Tryczuny
W dzisiejszym świecie Tryczuny nadal jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu społeczeństwem. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na gospodarkę, życie codzienne czy znaczenie w sferze społecznej, Tryczuny pozostaje przedmiotem dyskusji i refleksji dla ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na przestrzeni dziejów Tryczuny odgrywał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata, a jego badanie i zrozumienie pozostają fundamentalne dla zrozumienia funkcjonowania dzisiejszego społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Tryczuny i jego wpływem na różne aspekty współczesnego życia.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Rymszany |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
 55°24′22″N 26°30′39″E/55,406111 26,510833
| |
Tryczuny – (lit. Tryčiūnai) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, starostwie Rymszany.
Historia
W czasach zaborów wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[1], w gminie Widze[2].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 145 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 29 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 32 domach zamieszkiwało 152 osoby[3].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Widze[4].
Przypisy
- ↑ Dz.U. 1926 nr 6 poz. 29
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 18.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 14.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1750.