Tybetańczyk
W tym artykule omówiona zostanie kwestia Tybetańczyk, istotna kwestia w bieżącym kontekście. Tybetańczyk to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu osób, ponieważ ma głębokie implikacje w różnych obszarach. Z podejścia historycznego Tybetańczyk był przez lata przedmiotem badań i debat, a jego obecność pozostaje znacząca we współczesnym społeczeństwie. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Tybetańczyk, zbadanie jego wielu aspektów i przedstawienie świadomego spojrzenia na jego dzisiejsze znaczenie i implikacje. Celem krytycznej i refleksyjnej analizy jest zwiększenie zrozumienia i świadomości na temat Tybetańczyk, przyczyniając się w ten sposób do wzbogacenia debaty i refleksji wokół tego tematu.
| Urocynchramus pylzowi[1] | |
| Przewalski, 1876 | |
 Rysunek tybetańczyka autorstwa Johna Goulda | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina |
Urocynchramidae[2] |
| Rodzaj |
Urocynchramus[3] |
| Gatunek |
tybetańczyk |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
 | |
Tybetańczyk[5] (Urocynchramus pylzowi) – gatunek ptaka z rodziny tybetańczyków (Urocynchramidae), której jest jedynym przedstawicielem[6][7][5]. Endemit Chin. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka
Po raz pierwszy gatunek opisał Nikołaj Przewalski w dziele Монголия и страна тангутовъ w 1876; przydzielił mu nazwę Urocynchramus pylzowi[8]. Takson czasami zaliczany do rodziny trznadlowatych (Emberizidae) lub łuszczaków (Fringillidae)[9][10]. Jednak badania filogenetyczne i systematyczne wykluczyły przynależność U. pylzowi do tych rodzin[11][12][13][14]. Takson monotypowy, nie wyróżnia się podgatunków[6][9].
Występowanie
U. pylzowi występuje endemicznie na terenie środkowych i południowych Chin w prowincjach Qinghai, Gansu i Syczuan oraz w Tybetańskim Regionie Autonomicznym[9].
Morfologia
Mały ptak o długim ogonie[11]; ptak mierzy około 17,2–17,7 cm długości, ogon – 80–90 mm w przypadku okazów odłowionych przez Nikołaja Przewalskiego. Długość dzioba wynosi blisko 10 mm, złożonego skrzydła – 69–86 mm[a]. Niepełna formuła skrzydłowa: 4=5=6, 3>7. Występuje dymorfizm płciowy. Samce mają jasnoróżowe upierzenie na gardle, piersi i brzuchu. Samice ubarwione podobnie do samic wróbla zwyczajnego[11]. U obu płci występują brązowe smugi na plecach i skrzydłach.
Ekologia
Ekologia tego gatunku jest słabo poznana. Ptak ten żyje na wysokości pomiędzy 3050 a 5000 metrów, zwykle w parach w sezonie lęgowym oraz w małych stadach w okresie zimowym. Głos podobny do potrzosa zwyczajnego (Emberiza schoeniclus)[11].
Status i ochrona
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (najmniejszej troski)[4]. Globalna wielkość populacji nie została ustalona, ale gatunek jest opisywany jako rzadki lub niezbyt częsty i bardzo słabo poznany[4][15]. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za prawdopodobnie stabilny[4].
Uwagi
- ↑ Oryginalne wymiary podano w calach.
Przypisy
- ↑ Urocynchramus pylzowi, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Janusz Domaniewski. Die Stellung des Urocynchramus pylzowi Przev. in der Systematik. „Journal für Ornithologie”. 66, s. 421–424, 1918. (niem.).
- ↑ Urocynchramus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d BirdLife International, Urocynchramus pylzowi, The IUCN Red List of Threatened Species 2024, wersja 2025-1 (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Urocynchramidae Domaniewski, 1918 - tybetańczyki - Przevalski's Rosefinch (wersja: 2019-05-02). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Finches, euphonias, longspurs, Thrush-tanager. IOC World Bird List (v11.1). . (ang.).
- ↑ John H. Boyd III: Urocynchramidae: Przevalski's Finch. Aves—A Taxonomy in Flux 2.5 Introduction . John Boyd's Home Page. . (ang.).
- ↑ Nikołaj Przewalski: Монголия и страна тангутовъ. T. 2. 1876, s. 99–100. (ros.).
- ↑ a b c Nigel Collar, Ian Newton, Peter Clement, Vladimir Arkhipov: Family Fringillidae (Finches). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott & David A. Christie (red.): Handbook of the Birds of the World. Cz. 15: Weavers to New World Warblers. Barcelona: Lynx Edicions, 2010, s. 580. ISBN 978-84-96553-68-2. (ang.).
- ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 412, 1999.
- ↑ a b c d Jeff G. Groth. Molecular Evidence for the Systematic Position of Urocynchramus pylzowi. „The Auk”. 117 (3), s. 787–791, 2000. DOI: 10.1642/0004-8038(2000)117%5B0787:MEFTSP%5D2.0.CO;2. (ang.).
- ↑ Axel Gebauer, Martin Kaiser, Christine Wassmann. Remarks on biology, vocalisations and systematics of Urocynchramus pylzowi Przewalski (Aves, Passeriformes). „Zootaxa”. 1325, s. 75–98, 2006. (ang.).
- ↑ Shu-Juan Yang, Fu-Min Lei, Zuo-Hua Yin. Molecular phylogeny of rosefinches and Rose Bunting (Passeriformes, Fringillidae, Urocynchramidae). „Acta Zootaxonomica Sinica”. 31 (3), s. 453–458, 2006. (chiń.).
- ↑ Gang Liang, Tao Li, Zuo-Hua Yin, Fu-Min LEI. Molecular phylogenetic analysis of some Fringillidae species based on mitochondrial coI gene sequences. „Zoological Research”. 29 (5), s. 465–475, 2008. DOI: 10.3724/SP.J.1141.200805465. (ang.).
- ↑ Peter Clement, Alan Harris, John Davis: Finches & Sparrows. Londyn: Christopher Helm, 1999. ISBN 978-1-4081-3508-2. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. eBird . Cornell Lab of Ornithology. (ang.).