Altanniki
W tym artykule zbadamy Altanniki z zupełnie nowej perspektywy, analizując jego najważniejsze aspekty i implikacje w różnych kontekstach. Altanniki jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych dyscyplinach, a jego znaczenie w dzisiejszym świecie jest niezaprzeczalne. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Altanniki to temat, który zasługuje na dokładne zbadanie, aby zrozumieć jego prawdziwe znaczenie i zakres. Na tych stronach będziemy rozwikłać tajemnice otaczające Altanniki i spróbować rzucić światło na jego liczne aspekty, umożliwiając czytelnikowi wyruszenie w fascynującą podróż pełną odkryć i introspekcji.
| Ptilonorhynchidae | |||
| G.R. Gray, 1841[1] | |||
 Przedstawiciel rodziny – samiec altannika lśniącego (P. violaceus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina |
altanniki | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Ptilonorhynchus Kuhl, 1820 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Altanniki[5] (Ptilonorhynchidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), najbliżej spokrewniona z korołazami (Climacteridae). Występują w Australii, na Nowej Gwinei i kilku sąsiednich wyspach[6][7].
Charakterystyka
Są to ptaki średniej wielkości o mocnych dziobach. Upierzenie ma zwykle kolorystykę płowobrązową, zieloną lub szarą; u samców połowy z gatunków jest jaskrawsze niż u samicy.
Większość żyje na terenach leśnych, niektóre na otwartych obszarach buszu. Żywią się przede wszystkim owocami.
W porze godów samce większości gatunków budują strojne altanki służące wabieniu samic. Właściwe gniazdo ma czarkowaty kształt i jest budowane tylko przez samicę. W lęgu 1–2 jaja, wysiadywane przez 19–24 dni. Po około 18–21 dniach pisklęta opuszczają gniazdo.
Systematyka
Do rodziny zaliczane są następujące rodzaje[5]:
- Ailuroedus Cabanis, 1851
- Scenopoeetes Coues, 1891 – jedynym przedstawicielem jest Scenopoeetes dentirostris (E.P. Ramsay, 1876) – zębatek
- Prionodura De Vis, 1883 – jedynym przedstawicielem jest Prionodura newtoniana De Vis, 1883 – budnik
- Amblyornis Elliot, 1872
- Sericulus Swainson, 1825
- Ptilonorhynchus Kuhl, 1820 – jedynym przedstawicielem jest Ptilonorhynchus violaceus (Vieillot, 1816) – altannik lśniący
- Chlamydera Gould, 1837
Przypisy
- ↑ a b G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2. London: R. and J.E. Taylor, 1841, s. 53. (ang.).
- ↑ G.R. Gray: The genera of birds: comprising their generic characters, a notice of the habits of each genus, and an extensive list of species referred to their several genera. Cz. 2. London: Longman, Brown, Green, and Longmans, 1844–1849, s. 324. (ang.).
- ↑ C.J. Sundevall: Methodi naturalis avium disponendarum tentamen. Försök till fogelklassens naturenliga uppställnung. Stockholm: Samson & Wallin, 1872, s. 19. (szw. • łac.).
- ↑ R.B. Sharpe: A review of recent attempts to classify birds; an address delivered before the Second international ornithological congress on the 18th of May, 1891. Budapest: Pub. at the office of the congress, 1891, s. 85. (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ptilonorhynchidae Gray,GR, 1841 - altanniki - Bowerbirds (wersja: 2021-01-16). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Bowerbirds (Ptilonorhynchidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.ptilon1.01. . (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Lyrebirds, scrubbirds, bowerbirds, Australasian treecreepers, Australasian wrens. IOC World Bird List (v13.1). . (ang.).
Bibliografia
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.