologicznym Gusa Van Santa Moje własne Idaho (1991), Åge Krüger w duńskim miniserialu Królestwo (1994), doktor-psychiatra Frank Mandel w horrorze Dario Argento Odgłosy (Suspiria, 1977) czy Ivan Bliniak w dreszczowcu Ilkki Jarvi-Laturiego Historię tworzy się w nocy (1999).
W kolejnych latach wystąpił między innymi obok swojego rodaka Tila Schweigera w ekranizacji popularnej gry komputerowej Far Cry (2008), we wcześniejszym, równie źle przyjętym filmie Uwe Bolla BloodRayne (2005), a także horrorze www.strach (2002) i w nominowanej do Złotej Maliny w sześciu kategoriach Żylecie (1997).
Wystąpił w teledyskach: Madonny „Deeper and Deeper” (1992) oraz Gwen Stefani i Eve „Let Me Blow Ya Mind” (2001), a także z aktorką Brigitte Nielsen w wideoklipie nu-metalowego zespołu KoRn „Make Me Bad” (2000). W 1992 roku wziął udział w erotycznej sesji zdjęciowej do książki Madonny pt. Sex.
Udo Kier jest gejem[21][22][23]. Kier i niemiecki reżyser Rainer Werner Fassbinder we wczesnych latach 60. byli nastoletnimi kochankami i kanciarzami ulicznymi na gejowskiej scenie we Frankfurcie[24]. W późnych latach 70., Fassbinder zaangażował Kiera do kilku swoich projektów. To był okres, w którym Kier przyłączył się do komuny teatralnej Fassbindera, prowadził kuchnię w jej monachijskiej siedzibie[25].
W 1991 zamieszkał w Palm Springs w Kalifornii[26][27].